Ραδιοφωνικό πρόγραμμα εβδομάδας (8/6-14/6)

Συντονισμός εδώ: http://loneratloosends.listen2myradio.com/
Παραγγελίες, αφιερώσεις και σχόλια με msn εδώ: fallen_but_not_dead@yahoo.gr


Πρόγραμμα:
17:00 Ballads
19:00 Classic & Hard Rock
22:00 Παλιά ελληνική μουσική από τις 45 στροφές ('55-'80)


Ελληνικά αφιερώματα της εβδομάδας σε συνθέτες:
Δευτέρα 8/6: Μανώλης Χιώτης
Τρίτη 9/6: Μάρκος Βαμβακάρης
Τετάρτη 10/6: Μίκης Θεοδωράκης
Πέμπτη 11/6: Μίμης Πλέσσας
Παρασκευή 12/6: Μίμης Χριστόπουλος (22:00-23:00), Μπάμπης Μαρκάκης (23:00-23:45), Νάκης Πετρίδης (23:45)
Σάββατο 13/6: Λεόναρδος Μπουρνέλης*
Κυριακή 14/6: Νίκος Δαλέζιος

Καλή ακρόαση.

( * εξ' αναβολής αφιέρωμα)

Ραδιοφωνικό πρόγραμμα εβδομάδας (1/6 - 7/6)

Συντονισμός εδώ: http://loneratloosends.listen2myradio.com/
Παραγγελίες, αφιερώσεις και σχόλια με msn εδώ: fallen_but_not_dead@yahoo.gr

Πρόγραμμα:
17:00 Ballads
19:00 Classic & Hard Rock
22:00 Παλιά ελληνική μουσική από τις 45 στροφές ('55-'80)

Ελληνικά αφιερώματα της εβδομάδας σε συνθέτες:
Δευτέρα 1/6: Γιώργος Μητσάκης
Τρίτη 2/6: Γιώργος Χατζηνάσιος
Τετάρτη 3/6: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Πέμπτη 4/6: Δήμος Μούτσης (22:00 - 23:30), Ηλίας Μεγαλούδης (23:30)
Παρασκευή 5/6: Θόδωρος Δερβενιώτης
Σάββατο 6/6: Λεόναρδος Μπουρνέλης
Κυριακή 7/6: Μάνος Λοΐζος (22:00 - 23:40), Μάνος Χατζηδάκις (23:40)

Καλή ακρόαση.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Λόγω τεχνικών δυσκολιών το αφιέφωμα που ήταν προγραμματισμένο για το Σάββατο 6/6, θα μεταφερθεί το Σάββατο 13/6.

Ραδιοφωνικό πρόγραμμα εβδομάδας

Συντονισμός εδώ: http://loneratloosends.listen2myradio.com/
Παραγγελίες, αφιερώσεις και σχόλια με msn εδώ: fallen_but_not_dead@yahoo.gr

Πρόγραμμα:
17:00 Ballads
19:00 Classic & Hard Rock
22:00 Παλιά ελληνική μουσική από τις 45 στροφές ('55-'80)

Ελληνικά αφιερώματα της εβδομάδας σε συνθέτες:
Δευτέρα 25/5: Βασίλης Καραπατάκης (22:00 - 23:10), Γιάννης Παπαϊωάννου (23:10 - 01:30)

Τρίτη 26/5: Γιάννης Καραμπεσίνης (22:00 - 02:10)

Τετάρτη 27/5: Γιάννης Μαρκόπουλος (22:00 - 23:00), Γιώργος Κατσαρός (23:00 - 1:20)

Πέμπτη 28/5: Γιάννης Σπανός (22:00 - 23:40), Γιώργος Βασιλόπουλος (23:40 - 00:30)

Παρασκευή 29/5: Γιώργος Ζαμπέτας (22:00 - 02:30), Γιώργος Μπούρας (02:30 - 04:00)

Σάββατο 30/5: Γιώργος Κοινούσης (22:00 - 00:00), Γιώργος Μανισαλής (00:00 - 05:10)

Κυριακή 31/5: Γιώργος Λαύκας (22:00 - 23:50), Γιώργος Μαριωλάς (23:50 - 01:00)

Καλή ακρόαση.

Τα μουσικά δρώμενα κοντά σας, το μπινελίκι αργότερα...

Το ράδιο ήδη άνοιξε και πάλι.
Συντονισμός εδώ: http://loneratloosends.listen2myradio.com
Παραγγελίες, αφιερώσεις και σχόλια με msn εδώ: fallen_but_not_dead@yahoo.gr
(Δεν είναι κενά ανάμεσα στις λέξεις αλλά κάτω παύλες (_).

Πρόγραμμα:
17:00 Ballads
19:00 Classic & Hard Rock
22:00 Παλιά ελληνική μουσική από τις 45 στροφές ('55-'80)

Ελληνικά αφιερώματα της εβδομάδας σε συνθέτες:
Τρίτη 19/5: Αντώνης Κατινάρης (22:00), Αντώνης Ρεπάνης (23:30)
Τετάρτη 20/5: Βαγγέλης Ατραΐδης & Γιάννης Βασιλόπουλος (22:00)
Πέμπτη 21/5: Βαγγέλης Πιτσιλαδής (22:00), Βαγγέλης Σούκας (23:00)
Παρασκευή 22/5: Βασίλης Βασιλειάδης (21:00 - 04:00)
Σάββατο 23/5: Βασίλης Τσιτσάνης 1ο μέρος (20:00 - 04:00)
Κυριακή 24/5: Βασίλης Τσιτάνης 2ο μέρος (20:00 - 04:00)

Καλή ακρόαση.

Τέλος

Ευχαριστώ άπαντες για την ανάγνωση των, αμφιβόλου ποιότητος, αναρτήσεών μου.

Ευχαριστώ άπαντες για την ακρόαση των, αμφιβόλου ποιότητος, εκπομπών μου.

Ευχαριστώ άπαντες για την αποδοχή των, αμφιβόλου ποιότητος, συναισθημάτων μου.

Τα σκατά είναι σκατά, και εκεί ανήκω. Μην κοροϊδεύω άλλο εαυτόν, ότι είμαι άνθρωπος.

Υγεία και μακροζωία σε όλους. (και συγγνώμη που δεν σας γράφω αναλυτικά αλλά δεν μπορώ)

Ανεκπλήρωτος έρωτας...

Δε θα θάψω, δε θα βρίσω, δε θα απαγγείλω ποίηση. Απλά θα γράψω για εκείνον, εμένα, εσένα... Δεν είμαι καλά.

"Πάει και η σημερινή παράσταση. Κάπου εδώ τελείωσε. Η αυλαία κατέβηκε και ο πρωταγωνιστής θαύμαζει το μεγαλείο του. Μία ψυχρή μοναξιά που απλώνεται γύρω του. Οι θεατές έφυγαν. Κατάλαβε ότι είναι μόνος του. Πετάει το ψεύτικο χαμόγελο που φόραγε στην παράσταση, και πάει με βήμα αργό στο καμαρίνι του.

Κάθεται και κοιτάει στον καθρέφτη. Βλέπει πως ο χρόνος έχει αρχίσει να τον σημαδεύει και αναπωλεί το παρελθόν του. Τι κατάφερε στη ζωή του; Να αποκτείσει χρήμα, δόξα; Να κάνει τους άλλους χαρούμενους; Ναι; Τι έκανε για την ψυχή του; Τι έκανε για την καρδιά του; Τίποτα. Αράχνες άπλωσαν τους περίτεχνους ιστούς τους, σε αυτό που κάποτε χτύπαγε γεμάτο δίψα για έρωτα και αγάπη. Η μοναξιά του παρόντος το αποδεικνύει περίτρανα.

Χρόνια και χρόνια χαμένα και σπαταλημένα με τον χειρότερο τρόπο. Πάντα νόμιζε ότι νύχτες σαρκικής απόλαυσης ήταν ευτυχία. Αλλά δεν γνώριζε νέος, ότι θα τον γεράσουν οι φευγαλέες ηδονές. Μεγάλωνε συνεχώς και τελικά του έλειπε ένα χάδι στοργής, μια φωνή που θα τον προσφωνούσε αγάπη μου, μια ζεστή αγκαλία που θα τον αλάφρωνε από τον φόρτο της ημέρας. Κάποτε αισθανόταν περήφανος για τις κατακτήσεις του, θαύμαζε τον εαυτό του για όλες τις παρορμητικές του πράξεις. Τώρα απλά βρίζει και κατηγορεί το μυαλό του, που άργησε να ωριμάσει. Για τα χρόνια που σπατάλησε σε κρύες αγκαλιές. Για τα χρόνια που χαράμισε σε γυναίκες που δεν του γέμισαν ούτε την καρδιά, μήτε το μυαλό.

Ένα δάκρυ που αργά κυλάει στο μέτωπο του, του θυμίζει ότι είναι ακόμα ζωντανός. Αλλά το καμαρίνι ψυχρό σαν τάφος. Ξαφνικά μια ηλιαχτίδα ξεπροβάλει και τον τυφλώνει. Είναι μια φωτογραφία στην πάνω γωνία του καθρέφτη. Είναι μια κοπέλα. Σαν πριγκίπισσα που δραπέτευσε από τις σελίδες παραμυθιού. Σαν άγγελος που κατέβηκε από τον παράδεισο. Την κοιτάει καλά. Την θυμάται ακόμα. Είναι αυτή που κάποτε είχε γνωρίσει μέσα στο χάος της ύπαρξής του. Αυτή που του έδωσε κουράγιο, αυτή που τον γέμισε με την χαρά που δεν είχε γνωρίσει, αυτή που τον γέμισε με την σκέψη της και τον χαρακτήρα της, αυτή που τον μάγεψε με το χρώμα του ουρανού στα μάτια της.

Αυτή ήταν η μία και μοναδική που πραγματικά ερωτεύτηκε με την αλοκληρωτική έννοια της λέξης, και όχι σαν τις αυταπάτες του παρελθόντος. Φίλησε απαλά την φωτογραφία της, την καληνύχτησε και σηκώθηκε να φύγει. Έπρεπε να σκεφτεί την αυριανή παράσταση. Προχώραγε μόνος στον βρεγμένο και σκοτεινό δρόμο για το σπίτι του. Αλλά πλέον δεν τον έννοιαζε ούτε η μοναξιά του. Η καρδιά του είχε μείνει στο καμαρίνι, στον καθρέφτη, στην φωτογραφία της... "


©2009 John The Tall

Περί δεσμών γάμου ο λόγος!

Καλησπέρα φίλε αναγνώστη. Με αφορμή έναν γαμό που έγινε το Σάββατο από ανάγκη, θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτή την περίεργη κατ' εμέ έννοια.
Αν παντρευόμουν ποτέ, θα ήταν μόνο αν θέλαμε να αποκτήσουμε παιδί. Με την έννοια της επισιμοποίησης της σχέσης. Αλλιώς και η συγκατοίκηση, μια χαρά είναι.
Προσωπικά είμαι υπέρ των πολιτικών γάμων. Και πιο οικονομικοί (σημαντικός παράγων στις μέρες μας), αλλά και επειδή έχω πρόβλημα στη μέση με την πολύωρη ορθοστασία χωρίς να κινούμαι, καθώς και με πειράζει πολύ το λιβάνι, σε επίπεδο σκοτοδίνης.
Αυτό όμως με το οποίο ποτέ μου δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ, έστω και σε εκκλησία, είναι ντε και καλά το στερεότυπο του ντυσίματος. Μα αφού δεν μπορώ, τα κουστούμια. Πρέπει να φορέσω; Με πιάνει φαγούρα με υφασμάτινα παντελόνια. Άσε που θα ήμουν και ψεύτικος, και σίγουρα όχι ο εαυτός μου. Δηλαδή αν φοράω τζινάκι ή έστω δερμάτινο, δεν θα ισχύει ο γάμος; Με δουλεύεις;
Τώρα βέβαια εσύ, φίλε αναγνώστη, θα μου πεις. Ναι σιγά. Κι άλλοι τα είπαν πριν από σένα, αλλά δες τους τώρα. Να σου πω και κάτι άλλο που λέγανε κάποιοι, κάποτε; Λέγανε ότι θα μείνουν μαλλιάδες. Κουνιόσαντε και το 'παίζαν ιστορίες. Χωρίς να κατανοήσουν την ιδεολογία και τρόπο έκφρασης, που αντιπροσωπεύει το μαλλί. Όλοι αυτοί, οι "γνήσιοι", μόλις απολύθηκαν από φαντάροι, αντίο μαλλάκια, γιατί φοβήθηκαν τον εργασιακό τομέα. Όχι ρε λαμόγια, να μάθουμε τους εργοδότες να αλλάξουν. Γιατί να αλλάξουμε εμείς για αυτούς; Εγώ λοιπόν, ενημερώνω ότι και μετά την απόλυση μου από τον στρατό, μαλλιάς έμεινα, μαλλιάς θα μείνω, και καλλίτερα να κόψω το κεφάλι μου, παρά τα μαλλιά μου. Άρα μην νομίσεις να αλλάξω και άποψη ενδυματολογική, για να παντρευτώ.
Στο άλλο άκρο, ο γάμος που σας ανέφερα του Σαββάτου. Ζευγάρι και κουμπάρος από τον χώρο της black metal μουσικής, σε μπάντα γαμπρός και κουμπάρος, με στίχους που βρίζουν τα ιερά των πολλών, "μυστήρια" για τους πολλούς σύμβολα κτλ. Και την μέρα του γάμου... καλέ!!! Τα αγιόπαιδα που έκρυβαν μέσα τους ξεπήδησαν! Γάμος σε εκκλησία, τα παιδιά σε σταυροκόπημα και κουστουμάκια! Χαχαχαχαχα! Πω πω πω τι κακά παιδιά! Ανατρίχιασα...
Όχι ρε, θα μείνω πάντα ο εαυτός μου... Πάντως να ζήσουν τα παιδιά, και κάθε ευτυχία!

Υπέρ πίστεως... (2ο μέρος)

Σε όλους τελικά σας ήρθε στον νου ο Χριστός. Με εξαίρεση τον Αποστόλη, που θυμήθηκε τον Βαγγέλη!!!
Συνεχίζω τώρα και σας λέω τα εξής. Αν πριν από 300 χρόνια σας έκανα αναφορές για αεροπλάνα, διαστημόπλοια, υπολογιστές, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, τηλέφωνα και χιλιάδες άλλα πράγματα, θα με λέγατε τρελλό. Σημασία όμως θα είχε, ότι θα είχα δικαιωθεί από την ιστορία.
Και τώρα θα πω κάτι άλλο τρελλό, συνέχεια από το 1ο μέρος. Θέλω να μου πείτε ένα λόγο, γιατί να ΜΗΝ ισχύει. Θα απλοποιήσω όσο γίνεται την σκέψη μου, για να γίνω κατανοητός και σύντομος. Έστω λοιπόν στην απειρότητα του σύμπαντος, ότι υπάρχουν και οντότητες που μοιάζουν με εμάς. Να μοιάζουν εμφανισιακά μεν, αλλά να έχουν αναπτύξει τεχνολογία που θεωρούμε τρελλή να την διανοηθούμε καν. Και επίσης να έχουν ανωτερότητα στο πνεύμα και ειδικότερα ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, και για τις ανώτερες αξίες και ιδανικά.
Αυτοί, λοιπόν, προσπαθώντας να βοηθήσουν όσο μπορούν την εξέλιξη και την δική μας, μία φορά αποφάσισαν να στείλουν ένα μέλος τους, να πει απλά και όμορφα πράγματα. Αλλά οι μικρόμυαλοι αποφάσισαν να τον θανατώσουν, γιατί στην ουσία τον θεώρησαν επικίνδυνο.
Μόλις τα πράγματα πήραν αυτή τη τροπή, οι εξελιγμένοι εξ' ουρανού φίλοι, ήρθαν να πάρουν το σώμα του. Έριξαν αναισθητικά αέρια, για να απαλλαγούν για λίγο από την ρωμαϊκή φρουρά, μετακίνησαν τον ογκόλιθο από τον τάφο με μηχανικό τρόπο και πήραν το σώμα που ήταν εύκολο να το ανανήψουν με τεχνολογία έξι χιλιάδων ετών μπροστά από μας.
Το ξέρω ότι όλο ακούγεται περίεργο, αλλά υπάρχει ένας λόγος, γιατί να μην ισχύει;;;

Υπέρ πίστεως... (Μέρος 1ο)

Χθες το απόγευμα είχα μια συζήτηση με έναν φίλο. Λέγαμε για μερικά πράγματα του παρελθόντος. Αν έγιναν, πώς έγιναν κι αν υπάρχει μία γενικότερη λογική εξήγηση.
Σε ένα σημείο, μου γεννήθηκε ένα περίεργο ερώτημα. Το ίδιο ερώτημα φίλε αναγνώστη, θα μεταφέρω και σε σένα. Έχει ως εξής:
"Υπέθεσε ότι εγώ, είμαι ένα παγκοσμίως γνωστός άνθρωπος. Όχι όμως πλούσιος. Είμαι ένας απλός ταξιδευτής, που γυρνάω ρακένδυτος από τόπο σε τόπο. Έχω μαζί μου και λίγους απλούς οπαδούς. Διδάσκω συνεχώς για ανώτερες αξίες και ιδανικά, που ξεφεύγουν από τα πλαίσια των υλικών απολαύσεων".
Μέχρι εδώ καλά. Συνεχίζω όμως με το σημείο κλειδί. Δηλαδή:
"Πες ότι συνόδευα την διδασκαλία μου, με "εφέ" ή αλλιώς τεχνάσματα που η επιστήμη θα μπορούσε να ανακαλύψει σε 6 χιλιάδες χρόνια μετά τον θάνατό μου. Αλλά ευλόγως άπαντες στο παρόν θα είχαν εντυπωσιαστεί. Οι οπαδοί μου θα αυξάνονταν δραματικά, οι πολιτικές ηγεσίες θα είναι ενοχλημένες και όλα θα τελειώσουν με διαταγή εξόντωσης μου, από μυστικές υπηρεσίες. Εξόντωση όμως που θα γίνει με παραδειγματικό τρόπο, έτσι ώστε οι οπαδοί μου να πανικοβληθούν".
Και το ερώτημα είναι, πώς θα με λέγανε; Ποιόν θα θύμηζα; Πες τη γνώμη σου φίλε αναγνώστη και στο 2 μέρος θα συνεχίσω με το πως εξήγησα πράγματα που συνέβησαν πριν από 2 χιλιάδες χρόνια.

PS. Το ράδιο είναι ανοιχτό δοκιμαστικά κάθε μέρα από τις 17:00 και μετά.
Συντονίσου εδώ: http://loneratloosends.listen2myradio.com
Για παραγγελίες και σχόλια, email ή msn στο fallen_but_not_dead@yahoo.gr
Τα κενά είναι κάτω παύλες (_)

Καλά νέα!

Όπως δείχνουν τα δοκιμαστικά, φίλε αναγνώστη, θα γίνεις και φίλος ακροατής το Σάββατο από τις 18:00 και μετά.
Η δοκιμαστική εκπομπή λαμβάνει χώρα και αυτή τη στιγμή απροβλημάτηστα. Συντονίσου εδώ: http://loneratloosends.listen2myradio.com για μία πρώτη γεύση!

Έκτακτο

Απλά επείδη πήρε το αυτί μου, ότι ακόμα και στα τραγούδια που με εκφράζουν, έχω κάποιες αντιδράσεις σχετικά με τα σχόλιά μου. Θέλω να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα.
1ον. Στα αρνητικά σχόλια δεν αναφέρω ονόματα προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.
2ον. Επειδή ως τώρα έχω ζήσει μία ζωή, στον συναισθηματικό τομέα, πολύ έντονη, χωρίς να θέλω να περηφανευτώ (απεναντίας ντρέπομαι), θεωρώ αφελή οποιαδήποτε θα μπορούσε να εκλάβει όλα τα αρνητικά σχόλια πως αφορούν αυτή.
3ον. Πιο πολύ φαρμάκι έχω πιεί από μια σχέση 3 χρόνων (+1 1/2 για να το ξεπεράσω), παρά από μια σχέση 3 ημερών. Λογικό δεν είναι;
4ον. Υπάρχουν πολλές συνωνημίες επίσης. Για αυτό προτίμησα να μην γράψω ονόματα, αλλιώς θα έπρεπε να γράφω και πολλές εξηγήσεις για να μην γίνουν παρεξηγήσεις. Παράδειγμα αναφέρω, ότι ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου ήταν η Μαρίνα. Μαρίνα όμως λένε και μία πρώην μου που αυτή τη στιγμή είναι με τον 1 από τους 3 φίλους-αδερφούς μου. Εγώ άρα θα έπρεπε να γράψω ότι μιλάω για την Μαρίνα που ήταν ελληνοαυστραλέζα και την είχα δει μόνο μια βδομάδα, καλοκαίρι πριν από πολλά χρόνια.
5ον. Αν έγραφα το όνομα Άννα, θα αναφερόμουν σε 3 περιπτώσεις με αυτό το όνομα. Ευλόγως μπορεί να παρεξηγούταν η boubou. Για την οποία πήγαιναν 2 σχόλια, και κάθε άλλο παρά αρνητικά. Τα πιο πολλά αρνητικά όμως, που πήγαιναν σε Άννα, ήταν σε αυτή που στην ουσία χαράμισα 4 1/2 χρόνια της ζωής μου. Και έχω λόγους για την συγκεκριμένη καθώς και δικάιωμα να εκφράζομαι όπως θέλω. Η 3η Άννα ήταν ειδική περίπτωση και demi κατάσταση.
6ον. Όποιο μουνόδουλο πλάσμα σπεύδει για να το παίξει αντράκι σε μια παρεξηγημένη κατάσταση, έχει το ελεύθερο να την πει σε μένα. Αλλά πρόσωπο με πρόσωπο, γιατί εγώ καμάρια μου, δεν γεννήθηκα αδερφή του ελέους, ούτε έχω κάνει ποτέ μαύρα μάτια να δω τι έχουν οι γυναίκες ανάμεσα στα πόδια τους.
7ον. Επειδή δεν έχω taboo, ούτε κολλήματα και λέω τα πράγματα με το όνομα τους, όποιος θέλει να μάθει λεπτομέρειες για την ζωή μου, πρωτού μιλήσει, πολύ ευχαρίστως να του δώσω. Δεν θα πω όμως ανόματα τρίτων, που δεν θα είναι παρόντες. Και για το τι είμαι εγώ, θα κάνουμε μια βόλτα, θα ρωτάμε διάφορους ανθρώπους και θα λένε εκείνοι. Δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ.
Υγεία...

Trade Mark, Copyright & Registered

Ή με άλλα λόγια, τα σύμβολα TM, © και ®.
Το ΤΜ ή αλλιώς σήμα κατατεθέν δηλώνει ότι ο συγκεκριμένος σχεδιασμός ενός λογοτύπου ή εμβλήματος συγκεκριμένης εταιρείας, δεν μπορεί να αντιγραφεί ή να χρησιμοποιηθεί από 3ους άνευ χορήγησης σχετικής αδείας. Αυτό δεν μας απασχολεί στην προκειμένη. Αλλά, αν θέλετε να φτιάξετε το προσωπικό λογότυπό σας για το blog σας. Φροντίστε να το κατοχυρώσετε, έτσι ώστε μην το πάρει κάποιος άλλος και το εμφανίσει για δικό του. Θα σας ζητηθεί μετά να τοποθετήσετε και την ένδειξη tm σε εμφανές σημείο.
Τα άλλα δύο σύμβολα είναι για μένα, και βάση προσωπικής εμπειρίας, τα πιο σημαντικά. Είναι και υπέυθυνα για πολλές διαμάχες δικαστικές. Στο copyright material, συμπεριλαμβάνεται και η πνευματική ιδιοκτησία. Και επειδή έχω δει πολλούς να βάζουν αμέριμνα ποιήματά τους, τραγούδια καθώς και λοιπά πνευματικά έργα. Οφείλω να τους ενημερώσω ότι διατρέχουν κινδύνους.
Ας πάρω για παράδειγμα, το έργο ζωής μου (δε θέλω γέλια) "Η Δέσπω και η τσιπούρα". Ένας στίχος λέει: "Μια κατσαρίδα χέστηκε, και μας χαλά το δράμα". Αυτός ο στίχος από μόνος του, αν και αποτελεί χαρακτηριστική μου ατάκα, ΔΕΝ μπορεί να κατοχυρωθεί. Ο λόγος είναι ότι αποτελεί σύντομο μέρος λόγου και δεν αποδεικνύεται ότι όσοι ομιλούν την ελληνική γλώσσα, δεν θα μπορούσαν να πουν κάτι ανάλογο. Ανέξάρτητα αν με ξέρουν ή όχι. Και ανεξάρτητα πάλι, αν το ίδιο θα μπορούσε να είχε ειπωθεί και δεκάδες χρόνια πριν ή μετά από μένα. Άρα οιοσδήποτε χαρακτηρισμός, ότι είναι δικός μου στίχος, απλά δεν στέκει. Φαντάσου τον πρώτο αγγλόφωνο που είπε bull shit αντί για shit. Τα δις ανθρώπων πλέον που ομιλούν την αγγλική θα ήταν σαν να κλέβουν την δικιά του πρωτότυπη ιδέα. Αλλά δυστυχώς δεν στέκει. Όπως και το διαχρονικό παράδειγμα αττικής σύνταξης: "Τα παιδία παίζει".
Για να επανέλθω λοιπόν, αναφέρω ότι ακόμα και ένας στίχος μπορεί να κατοχυρωθεί, εφ' όσον αποτελεί αναπόσπαστο μέρος ενός μεγαλυτέρου έργου. Η Δέσπω, παράδειγμα, και η τσιπούρα, που είναι κατοχυρωμένο κομμάτι (για πλάκα βέβαια, αλλά ποτέ δεν ξέρεις) έχει δικλίδες ασφαλείας που δρουν αποτρεπτικά στο να χρησιμοποιηθεί μέρος ή ολόκληρο το δημιούργημα.
Παγκοσμίως υπάρχουν πολλές εταιρείες, με πιο αναγνωρισμένες τις εκ των Η.Π.Α. προερχόμενες, που με το ποσό των περίπου 80$ ανά κομμάτι, κατοχυρώνουν παγκοσμίως τα πνευματικά δικαιώματα του δημιουργού. Ένας πιο απλός τρόπος, και διαδεδομένος είναι και μέσω των ΕΛ.ΤΑ.. Με συστημένη επιστολή, στέλνετε έναν φάκελο με το έργο, από εσάς προς εσάς. Ο φάκελος είναι σφραγισμένος και ΔΕΝ πρέπει να τον ανοίξετε παρά μόνον στην περίπτωση που καταλάβετε ότι κάποιος κακοήθης σας πήρε τους στίχους ή το εκάστοτε κείμενο. Το αρνητικό αυτής της διαδικασίας, είναι ότι το δικαστήριο παραδέχεται την ιδιοκτήσία σας στο ασφαλισμένο κομμάτι αλλά όχι το πνευματικό δικάιωμα. Παλιότερα υπήρχε και ένας παρόμοιος τρόπος, μέσω της εθνικής βιβλιοθήκης, αλλά σε πρόσφατες συζητήσεις μου, μου ανέφεραν πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Φιλική συμβουλή μου λοιπόν, πριν δημοσιοποιήτε οποιοδήποτε δημιούργημά σας, έχετε στον νου σας, ότι αύριο μπορεί να το πασάρουν σαν δημιούργημα άλλου και εσείς να μην έχετε το παραμικρό όφελος από αυτό. Κρίμα είναι.

Λίγα (;) κομμάτια από το 1970!!!

Φίλε αναγνώστη, έγραφα τραγούδια από το 1970 (την χρονιά και όχι τη δεκαετία) αλλά ξεχάστηκα και μου βγήκε λίγο τεράστιο.

Ας με συγχωρέσουν οι φίλοι δημιουργοί που αυτή τη φορά δε θα τους αναφέρω, αλλά θα χρειαστώ τόμους για να γράψω τους πάντες.

Και καθώς μου βγήκε τόσο, σκέφτηκα κάτι άλλο να σου προσφέρω. Είσαι έτοιμος για ένα ζωντανό ραδιοφωνικό μαραθώνιο;;; Καλά άκουσες! Κοίτα τι έχω κατά νου.

Το άλλο Σάββατο να κάνω ένα προγραμματάκι. Αλλά ζωντανό. Να έχουμε και καλλίτερη ποιότητα ήχου, ολόκληρα τραγούδια, ζωντανά σχόλια και σαρδάμ, να επικοινωνείς και συ είτε με mail, είτε με msn για τις παραγγελίες, τα σχόλια και τα σχολιανά! Τι λες;;; Πες μου μόνο τι ώρες είσαι σε έναν υπολογιστή, να ρυθμίσω την ώρα έναρξης! Λήξη θα αργήσει.

Προσανατολίζομαι σε 3 ώρες με ξένη μουσική του παρελθόντος. Ροκ, παρακλάδια της και μπαλλάντες. Και έπειτα ελληνικό ρεπερτόριο. Χωρίς φραγμούς χρονιάς, αλλά θα μείνουμε στα παλιά χρόνια και από το '80 και πίσω. Και θα σου βάλω και τραγούδια εύθυμα να ανεβείς στο τραπέζι, θα σου βάλω και ζεϊμπεκιές να πάρεις καμιά στροφή. Και θα πιείς ελπίζω και ένα ποτηράκι μαζί μου. Και δύο, και τρία!

Προς το παρόν άκου το 1970 και ενημέρωσέ με για τις ώρες.

Και τώρα το 1969

Φτάσαμε στην 3η εκπομπή. Έκπληξη! Δεν είναι Παρασκευή!!! Βρήκα έναν πιο σύντομο και ξεκούραστο τρόπο. Όλα τα στοιχεία θα είναι γραμμένα σαν κείμενο, μαζί με σύντομα σχολιάκια σχετικά με μένα και τα συγκεκριμένα τραγούδια. Επίσης, πέρα από τα γενικά σου σχόλια φίλε αναγνώστη, αν θες μπορείς να πεις κάτι συγκεκριμένο σε όσα τραγούδια θες, απλά γράφοντας το νούμερο κάθε τραγουδιού και το σχόλιο σου δίπλα. Ύστερα θα τα εντάξω στο αρχικό κέιμενο της ανάρτησης. Σίγουρα κάτι θα θυμίζουν από καταστάσεις, κάποια κομμάτια.
Ζητώ συγγνώμη που ακόμα χρωστάω μια ανάρτηση σχετικά με πράγματα που σιχαίνομαι. Θα γίνει και αυτό!

Και να η λίστα με το τι ακούς:

1. Αγγελική
Charms
(Μάικ Ροζάκης)

Αφιερωμένο στις Αγγελικές. Κατ’ επέκταση στις αγγελικές ψυχές.

2. Εκείνο το πρωί στην Κηφησιά
Δάκης
(Μίμης Πλέσσας, Δημήτρης Ιατρόπουλος)

Από τα αγαπημένα του πατέρα μου.

3. Πικρό παράπονο
Τώνης Στρατής
(Αλέκος Σπάθης)

1ο βραβείο φεστιβάλ Θες/νίκης 1969.

4. Σε ζητώ
Fefe Aliberti
(Σταύρος Ξαρχάκος, Γιώργος Παπαστεφάνου)

Από την ταινία «Κορίτσια στον ήλιο»

5. Μια φορά μοναχά (io che ho te)
Idols
(D. Adamo, De Scalzi, Di Palo, Γιώργος Παπαστεφάνου)

Η μια φορά που περιμένω…

6. Περνούν τα χρόνια
Olympians
(Πασχάλης Αρβανιτίδης)

Πώς γερνάμε;;;

7. Ανναμπέλ
Μαρία Δημητριάδη
(Σταύρος Ξαρχάκος, Γιώργος Παπαστεφάνου)

Από την ταινία «Κορίτσια στον ήλιο»

8. Όταν σε κοιτώ (so afraid)
Sounds
(Chesnut, Άκος Δασκαλόπουλος)

Πόσες φορές έχουμε νιώσει ένα κάτι στην καρδιά μας, που μας κάνει να μην μπορούμε να βγάλουμε μιλιά;

9. Με ξέχασες (applausi)
Up tight
(Beretta, Cavallaro, Λευτέρης Κογκαλίδης)

Για τα δάκρυα του παρελθόντος.

10. Τον ήλιο που 'χες μες στα χέρια
Βίκυ Μοσχολιού
(Βαγγέλης Πιτσιλαδής, Γιάννης Κιούρκας)

Για όσες ξεχνούν. Εύκολα.

11. Λείπει εκείνη
Γιάννης Καλατζής
(Γιώργος Κατσαρός, Πυθαγόρας)

Πόσο άσχημο είναι ένα πρωινό ξύπνημα, όταν δεν βλέπεις το πρόσωπο μιας αγάπης, δίπλα σου;

12. Έπεφτε βαθιά σιωπή
Γιάννης Πουλόπουλος
(Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος)

Όλα αλλάζουν. Πάνε τα χρόνια της αθωότητας.

13. Η φαντασία
Γιώργος Νταλάρας & Καίτη Αμπάβη
(Απόστολος Καλδάρας)

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε μια καρδιά, με όλο το νόημα.

14. Τα ρολόγια
Γρηγόρης Μπιθικώτσης
(Σταύρος Ξαρχάκος, Ιάκωβος Καμπανέλης)

Μια φορά, μια ψυχή μου είχε πει: "χθες το βράδυ όταν κοιμηθήκαμε δεν με φίλησες". Πού να ήξερε ότι μέσα μου τραγούδαγα αυτό το κομμάτι…. Ήξερα ότι την επόμενη θα έφευγε...

15. Το άλλοθι (ballade pour un baiser)
Κλειώ Δενάρδου
(Jean-Pierre Calve, P. Cour, Σώτια Τσώτου)

Αν κάνουμε τον κύριο, κυρία, μια χαρά είμαστε!

16. Στέλλα (είναι νωρίς για δάκρυα)
Κώστας Βενετσάνος
(Γιώργος Κριμιζάκης, Σώτια Τσώτου)

Για τις Στέλλες. Όσο για τους άλλους μας… μακάρι κάποια στιγμή να μάθω πως παίζεται το παιχνίδι της αγάπης.

17. Ποιά είσαι συ;
Λευτέρης Μυτιληναίος
(Αντώνης Ρεπάνης, Παναγιώτης Καμηλιέρης)

Έχω κακό παρελθόν. Και μάλλον δύο μοναξιές δεν ταιριάζουν. Για να θυμηθώ και μία πρόσφατη ανάρτηση και να αλλάξω το σχόλιό μου.

18. Αδυναμία μου μεγάλη
Λευτέρης Ψιλόπουλος
(Μίμης Χριστόπουλος, Σάκης Καπίρης)

Αφιερωμένο σε όσους έχουν βρει την αγάπη της ζωής τους.

19. Πες μου πού πας;
Λουΐζα & Βούλα Γεωργούτη
(Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ελένη Λιάκου)

Ειδικά αφιρωμένο σε μια ψυχή που με άφησε τόσο εύκολα, όσο με λάτρεψε. ΑΝ με λάτρεψε τελικά!

20. Απόψε σε θέλω
Μαρινέλλα
(Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος)

Άλλο το τι θέλω, άλλο το τι έχω.

21. Αιχμάλωτός σου
Μπάμπης Τσετίνης
(Απόστολος Καλδάρας, Μάρω Μπιζάνη)

Αφιρωμένο στην Ευαγγελία. Την μοναδική γυναίκα που δεν μου έκανε ποτέ τίποτα, αλλά της φέρθηκα απαίσια.

22. Τα ζάρια
Πόλυ Πάνου
(Μιχάλης Καρράς, Κώστας Κινδύνης)

Αφιερωμένο σε ένα πλάσμα του… βούρκου.

23. Και τώρα μ' αφήνεις
Ρένα Ντάλμα & Μάνος Παπαδάκης
(Θόδωρος Δερβενιώτης, Στ. Παπαδάκος)

Να τι είχε κάνει για μένα, και γω την έδιωξα. Η Ευαγγελία που είπα από πάνω. Συγγνώμη και πάλι. Όχι πως θέλω να είμαι ξανά μαζί της, αλλά τα λάθη μου τα παραδέχομαι. Δεν μπορώ να παραδεχτώ απλά λάθη που δεν έχω κάνει. Πόσο μάλλον αυτά που είναι δημιουργήματα αρρωστημένων φαντασιών!

24. Σ’ αγαπώ
Τζένη Βάνου
(Νίκος Μαμαγκάκης)

Ποιος δεν το ξέρει αυτό το τραγούδι;

25. Εκείνη
Τόλης Βοσκόπουλος
(Τόλης Βοσκόπουλος, Ηλίας Λυμπερόπουλος)

Στο όνειρό μου που δεν βγήκε τελικά αληθινό. Δεν υπάρχει λέμε…

26. Πόσο θέλω
Φίλιππος Νικολάου
(Φίλιππος Νικολάου)

Θέλω να φανεί, αλλά δεν φαίνεται!!!

27. Τι σου 'φταιξαν τα νιάτα μου;
Βίκυ Μοσχολιού
(Γιάννης Σπανός, Λευτέρης Παπαδόπουλος)

Σε αυτή που χαράμησε 3 χρόνια από την ζωή μου.

28. Κλείσαν οι δρόμοι με βροχή
Γιάννης Πουλόπουλος
(Κώστας Καπνίσης, Μιχάλης Παπανικολάου)

Για την καρδιά μου. Την δική μου. Αυτή που χτυπάει ακόμα.

29. Αύριο πάλι
Γρηγόρης Μπιθικώτσης
(Δήμος Μούτσης, Νίκος Γκάτσος)

Κι όμως δεν θα έρθω.

30. Πού να 'ν' ο ίσκιος σου Θεέ;
Κλειώ Δενάρδου
(Ζακ Ιακωβίδης, Μιχάλης Γαβριηλίδης)

1ο βραβείο φεστιβάλ ολυμπιάδος τραγουδιού 1969. Και ένα τέλειο ερώτημα.

31. Πώς πίστεψες στον άνεμο;
Λευτέρης Μυτιληναίος
(Αντώνης Ρεπάνης, Μιχάλης Τουτουντζής)

Για τις… ευκολόπιστες!

32. Πάλι θα κλάψω
Μαρινέλλα
(Νάκης Πετρίδης, Σέβη Τηλιακού)

Η καθημερινή μου συνήθεια…

33. Δίχως καληνύχτα
Τόλης Βοσκόπουλος
(Στέλλα Βοσκοπούλου, Ηλίας Λυμπερόπουλος)

Τι να την κάνεις μια «καληνύχτα», αφού θα είναι άσχημη;

34. Αγάπη φθινοπωρινή (φύλλα φθινοπωρινά)
Φίλιππος Νικολάου
(Φίλιππος Νικολάου)

Για όσους αισθάνονται μόνο άνοιξη και καλοκαίρι. Ας μάθουν και κάτι άλλο.

35. Απελπισία
Βίκυ Μοσχολιού
(Γιώργος Κατσαρός, Πυθαγόρας)

Επάγγελμα απελπισμένος

36. Μια γυναίκα φεύγει
Γρηγόρης Μπιθικώτσης
(Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ελένη Λιάκου)

Πόσο καλλίτερα να ζωγραφιστεί ο πόνος του χωρισμού;

37. Λυπάμαι
Τόλης Βοσκόπουλος
(Βασίλης Βασιλειάδης, Κώστας Βίρβος)

Αφιερωμένο εξαιρετικά. Αχ, τρελλή!!!

38. Το πεπρωμένο
Βάννα Μαρία
(Κάρμεν Μουρτζίνου)

…φυγείν αδύνατον.

39. Παίρνει τους δρόμους η καρδιά
Βίκυ Μοσχολιού
(Γιάννης Σπανός, Λευτέρης Παπαδόπουλος)

Αχ, καημένες καρδιές.

40. Ήρθες στον ύπνο μου και χθες
Γιάννης Ντουνιάς
(Νάκης Πετρίδης, Σέβη Τηλιακού)

Από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Για τα όνειρα μου. Μόνο εκεί ξεχνιέμαι.

41. Ξημερώνει Κυριακή
Γιάννης Πουλόπουλος
(Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος)

Να το ακούσετε ξημερώματα Κυριακής. Αν είναι όμορφη η ζωή, το λέμε μετά!

42. Την αγάπη παίξαμε στα ζάρια
Γιώργος Γερολυμάτος
(Κώστας Σεϊτανίδης, Χρ. Κυριακού, Παύλος Πρόγιας)

Δε τα πάω καλά με τζογαδόρους συναισθημάτων φαίνεται!

43. Ο ουρανός φεύγει βαρύς
Γιώργος Νταλάρας
(Σταύρος Κουγιουμτζής, Άκος Δασκαλόπουλος)

Από τα αγαπημένα μου και πάλι. Όταν ήταν Νταλάρας, και όχι ακατανόμαστος!

44. Στο παλιό μου το σεντούκι
Δημήτρης Ευσταθίου
(Θόδωρος Δερβενιώτης, Κώστας Βίρβος)

Αφιερωμένο σε αυτή που με έκανε να βγάλω την κιθάρα μου από το σεντούκι.

45. Άνθρωποι είμαστε
Δούκισσα & Γιώργος Κοινούσης
(Γιώργος Κοινούσης)

Άνθρωπος είμαι και είχα ερωτευτεί τον αλάθητο θεό!!! Τρομάρα μου…

46. Σε κάθε λιμάνι
Λίτσα Διαμάντη
(Πάνος Πετσάς)

Για όσες έχουν μεγαλόπνοα σχέδια.

47. Στο πρωινό ξημέρωμα
Μανώλης Αγγελόπουλος
(Μίμης Χριστόπουλος, Μ. Μάνεσης)

Είπα, καλά τα όνειρα. Όταν ξυπνάω όμως;

48. Όπου κι αν πας θα με ζητάς
Μιχάλης Μενιδιάτης
(Ηλίας Μεγαλούδης)

Και επειδή έχω πήξει στα ψώνια, θα φερθώ ανάλογα. Μετά από μένα το χάος λέμεεεεεεε…..

49. Δως μου φαρμάκι για να πιω
Μπάμπης Τσετίνης & Λίτσα Διαμάντη
(Γιώργος Μητσάκης)

Αντί για φαρμάκι, το ουίσκυ μου παρακαλώ

50. Είναι το παιδί πιωμένο
Ρένα Κουμιώτη
(Γιάννης Γλέζος, Λευτέρης Παπαδόπουλος)

Μόνο έτσι ξεχνάω. Πιωμένος. Και ας με κατηγορήσετε.

51. Σε ικετεύω
Τόλης Βοσκόπουλος
(Θόδωρος Δερβενιώτης, Κώστας Βίρβος)

Τι να ικετεύεις βράχους;;;

52. Η αγάπη μας χωρίζει
Γιάννης Καλατζής & Λίτσα Διαμάντη
(Γιώργος Κατσαρός, Πυθαγόρας)

Αααααχ…

53. Το σακάκι μου κι αν στάζει
Γιώργος Νταλάρας
(Σταύρος Κουγιουμτζής, Άκος Δασκαλόπουλος)

Καμιά δεν θέλει πάντως πλέον έναν βρεγμενό. Βρεγμένο είτε από βροχή ή από δάκρυα.

54. Η δουλειά κάνει τους άντρες
Δημήτρης Ευσταθίου
(Μάνος Λοΐζος, Λευτέρης Παπαδόπουλος)

All-time classic κομμάτι. Η δουλειά κάνει τους άντρες…..και την Μάρθα Βούρτση;;;; Anyway, I love you all, I love you Greek mousaka and I love planet earth! Next please….

55. Είναι κρίμα
Μπάμπης Τσετίνης & Λίτσα Διαμάντη
(Γιώργος Μητσάκης)

Για πάρτυ σου…παρτάκια! :P

56. Δώσε μου το στόμα σου
Ρένα Κουμιώτη
(Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος)

Υπάρχει πλέον άραγε γυναίκα που να μπορεί να πει αυτούς τους στίχους και να τους εννοεί;

57. Με πήρε η νύχτα αγκαλιά
Γιάννης Καλατζής, Απόστολος Καλδάρας & Λίτσα Διαμάντη
(Απόστολος Καλδάρας)

Η 2η γυναίκα της ζωής μου μετά την μουσική. Η νύχτα. Που με έχει δει σε όλες μου τις φάσεις.

58. Να 'τανε το '21
Γιώργος Νταλάρας
(Σταύρος Κουγιουμτζής, Σώτια Τσώτου)

Να ‘ταν;

59. Μη φεύγεις
Βούλα Γεωργούτη
(Λάκης Καρνέζης, Τάσος Παρισινός)

«Κομματάρα δικέ μου! Παπαρίζου είναι! Τι περίμενες;» Σχόλιο κάτω από site με στίχους του κομματιού!
«Παπαρίζου;;;; Ναι. Σίγουρα. Χαλάω χατήρι;» Σχόλιο δικό μου.

60. Για λίγες σταγόνες ευτυχίας
Γιώργος Αιγύπτιος & Λουκία Λάη
(Σταύρος Κάξος)

Αφιερωμένο στα τσουλάκια που μετρούν τον αντρισμό και την ευτυχία σε ευρώ (χωρίς λεπτά). Στην καταστροφή τους όμως, όταν η ομορφιά τους θα αρχίζει να ξεφτίζει, θα αναθεωρήσουν. Μα θα είναι αργά να βρουν τον δρόμο της επιστροφής.

61. Δεν μπορώ ν' αλλάξω την καρδιά μου
Λευτέρης Μυτιληναίος
(Τάκης Σούκας, Ηρακλής Παπασιδέρης)

Δεν μπορώ να αλλάξω. Έτσι μαλάκας θα ψοφήσω. Τουλάχιστον έχω αυτογνωσία.

62. Εσύ που μου λείπεις
Λίτσα Διαμάντη
(Απόστολος Καλδάρας)

Ως πότε να καρτερώ;

63. Ζητώ να βρω παρηγοριά
Λουΐζα & Βούλα Γεωργούτη
(Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Βασίλης Γιαννακόπουλος)

Παρηγοριά σε ένα χωρισμό, πολλές φορές μπορεί να είναι μια απλή απάντηση στο γιατί.

64. Στις 16 Μάη μήνα
Σταμάτης Κόκοτας
(Βαγγέλης Πιτσιλαδής, Γιάννης Κιούρκας)

Πόνος vs. Σνομπαρία 0-1 (απόδοση 1,25)

65. Δεν ξέρω
Τόλης Βοσκόπουλος & Βασίλης Βασιλειάδης
(Βασίλης Βασιλειάδης, Κώστας Βίρβος)

Αλήθεια. Δεν ξέρω. Θα ήμουν ευτυχής αν μπορούσα να απαντήσω.

66. Ας παν στην ευχή τα παλιά
Στέλιος Καζαντζίδης & Απόστολος Καλδάρας
(Απόστολος Καλδάρας)

Αχ καημένη καρδιά μου. ΧXL.

67. Πήρα τα μάτια μου
Στράτος Διονυσίου
(Άκης Πάνου)

Σε όσους γνώρισαν ξενητιά.

68. Η κουρελού
Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Βούλα Γκίκα
(Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ελένη Λιάκου)

Απλότης!!! Μια κουρελού είναι καλλίτερη από κάποιες καρδιές…

69. Οι αλυσσίδες
Μιχάλης Μενιδιάτης & Βούλα Γεωργούτη

(Κώστας Καρουσάκης, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου)

Για την καρδιά μου και πάλι.

70. Η θεατρίνα
Στέλιος Καζαντζίδης & Λίτσα Διαμάντη
(Χρήστος Νικολόπουλος, Στέλιος Καζαντζίδης, Κώστας Βίρβος)

Αφιερωμένο στην μεγάλυτερη θεατρίνα που γνώρισα. Καθώς και όσκαρ υποκρισίας για τον γενικό ρόλο της που ερμηνεύει στην ζωή της. Εύγε! Αχ, πτωχοί θεαταί...

71. Φεύγω
Στράτος Διονυσίου & Βούλα Γκίκα
(Άκης Πάνου)

Αφιερωμένο σε ψυχρά χείλη.

72. Νυχτοπούλι έγινα
Φωτεινή Μαυράκη
(Νίκος Μυλωνάς)

Εγώ.

73. Έκλεισε μια ιστορία
Στέλιος Καζαντζίδης
(Μπάμπης Μπακάλης, Δημήτρης Γκούτης)

Η ιστορία τέλειωσε. Προσοχή στους στίχους. Τα λένε όλα και ακριβώς.

74. Μπορεί
Μπάμπης Τσετίνης & Λίτσα Διαμάντη
(Θόδωρος Δερβενιώτης, Κώστας Βίρβος)

Άκου τα…

75. Πάρε μελάνι και χαρτί
Γιώργος Ταλιούρης
(Λεόναρδος Μπουρνέλης)

Και καλό ταξίδι στον δρόμο σου… αφού με «αγαπάς» και τόσο…

76. Πάρε τα ‘χνάρια μου
Στέλιος Καζαντζίδης & Λίτσα Διαμάντη
(Θόδωρος Δερβενιώτης, Κώστας Βίρβος)

Ο μόνος τρόπος να με βρει κάποιος…

77. Τι κι αν πέρασαν τόσα χρόνια;
Μπάμπης Τσετίνης & Λίτσα Διαμάντη
(Χρήστος Νικολόπουλος, Κώστας Βίρβος)

Για όποιον/α περιμένει κάποιον/α από το παρελθόν.

78. Ντροπή
Στέλιος Καζαντζίδης & Λίτσα Διαμάντη
(Βασίλης Βασιλειάδης, Βιβή Κανουσοπούλου)

Λέξη προς λέξη εγωιστικό και καταστροφικό πλάσμα για σένα. Αυτό είναι και το συμπέρασμα της σημερινής εκπομπής.

Μουσικό ταξίδι στο 1968

Και το μουσικό ταξίδι συνεχίζεται. Καλή... διασκέδαση(;)

Πάντως όποιος αντέξει να το ακούσει ολόκληρο, έχει τα συγχαρητήριά μου!

Οικονομική κρίση και παραμύθια της Χαλιμάς

Φίλε αναγνώστη, για άλλη μια φορά σε προσκαλώ να διαβάσεις τις αφελείς σκέψεις μου. Σκέψεις απλής και χαζής λογικής, εκ της οποίας διακατέχομαι. Δεν είμαι ούτε οικονομολόγος βλέπεις, μήτε μαθηματικός.
Μια φορά και έναν καιρό, έγινα μαζί με σένα, καθώς και με τους άλλους ανθρώπους του ελλαδικού χώρου, ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ! Βέβαια, πάντα αισθανόμουν ότι έβαζα το εύρος και οι έταιροι πολιτικοί μου βάζανε το πέος.
Παράδειγμα 1ον. Θυμάσαι όταν είχαμε τη δραχμούλα; Ένα μπουκαλάκι νερό 500ml (μισό λίτρο) κόστιζε 50 δρχ., λίγο πριν το euro μπει στη ζωή μας. Λίγες μέρες αργότερα, το ίδιο μπουκαλάκι, χωρίς ανακοίνωση αυξήσεων, κόστιζε 50 λεπτά (0,50 euro). Δυστυχώς, κανείς δεν έδειξε την πρέπουσα προσοχή σε αυτήν την αύξηση, γιατί πολύ απλά πιαστήκαμε στον ύπνο. Ας το αναλύσουμε μαθηματικά (με τα γελοία και απλοϊκά, δικά μου μαθηματικά). Η ισοτιμία τότε ήταν 1euro=340,75 δραχμές. Το νεράκι δηλαδή πήγε από τις 50 δραχμές, στις 170,38 δρχ!!! Με τις 170,38 δραχμές, κάποτε θα πέρναμε 3 μπουκαλάκια νερό και θα έμεναν και άλλες 20 δρχ. !!! Αυτό συνεπάγεται με μία αύξηση της τάξης του 340,76%!!!!! Και ερωτώ εγώ ο χαζός; Πήρες εσύ φίλε αναγνώστη, αύξηση 340,76% στον μισθό πείνας ή στην σύνταξή σου; Η απάντησή σου είναι "όχι", νομίζω.
Παράδειγμα 2ον. Είπανε οι αγαπητοί δημοσιογράφοι, ότι κάποιοι golden boys και κάποιες golden sluts, κάνανε ατυχείς επενδύσεις και διαλύσανε το οικονομικό σύστημα. Δεν είπαν όμως σε ποιά εξωτικά νησιά κάνουν διακοπές τώρα, ούτε που πήγαν τόσα δις. Και αυτό γιατί τα λεφτά, δεν είναι κουραμπιέδες. Δεν γίνεται να χαθούν. Απλά κάποιοι τα έχουν και σίγουρα τους περισεύουν για μίζες "κουκουλώματος. Ποιός έχασε πάλι; Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που χάσαν τη δουλειά τους, τα σπίτια τους και λυπούνται να κοιτάξουν τα παιδάκια τους στα μάτια, ενώ τα χρυσόπουλα βρίσκονται σε εξωτικές παραλίες με χαβιάρι και παγωμένη σαμπάνια.
Παράδειγμα 3ον. Έχεις την απορία και το γαμώτο στο στόμα σου. Λες "μα κανείς από όσους έχουν εξουσία, δεν νοιάζεται;" Και σου απαντώ. Γιατί να νοιαστούν; Όταν αυτοί που κυβερνούν, δεν ξέρουν πόσα ακίνητα έχουν, όταν τα δηλωμένα τους εισοδήματα (τα "bonus" τα ξέρουμε) είναι το λιγότερο 10πλάσια από τον μισθό ενός ανειδίκευτου εργάτη, όταν παίρνουν σύνταξη μετά από 8 χρόνια βουλευτικού ξυσίματος, ποιός ο λόγος να νοιαστούν για σένα; Ξέρεις μόνο πότε θα νοιάζονταν; Αν γινόμουν πρωθυπουργός εγώ. Να άλλαζα αυτά τα μισθολόγια και να έλεγα ότι οι μισθοί των όσων θα είμαστε μέσα στη βουλή, γιατί τώρα δεν έχουν καταλάβει ότι πρέπει να υπηρετούν το λαό, θα είναι ίσοι με τους μισθούς των ανειδίκευτων εργατών. Αλλιώς να κάνουν άλλη εργασία. Γιατί αν δεν περνάς ότι ο κόσμος, δεν μπορείς να καταλάβεις, πως να βοηθήσεις. Εδώ θα βάλω πάλι απλά μαθηματικά. Έστω ότι έχουμε 300 γαιδούρια με μισθό 5.000 ευρώ μηνιαίως (και καλά!). Αν αυτά παίρνανε 800 ευρώ, θα γλυτώναμε στο κάθε γαιδουροκέφαλο 4.200 ευρώ το μήνα. Συνεπάγεται κάθε μήνα 4.200*300=1.260.000 ευρώ!!! Ή αλλιώς, ετησίως, το ποσό των 15.120.000 ευρώ. Ένα καθόλα σεβαστό ποσό νομίζω, που μπορεί να είναι μια μικρή αρχή για βελτίωση της υπάρχουσας κατάστασης! Και να σου πω και το άλλο; Πόσοι εποχικοί πυροσβέστες (ήρωες για μένα) είναι απλήρωτοι και με τον φόβο της απόλυσης; Δεν είναι πιο σεβαστό να διακυνδινεύει κάποιος τη ζωή του για σένα και την περιουσία σου, από το να κάθεται και να ξύνει τα μπαλάκια του στο έδρανο της βουλής; Πάνω σε αυτό, πάντα είχα την απορία αν ο Πάγκαλος τα βρίσκει!!!

Συμπέρασμα: Κράτα ό,τι θες από αυτά που διάβασες. Εγώ θα πω λευτεριά στις συντρόφισσες πουτάνες, που περνάνε δύσκολους καιρούς και αυτές. Και δεν ομιλώ δια των επί χρήμασι εκδιδομένων γυνών. Αυτές είναι γνήσιες και αυθεντικές. Πουλάνε το κορμί τους και το παραδέχονται. Ομιλώ δια τα τσουλάκια εκείνα, που σου αναφέρουν λόγια ποιητικά, που σου λένε 23 ώρες το 24ώρο για αγνά συναισθήματα και το νόημα της αγάπης, αλλά αν διαπιστώσουν πως δεν έχεις κάτι από Mercedes και πάνω, αν δεν έχεις μία πενιχρή έστω βίλλα με πισινούλα πάνω σε καμμένο δάσος, αν το μισθολόγιο σου δεν ξεπερνά τα 3 χιλιάρικα το μήνα, τότε σε βρίσκουν πτωχό τω πμεύματι! Και λέω ότι αυτές περνούν κρίση επίσης, γιατί κρίση περνούν και οι μαλάκηδες που τα σκάνε! Βλέπεις, φίλε αναγνώστη, αν δεν υπήρχαν αυτοί οι μαλάκες με τα ακριβά δωράκια, αυτές δε θα ήσαντε τσουλάκια πολυτελείας (και αδήλωτα). Υπάρχουν και οι άλλες βέβαια έξυπνες! Βλέπε Σαρρή! Να νομίζει ότι είναι κάποια, να με εξοργίζει με την φαεινή ιδέα που είχε να γίνει και βουλευτής! Και να κάνει μύνηση για ψιλοδεκάρες (7.800.000) στον Λαζόπουλο, ο οποίος είπε αυτά που θα ήθελα να της πω εγώ, καθώς και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι. Βρε μήπως να της κάνω μύνηση για τον ψυχολογικό βιασμό που μου κάνει, κάθε φορά που εμφανίζεται στο γυαλί και ανοίγει το ρημάδι της; Δεν αντέχω μωρήηηηηηηηηη............... Μα έλεος πια, εδώ χανόμαστε μέρα με την ημέρα, και το κάθε iq ραδικιού και ενίοτε μπιφτεκιού ζωό, βγαίνει δημοσίως λέει ό,τι παπαριά έχει στο κούφιο και εγκατελειμένο από κύτταρα κεφάλι, και τα κονομάει από αυτό. Ε Λ Ε Ο Σ. Όχι άλλο κάρβουνο. Και δεν το λέω για μένα. Αλλά για τη φουκαριάρα την μάνα μου. Που με βλέπει να χτυπάω το κεφάλι μου στο τοίχο...

Και το μουσικό ταξίδι στον χρόνο ξεκινά...

Εγώ ο πρίγκιπας. Ω ναι! Όχι ο μικρός πρίγκιπας, που ταξίδευε από πλανήτη σε πλανήτη. Με αυτόν είμαστε ξαδέρφια μακρινά, με μοναδικό κοινό μας στοιχείο την μοναξιά μας. Εγώ δεν ταξίδεψα. Έμεινα στάσιμος στο βασίλειό μου. Στο βασίλειο της μοναξιάς της ψυχής μου. Συντοφιά μου, τα γκαντεμόνια και τα μιζερόνια. Αόρατα σωματίδια που με περιβάλλουν σε αυθονία, και δυστυχώς τα μεταδίδω σε όποιον λαθεμένα με πλησιάσει. Ζητώ συγγνώμη από όλους όσους με έχουν αγγίξει, γιατί να ξέρουν ότι τα δεινά που συνέβησαν στη ζωή τους, ήταν δική μου ευθύνη. Δεν το ήθελα ποτέ βέβαια. Έλεγα μήπως κάποτε τελειώσει αυτή η υποχθόνια κατάσταση εκ της οποίας διέπομαι, αλλά μάταια. Θα μείνω Loner at loosends, για το καλό της ανθρωπότητας. Ας βάλω ένα ποτάκι ακόμα και ας συνεχίσω... (Αυτό είναι πρόλογος μεν, αλλά δεν θα ήθελα σχόλια σε αυτό. Μόνο στο κυρίως θέμα μας!)

Και κάπως έτσι, φίλε αναγνώστη, θα σε βάλω στο σπίτι μου, στην καρδιά μου, στις σκέψεις μου. Κάθε Παρασκευή, θα σου φτιάχνω ένα μικρό μουσικό προγραμματάκι για να σου κάνει παρέα το Σαββατοκύριακο. Δεν θα είναι για στροφές, δεν θα είναι για τραπέζια. Θα είναι απλά λόγια που μερικές φορές, ενδέχεται να σε συγκινήσουν.

Μόνο έτσι θα με καταλάβεις. Στα λόγια δε τα πάω καλά, άρα θα αφήσω άλλους να μιλήσουν για μένα. Και πού ξέρεις. Ίσως να έχουμε βρεθεί στις ίδιες καταστάσεις, και κάποιο τραγούδι να το έχουμε συνδιάσει με αυτές.

Κάθε βδομάδα (είναι πολύωρο για να φτιάχνω κάθε μέρα), και μια νέα χρονιά. Νέα τραγούδια, νέες θλίψεις, νέες σκέψεις, νέες ανάγκες για ένα ξέσπασμα. Όλα τα τραγουδάκια είναι μισά, για να χωρέσω όσο περισσότερα γίνεται. Και στο τέλος κάθε εκπομπούλας, θα είναι και το τραγούδι της ημέρας μου. Ίσως και της δικιάς σου. Αβέβαιο.

Αν δεν γουστάρεις, απλά κλείστο. Είναι τόσο απλό...

Σε ευχαριστώ.

Τι θα πει τόλμη;

Καλησπέρα φίλε αναγνώστη. Κανονικά θα έπρεπε να γράψω για τα πράγματα που μισώ, όπως είχα υποσχεθεί, όταν έγραφα για τα ελαττώματά μου. Απλά θα το αναβάλω λίγο, λόγω του γεγονόντως ότι επειδή θα είναι καυστική ανάρτηση, μπορεί κάποιος να το συγκεκριμενοποιήσει αυτήν την περίοδο. Πράγμα που το απεύχομαι.
Έτσι, για να γελάσει λίγο το χειλάκι σου, σου παρουσιάζω ένα mail που ήρθε από μια φίλη, σχετικά με το τι είναι τόλμη!

Τι θα πει "τόλμη ";

Να τρέχεις με μονοθέσιο της Formula 1 με 320 χιλιόμετρα την ώρα; ---> ΟΧΙ

Να πας σε πάρτι μασκέ της Κου-Κλουξ-Κλαν ντυμένος νέγρος; ---> ΟΧΙ

Bungee-Jumping ---> ΟΧΙ

Να πετάς με μαχητικό αεροσκάφος πάνω από το Αιγαίο; ---> ΟΧΙ

Να έχεις χοληστερίνη στα ύψη και να τρως 7 κιλά παϊδάκια; ---> ΟΧΙ

Sky-Diving ---> ΟΧΙ

Να αρνηθείς να πας την πεθερά σου για ψώνια; ---> ΟΧΙ

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΛΜΗ!!!! ->

Παρεξηγημένος

Περπατώ, σας μαθαίνω και τον πόνο σας χαϊδεύω,
κάθε λύπη, κάθε πίκρα προσπαθώ να τη γιατρεύω.
Μα είμαι λάθος, δεν μπορώ, με τα λόγια να εκφραστώ,
σβήνω, πνίγομαι στο δίκιο και παρ' όλα αυτά σιωπώ.

Ένα μόνο μπορώ να φωνάξω,
μία κρίση για μένα αυτή.
Όσο κι αν θέλω, ποτέ δε θ' αλλάξω,
είναι αργά για καμμένο χαρτί.

Παρεξηγημένος,
μία λέξη δεν μπορώ σωστά να πω.
Είμαι χαμένος,
πείτε μου την λύση, πού να βρω;

Τι ανόητος; Χαζός. Να γυρεύω το καλό.
Μία πέτρα στο λαιμό μου κι αλμυρό, βαθύ νερό.
Και στον ουρανών τη χάρη, ίσως τότε ν' ακουστώ,
μέσα απ' όνειρα και σκέψεις, ταπεινά ν' αναστηθώ.

Ίσως τότε μπορώ να φωνάξω,
η κρίση να γίνει η νέα φωνή.
Δύναμη να 'χω τον κόσμο ν' αλλάξω,
να εμφανίσω κρυμμένο χαρτί.

Παρεξηγημένος,
μία λέξη δεν μπορώ σωστά να πω.
Είμαι χαμένος,
πείτε μου την λύση, πού να βρω;


©2009 Γιάννης Μαλισιάνος

Τα ελλατώματά μου

Φίλε αναγνώστη, ήρθε η ώρα και για μένα πιστεύω να δημοσιοποιήσω τα ελλατώματά μου. Θα μείνω σε αυτά και δε θα τα συγχήσω με πράγματα που απεχθάνομαι (αυτά θα είναι η επόμενη ανάρτηση).

Βασικά, ένα μόνο θεωρώ εγώ ότι αποτελεί σοβαρό ελλάτωμά μου. Η τάση μου να παραφράζω απλές προτάσεις ή λέξεις και να τους προσδίδω σεξουαλικό υπονοούμενο. Απλά για πλάκα.

Τώρα όμως θα πω τι θεωρούν οι άλλοι, αλλά δεν το αναγνωρίζω εγώ!

1. Άμα με πιάσει το νευρικό μου, γελάω σαν τον Γούντι τον τρυποκάρυδο!!!! (Αποστόλη μη γελάς!!!)
2. Όταν παίζω στον υπολογιστή κανά game, δεν θέλω να μου μιλάνε καν, γιατί χάνω την αυτοσυγκέντρωσή μου. Και είναι αναγκαία, ειδικά σε παιχνίδια εξομοίωσης οδήγησης, που λατρεύω.
3. Είμαι ψώνιο με τις επιδόσεις μου στα άνωθεν αναφερόμενα παιχνίδια. Ε, τι να κάνω; Π.χ. στο Test Drive Unlimited είμαι στην πρώτη εικοσάδα του κόσμου ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους και πρώτος στους έλληνες με τεράστια διαφορά.
4. Παλιπαιδίζω γενικά. Όταν με ρωτάνε πόσο είμαι, λέω 15 και πάω στα 12. Κακό είναι; Πριν από 3 χρόνια περίπου με ένα από τα 3 αδέρφια μου (όχι εξ' αίματος, αλλά ανώτεροι από φίλοι) πήραμε κανά 5άρι κουτάκια Playmobil. Ιππότες εγώ και Βίκινγκς ο αδερφός και παίζαμε. Προσπαθούσαμε να φτιάξουμε ένα rpg παιχνίδι που αντί για κάρτες θα χρηδιμοποιούσαμε 3D χαρακτήρες όπως τα Playmobil!
5. Όταν είμαι σε πόρωση και ακούω μουσική (τσίτα!!!) μη με ενοχλεί κανένας. Με τη μουσική ηρεμώ και ξεχνώ προβλήματα. Είναι σαν να μου κόβουν την ψυχανάλυση, όταν με διακόπτουν.
6. Παραείμαι ακραίος στις κοινωνικές επαφές μου. Μπορεί εύκολα να δεχτώ κάποιον σαν φίλο, αλλά στην πρώτη χοντρή που θα πράξει, θα ευχόταν να μην με είχε γνωρίσει.
7. Το κόλλημά μου με μελαχροινές με ίσιο μαλλί. Τώρα πώς ξανθιά μου έκανε ζημιά, δεν ξέρω!!! Ίσως επειδή το φυσικό της είναι μαύρο! Α ρε εσωτερικέ κόσμε, τι σαμποτάζ μου κάνεις!
8. Δεν ομιλώ πολύ τον πληθυντικό ευγενείας. Μόνο σε περιπτώσεις δικαιολογημένου σεβασμού, όπως οι οικογένειες των αδερφών μου. Σε καμιά περίπτωση σε καραβανάδες και πολιτικούς. Ίσα ίσα αυτοί θα έπρεπε να μου μιλούν, σαν υπηρέτες που είναι αλλά δεν το έχουν καταλάβει!
9. Δεν θέλω να αγοράσω κανένα αυτοκίνητο, για να κάνω την "δουλειά" μου, αν δε πάρω αυτό που θέλω. Αλλά το γ.......ο κράτος που ζω, με τους παράνομους τελωνειακούς δασμούς, θέλει να πληρώσω 24.900 ευρώ για κάτι που θα πάρω στην Αγγλία με 15.000 ευρώ περίπου. Η σούμα θα φτάσει δηλαδή σκάρτα 40 χιλιάρικα! Έλεος! Δε πληρώνω τις τσέπες των πολιτικών, αλλά εγώ θα το φέρω. Έτσι για να τους κάτσω στο λαιμό!
10. Δεν θέλω να μου ακουμπούν τους δίσκους μου, χωρίς έγκριση. Μου ανεβένει το αίμα στο κεφάλι. Με cd δεν έχω πρόβλημα!
11. Μπορεί να αρχίσω μια δουλειά, και πρωτού την τελειώσω να κάνω άλλες 4 ταυτόχρονα! Αυτό πρέπει να το παραδεχτώ πως είναι!
12. Δεν μπορώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, στα περί τέχνης και "τέχνης". Όχι επειδή ένας Καρυωτάκης (π.χ.) έγινε όνομα, να πρέπει να αναγνωρίσω ντε και καλά, όλο το έργο του, που συμπεριλαμβάνει και....πιπεριές με πράσινα μαλλιά (ξέρω boubou ότι έχω κόλλημα). Φυσικά, αυτό το ελλάτωμα περιλαμβάνει όλες τις μορφές τέχνης. Δεν μπορώ να το παίζω ψευτοκουλτούρα.

Αυτά μου ήρθαν τώρα! Αν θυμηθώ κι άλλα, θα σε ενημερώσω φίλε αναγνώστη.

Και η απάντησή μου...

Αυτή είναι η προσωρινή απάντησή μου, σχετικά με το προηγούμενο θέμα. Σύντομα θα ακολουθήσει και το δικό μου τραγούδι, καυστικό όπως πάντα και άνευ λογοκρισίας!

Αξίζει να ενημερώσω ότι σε επαφή που είχα με τους Α και Β, ο Α στάθηκε μόνο στο γεγονός της "απόλυσης" του drummer, λέγοντας μου "και σένα τι σε νοιάζει;"!!!! Για μένα δεν ανέφερε τίποτα. Με τον Β μιλήσαμε απλά τηλεφωνικά και του είπα ότι δεν θα τον βρίσω, απλά τα σχόλια στο blog μου είναι όλα δικά τους. Μου είπε χαρακτηριστικά ότι για να μου λές κάτι τέτοιο έχεις πρόβλημα με μένα και με τον Α, αλλά δεν καταλαβαίνω τι;

Το δεδομένο είναι ότι το πρόβλημα είναι με τους Α και Β. Τα άλλα παιδιά δεν τα ξέρω καν και δεν μου κάνανε και τίποτα.

Σε αυτό το σημείο φίλε ανγνώστη, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την συμμετοχή σου στην προηγούμενη ανάρτηση, καθώς και για το κουράγιο που μου έδωσες να συνεχίσω το τιποτένιο έργο μου.

Σας βάζω και αυτό το τραγουδάκι λοιπόν, που είναι λέξη προς λέξη, η απάντηση μου. Ακόμα και η λέξη "μπόι"! Ε, 1,92 είμαι και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε!!! Χα χα χα!

Τι κάνεις όταν σου αλλάζουν την ζωή;

Εκτάκτως και χωρίς πάθος φίλε αναγνώστη, θα σου πω μία ιστορία. Αλλά πρόσεξε. Η ιστορία είναι αληθινή, αλλά εσύ θα μπεις φανταστικά στον ρόλο του πρωταγωνιστή επειδή σε εκλιπαρώ για την απάντησή σου.

Πάμε μερικά χρόνια πίσω. Στο 2006 (και όχι 2005!). Κάθεσαι στην αγαπημένη σου καφετέρια. Γράφεις στίχους σε πρόχειρα χαρτιά, όπως άλλωστε κάνεις μια ζωή. Εδώ και αρκετό καιρό όμως έχεις μία σκέψη στο μυαλό. Λες αφού το 2005, η Ευσταθία με το "Ξένο ρούχο" (βλέπε ζαμπόν χωρίς λιπαρά και του κόλου ειδύλλια) κέρδισε το 3ο βραβείο στο φεστιβάλ Θεσ/νίκης, γιατί δεν δοκιμάζεις και 'συ την τύχη σου; Σκέφτεσαι επομένως και αντί να προτιμήσεις να πας μόνος, αποφασίζεις να δημιουργήσεις μια μπάντα με αυτό το σκοπό. Τιμής ένεκεν σε παλιότερες μπάντες που είχαν εμφανιστεί στο φεστιβάλ. Δηλαδή Poll, Charms και Νοστράδαμος.

Και όπως είσαι ακόμα στην καφετέρια και πίνεις τις μπυρούλες σου, σηκώνεις το τηλέφωνο και παίρνεις τον αδερφικό σου φίλο που παίζει κιθάρα ή κατ' ανάγκη μπάσο και του λες την ιδέα σου. Στην αρχή νομίζει ότι κάνεις πλάκα και γελάει με το αυθόρμητο σκεπτικό σου, αλλά μόλις καταλαβαίνει ότι είσαι σοβαρός, συμφωνεί μαζί σου. Κλείνεις το τηλέφωνο και νιώθεις μια πρωτόγνωρη γαλήνη. Σαν τα πάντα να δημιουργούνται από αυτή τη στιγμή.

Λίγες ώρες αργότερα πας στο βραδινό σου στέκι, ένα rock bar απέναντι από την καφετέρια που ήσουν. Έχει έρθει και ο φίλος σου και συζητάτε ιδέες για το ποιοί άλλοι θα απαρτίσουν την μπάντα. Ο φίλος σου, σου προτείνει δύο ονόματα και εσύ επειδή είσαι και δεκτικός χαρακτήρας, αποδέχεσαι την πρόταση του. Έτσι η μπάντα είναι έτοιμη.

Κάνετε κάποιες ηχογραφήσεις και στέλνετε ένα κομμάτι για το φεστιβάλ αλλά δεν γίνεται δεκτό. Στενοχωριέσαι αλλά λες μέσα σου, δεν πειράζει. Και προτείνεις να αρχίσετε να το ψάχνετε για κανά live. Συναντάς άρνηση. Προτιμούν να βρισκόσαστε στο studio και απλά να περνάτε καλά. Δεν σε γεμίζει και σε συνδιασμό με κάποια πράγματα που παρεξήγησες (προσωπικού επιπέδου) αποφασίζεις να αποχωρήσεις. Αλλά δε φεύγεις με μίσος. Βλέπεις τους άλλους ακόμα. Πίνετε μαζί. Η μπάντα πλέον αλλάζει όνομα.

Λίγο καιρό αργότερα και φυσικό επακόλουθο, κάποιος άλλος παίρνει την θέση σου. Σύντομα μετά από αυτό ο drumer απολύεται (δεν αποχώρησε. Έχει διαφορά μεγάλη). Τσακώθηκε με τους άλλους επειδή τον διώξανε. Ήθελαν κάποιον καλλίτερο για να αρχίσουν ζωντανές εμφανίσεις. Εσύ, σαν χαζός ειρηνοποιός πας να εκφέρεις άποψη αν και δε σου πέφτει λόγος, αφού έχεις μόνος σου αποχωρήσει. Αλλά επειδή θεωρείς τον εαυτό σου φίλο, ρωτάς. Ρε παιδιά πως και αλλάξατε ξαφνικά γνώμη και τώρα θέλετε live; Η απάντηση ήταν άμεση. Δεν σου πέφτει λόγος να ασχολείσαι με τα της μπάντας. Δεν το συνεχίζεις και δεν δίνεις σημασία. Έχεις πιο σοβαρά πράγματα να κάνεις άλλωστε στη ζωή σου.

Φτάνουμε στην σημερινή ημερομηνία που γράφεται αυτή η ανάρτηση. Μέχρι και δυο μέρες πριν έχεις δει όλους τους πρώην συναδέλφους σου και όλα καλά. Φιλαράκια, φιλαράκια. Και λίγα λεπτά νωρίτερα πέφτει το μάτι σου σε αυτό εδώ:

........... Is A Classic Rock Band From Greece. The band was founded in Patras (Greece) in the year 2005 by .............. and ........... along with two former members of the band.In 2006 the former singer left the band and was replaced by ............... in March 2007 .The same happened with the former drummer who was replaced by ............. in January 2008.

Δεν αναφέρεις ονόματα γιατί δεν θέλεις να θίξεις καταστάσεις, και το σημαντικότερο να μην δυσφημίσεις. Εδώ διαβάζεις λοιπόν ότι, οι "τάδε" (το όνομα που αποκτήσαν αφού έφυγες) δημιουργήθηκαν το 2005. Ούτε το '06, ούτε με το όνομα που ήσουν και 'συ! Παράσιτο ήσουν! Δημιουργήθηκαν από τους Α και Β. Ο Α είναι το 3ο μέλος που μπήκε και ήταν πρόταση του Β, όπως ξέρεις. Με δύο πρώην μέλη. Χωρίς τελίτσες γιατί ήταν ανώνυμοι! Το ένα μέλος είσαι εσύ. Δεν δημιούργησες τίποτα εσύ. Όλα ξεκίνησαν από τον Α και τον Β. Εσύ δεν ήσουν ποτέ στην καφετέρια, ούτε έγραφες στίχους! Επίσης διαβάζεις ότι εσύ, the former singer (και στιχουργός αλλά τι μας νοιάζει) έφυγες. Να και το πρώτο σωστό! Αλλά το ίδιο (;) συνέβη και στον drummer. Έφυγε. Βέβαια ήσουν μπροστά όταν τον έδιωξαν, αλλά έφυγε!

Καταλήγουμε σε αυτές τις γραμμές. Μήπως η ζωή σου δεν ήταν όπως την ήξερες; Μήπως άλλοι την ήξεραν για σένα; Και σε ρωτώ. Πώς θα αντιδράσεις; Θα με βοηθούσε και μένα η γνώμη σου.

Μην μιλάς σε ξένους....

Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, με την αγαπημένη μου φωνή του Ronnie James Dio.



Και οι στίχοι:

Don't talk to strangers
Mmmmh

Don't talk to strangers
'Cause they're only there to do you harm
Don't write in starlight
'Cause the words may come out real

Don't hide in doorways
You may find the key that opens up your soul
Don't go to heaven
'Cause it's really only hell

Don't smell the flowers
They're an evil drug to make you lose your mind
Don't dream of women
'Cause they only bring you down

Hey you, you know me, you've touched me, I'm real
I'm forever the one that lets you look and see and
Feel me
I'm danger - I'm the stranger

And I, I'm darkness, I'm anger, I'm pain
I am master
The evil song you sing inside your brain
Drive you insane
Don't talk

Don't let them inside your mind, yeah
Run away, run away, go!

No - no

Don't let them in your mind
Protect your soul

Don't dance in darkness
You may stumble and you're sure to fall
Don't write in starlight
'Cause the words may come out real

Don't talk to strangers [Don't talk to strangers]
'Cause they're only there to make you sad
Don't dream of women
'Cause they'll only bring you down
Yeah

Run, run, run, run away...

Video Games + Πειρατεία + Εκμετάλλευση + Δημοσιογράφοι + Ανημέρωτοι Γονείς = Ζήτω που χεστήκαμε!

Αφορμή για αυτό που θα διαβάσεις φίλε αναγνώστη μου, μου δώθηκε όταν αρχισυντάκτης εκπομπής, με πρόφαση λίγου εναπομείνωντα χρόνου, με εμπόδισε να παρέμβω σε εκπομπή για να βάλω τα πράγματα στη θέση τους. Στην ουσία ήθελα να καθυσηχάσω μια μητέρα που ήταν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, που οι δημοσιογράφοι της πάσαραν με τον γνωστό τρόπο τους.

Ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Ένα διαταραγμένο, αν το καλοσκεφτείς, παιδί στην Αμερική πήρε ένα όπλο και γάζωσε συμμαθητές του. Παρόμοια περιστατικά έχουν συμβεί όχι μόνο στην Αμερική αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου. Φυσικά, είναι κατακριτέα και λυπηρά.

Εδώ τώρα μπαίνει η ηλιθιότητα μερικών δημοσιογράφων. "Το παιδί είχε συλλογή όπλων(!!!, μα καλά! Γονείς είχε; Και οι δημοσιογράφοι γιατί δεν ασχολήθηκαν με το πόσο εύκολο είναι να βρεις ένα όπλο τη σημερινή εποχή;), έβλεπε θρίλερ μόνο και... έπαιζε counter strike (ή cs όπως το αναφέρουμε οι gamers στην γλώσσσα μας)".

Εγώ κατάλαβα με λίγα λόγια ότι το παιδί δεν έστεκε και πολύ στα καλά του. Τώρα αν οι γονείς του (που μάλλον δεν πρέπει να ασχολήθηκαν πολύ μαζί του) δεν είδαν κάποια δείγματα στην συμπεριφορά του, που προιδεάζουν για ξεσπάσματα βίας, είναι μια ιστορία που δεν μπορώ να απαντήσω. Δεν είμαι εγώ ψυχολόγος.

Αλλά επειδή είμαι gamer, εδώ και 16 περίπου χρόνια, μπορώ να εκφέρω μία άποψη για το cs. Με λίγα λόγια, είναι ένα παιχνίδι με 2 ομάδες οπλισμένες και σκοπός είναι η μία ομάδα να εξοντώσει την άλλη. Είναι παιχνίδι, όχι πραγματικότητα όπως οι βομβαρδισμοί ειρήνης στο όνομα της δημοκρατίας, που δεν ασχολούνται σοβαρά οι κ.κ. δημοσιογράφοι. Όταν η εκπομπή, και με αφορμή τον νεαρό που σκόρπισε τον θάνατο, έδειξε στιγμιότυπα από το παιχνίδι, μια μάνα πανικόβλητη πήρε τηλέφωνο και έλεγε "Σοκαρίστηκα, έχω δει το παιδί μου να πάιζει αυτό το παιχνίδι στον υπολογιστή του" (Το έλεγε με έναν τρόπο λες και το παιδί της θα γινόταν serial killer σίγουρα). Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω με τον παραλογισμό που άκουγα. Ένας δημοσιογράφος πετάγεται και λέει την απίστευτη ατάκα. "Μισό λεπτό κυρία μου γιατί είναι συγκλονιστικό αυτό που μας λέτε. Το παιδί σας παίζει αυτό το παιχνίδι;" Τα σχόλια φίλε αναγνώστη τα αφήνω σε σένα. Εγώ προσπάθησα να παρέμβω αλλά δεν ακούστηκα.

Εδώ βλέπεις ένα βίντεο από το "κακό" παιχνίδι!


Άρα θέλω τώρα να πω μερικά πράγματα σε γονείς. Πρώτον, "κακά" παιχνίδια που μετατρέπουν τα αγγελούδια σας σε δολοφόνους δεν υπάρχουν. Αλλά οφείλετε να γνωρίζετε μερικούς κανόνες, επειδή εσείς κατά βάση πληρώνετε για τα παιχνίδια.

1ον. Κάθε παιχνίδι, πριν βγει στην αγορά περνάει από μια επιτροπή, για να αξιολογηθεί το περιεχόμενο του. Η επιτροπή αυτή λέγεται PEGI (Pan European Game Information) και ο δικτυακός τόπος της είναι στο www.pegi.info . Αφού ελεγχθεί κάθε παιχνίδι, η εταιρεία που θα το εκδόσει, είναι υποχρεωμένη να αναγράφει ευκρινώς στο μπροστινό μέρος της θήκης, από τι ηλικία και πάνω το παιχνίδι επιτρέπεται. Ενώ στο πίσω αναγράφονται και λεπτομέρειες σχετικά με το περιεχόμενο. Αν δηλαδή περιέχει σκηνές βίας, σεξουαλικό περιέχομενο, χρήση ναρκωτικών και άλλα. Πηροφοριακά το Counter Strike είναι κατάλληλο για νέους άνω των 16 σε όλη την ευρώπη, εκτός από την Φιλανδία που είναι από 15.

2ον. Εδώ μπαίνει η πειρατεία. Αν ένα παιχνίδι είναι πειρατικό αντίγραφο δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά σε τι ηλικίες αναφέρεται. Αν κάποιος γονιός επομένως δε θέλει να πάρει ένα φρέσκο παιχνίδι για το παιδί του με 50 euro αλλά με 5, καλό θα ήταν να επισκεφτεί το PEGI για να ελέγξει τον τίτλο. Πάντως αν πληρώνετε 15 και 20 ευρώ για ένα cd μουσικής διάρκειας 50 λεπτών, σκεφτείτε ότι σε ένα game πληρώνετε με 50 την δουλειά κατά μέσο όρο 150 ανθρώπων για κάτι που διαρκεί ακόμα και 2 με 6 μέρες για να το ολοκληρώσει κάποιος! Αν και στην ουσία ποτέ δεν τελειώνει ένα παιχνίδι. Αυτό για να δεις φίλε ανγνώστη πόσο κλέβει η μουσική βιομηχανία!

3ον. Τα net cafe, έχουν σουξέ με το cs. Δεν νομίζω όμως να κοιτάει κανείς από τους υπεύθυνους των χώρων αυτών, την ηλικία των θαμώνων. Άρα τους νοιάζει μόνο το χρήμα και έτσι εδώ μπαίνει ο παράγων εκμετάλλευση!

Ελπίζω να σου έδωσα φίλε αναγνώστη μία γενική εικόνα, για άλλη μία μεγαλοποίηση γεγονότων από τους δημοσιογράφους. Η μόνη συμβουλή μου είναι αν είσαι γονιός μίλα με τα παιδιά σου, μην τα αφήνεις να αποξενώνονται. Οι ανθρώπινες πιέσεις δημιουργούν ψυχικές καταστάσεις με απρόσμενα ξεσπάσματα και αποτελέσματα. Και το πιο σημαντικό, μην νομίζεις ότι μόνο με υλικά αγαθά μπορείς να κερδίσεις ένα παιδί. Σημαντικότερο είναι το πνεύμα. Άσε να σου μιλήσει. Βρες τον χρόνο.

Υπάρχει και μια εθνική πρωτιά σε κάτι καλό!

Ώρα της Γης

Πρώτη στον κόσμο η Ελλάδα !

Με την εντυπωσιακή συμμετοχή σας στην Ώρα της Γης, η Ελλάδα κατακτά μια παγκόσμια πρωτιά στον αγώνα ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Το δικό σας δυναμικό «παρών» καθώς και περισσότερων από 270 Δήμων και κοινοτήτων μας δίνει την πρώτη θέση παγκοσμίως μεταξύ των χωρών με την εντονότερη συμμετοχή στη μεγαλύτερη συμβολική δράση κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη που διοργανώθηκε ποτέ.

Με αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα καταφέρνει να ξεπεράσει ακόμη και τους Αυστραλούς, τους εμπνευστές της πρωτοβουλίας της Ώρας της Γης, οι οποίοι «βρέθηκαν» στην τρίτη θέση πίσω από τον δεύτερο Καναδά.

Η πραγματική δύναμη του μηνύματος της Ώρας της Γης παραμένει η ενεργή συμμετοχή όλων εμάς ξεχωριστά. Όλοι εμείς πρέπει να «αξιοποιήσουμε» τη μεγάλη αυτήν ευκαιρία δηλώνοντας ότι απαιτούνται εδώ και τώρα γενναία μέτρα για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής και υιοθετώντας πρακτικές εξοικονόμησης ενέργειας στην καθημερινότητά μας. Περισσότεροι από 18000 Έλληνες έχουμε ήδη δηλώσει ηλεκτρονικά την προσωπική συμμετοχή μας (http://www.earthhour.org/signup/gr:el), αποδεικνύοντας ότι όλοι μαζί μπορούμε να ασκήσουμε πίεση στην πολιτική ηγεσία για να εντείνει τις προσπάθειές της ενάντια στην κλιματική αλλαγή.

Η ελληνική συμβολή στην παγκόσμια εκστρατεία της Ώρας της Γης δεν εξαντλείται στη μαζική μας συμμετοχή. Ελληνικά μνημεία και τοπόσημα παγκόσμιας ακτινοβολίας θα προσθέσουν αίγλη στην διεθνή αυτή πρωτοβουλία. Με τη σύμφωνη γνώμη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, πολιτιστικά μνημεία παγκόσμιας εμβέλειας, όπως ο Παρθενώνας, ο Ιερός Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο, ο Ναός του Ηφαίστου στην Αρχαία Αγορά και το Μνημείο του Φιλοπάππου θα προσδώσουν λάμψη στην Ώρα της Γης με τη συσκότιση τους… Επιπλέον, οι δήμοι της Αρχαίας Ολυμπίας και των Δελφών, με τη συμμετοχή τους, κάνουν ακόμη πιο ισχυρό το μήνυμα προς τους παγκόσμιους ηγέτες για την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων κατά της κλιματικής αλλαγής. Κύρος όμως θα προσθέσουν στην ελληνική Ώρα της Γης και τοπόσημα διεθνούς αναγνωρισιμότητας της σύγχρονης Ελλάδας, με αποκορύφωμα τη μεγαλύτερη σε μήκος καλωδιωτή γέφυρα πολλαπλών ανοιγμάτων στον κόσμο, τη γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου.

Όλα αυτά στο μεγάλο ραντεβού της 28ης Μαρτίου, 20:30 - 21:30 το βράδυ, στην Ώρα της Γης 2009.

Σας ευχαριστούμε και σας συγχαίρουμε!

Γιώργος Βελλίδης

Επικεφαλής Τμήματος Επικοινωνίας WWF Ελλάς




-Είμαστε πρώτοι αλλά χρειάζονται και άλλοι. Εσύ αναγνώστη μου, θα είσαι ο επόμενος. Δήλωσε συμμετοχή τώρα εδώ http://www.earthhour.org/signup/gr:el

Τι μας κρύβουν αυτοί που μας κυβερνάνε παγκοσμίως;

Αφιερωμένο στον κύριο Σπύρο, που εδώ και μερικές ώρες μας κοιτάει από ψηλά.
Ευχαριστώ τον φίλο και "μπαμπά" μου Musicman για την αποστολή του ενημερωτικού και ενδιαφέροντος email.

Ήρθα, είδα και θα φύγω...

Στο γενικότερο κλίμα μελαγχολίας που επικρατεί γύρω μου, τις τελευταίες ημέρες, θα αφιερώσω το τραγούδι που ακολουθεί. Ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια όλων των εποχών. Απλό, λαϊκό, αυτό που ο κάθε άνθρωπος μπορεί να νιώσει, χωρίς ντε και καλά να βασανίζει πρώτα το μυαλό του για να εκφράσει τον πόνο του.
Όσο για την αφορμή. Ένας .......... ανέφερε τη δυσαρέσκεια του, που ο Στελάρας είναι στους 100 μεγαλύτερους Έλληνες σύμφωνα με τη δημοσκόπηση του Σκάι. Και είπε χαρακτηριστικά: "...έλα μωρέ, μόνο κλαψιάρικα τραγούδια έλεγε και κάτι έγινε".
Σε αυτό το ον εύχομαι ολόψυχα να μείνει μια ζωή έτσι, χαρούμενος και χαζομαλάκας, και ποτέ μη βρεθεί στη κατάσταση να τον εκφράζουν αυτά τα "κλαψιάρικα" τραγούδια.
Γιατί αν δεν σου έχει ανοίξει ο κόλος, φίλε αναγνώστη, αν δεν έχεις κάνει το σκατό σου παξιμάδι, αν δεν έχεις γνωρίσει τι είναι ξενητιά και ορφάνια, αν δεν έχεις γευτεί την αποτυχία στη ζωή σου, τότε δεν έχεις δικαίωμα να πιάνεις στο στόμα σου τον Στέλιο. Μην ακούς, αλλά βγάλε το σκασμό και άσε τα σχόλια...
Πολλοί άνθρωποι πόνεσαν με τους παραπάνω τρόπους και θέλαν κάτι να μιλάει στη καρδιά τους, απλά, λαϊκά, ανθρώπινα ρε...

Ήρθα, είδα και θα φύγω

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας
Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης & Μαρινέλλα

Με πίκρες ξημερώνουμαι,
βραδιάζω με τον πόνο.
Ο θάνατος που καρτερώ,
θα με γλιτώσει μόνο.

Πότε θα 'ρθει κι η σειρά μου;
Πότε θα 'ρθει, λαχταρώ.
Όλοι τρέμουνε τον χάρο,
μα εγώ τον καρτερώ.

Ο θάνατος είναι γλυκός
για τους βασανισμένους.
Ετούτος ο παλιοντουνιάς
είναι για ορισμένους.

Ήρθα, είδα και θα φύγω
σαν περαστικό πουλί.
Δυστυχής κι αδικημένος,
όπως όλοι οι καλοί.

Ο θάνατος είναι γλυκός
για τους βασανισμένους.
Ετούτος ο παλιοντουνιάς
είναι για ορισμένους.

Μοιάζουν τα δικά μου πάθη
σαν τα πάθη του Χριστού.
Και το πιο πικρό ποτήρι
με κεράσανε παντού.

Δελφίνια

Τι να πω για αυτά τα γλυκά όντα; Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός, γιατί πολύ απλά είναι τα αγαπημένα μου θαλάσσια πλάσματα. Κάθε φορά που τα βλέπω, βουρκώνω. Είναι σαν να παίζουν ένα γλυκό ρυθμό με όλες τις ευαίσθητες χορδές της καρδιάς μου.


Σε αυτό το βίντεο φαίνεται, πως ενώ οι "πολιτισμένοι" τα σκοτώνουν με βάναυσο τρόπο, αυτά είναι τόσο αθώα, γλυκά, πανέξυπνα, μαγικά, ρομαντικά.


Αφιερωμένο σε όσους μπορούν ακόμα να αισθάνονται και να αγαπούν τη φύση γύρω τους...

Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά...

Ενημερώνω ότι όποιος είναι ευαίσθητος με την σκληρή γλώσσα να μη συνεχίσει το διάβασμα.
Ευχαριστώ.


Όχι φίλε αναγνώστη, δε θα ασχοληθώ με τα μαυροφορεμένα τραγιά (Σούζι, Μήτσι, Λόλα και τις άλλες φιλενάδες). Δεν έχω όρεξη να γράψω πορνοανάρτηση, ούτε να το παίξω Μάκης και να βγάλω τα πάντα στη φόρα και καλά!
Το σημερινό άρθρο είναι αφιερωμένο στην Κ., μία φίλη μου που είχε γίνει πειραματόζωο μου άθελά της. Μια φορά και ένα καιρό της είχα αναφέρει ένα από τα περίπου 150 τραγουδάκια που έχω γράψει μέχρι τώρα. Της άρεσε αν και δεν ενθουσιάστηκε κιόλας. Δεν υπάρχει κάτι μεπτό μέχρι εδώ. Αλλά ως χαζοπονηρός που είμαι, δύο περίπου μήνες αργότερα, της ανέφερα ξανά τους ίδιους στίχους με ένα ψέμα αυτή τη φορά. Της είπα άκου τους στίχους από το καινούριο τραγουδάκι που έγραψε ο Αγγελάκας. Αυτή τη φορά όχι μόνο ενθουσιάστηκε αλλά άρχισε και κάτι σχόλια του στυλ: "Εμ, παιδάκι μου, αυτοί είναι στίχοι. Ο άνθρωπος (Αγγελάκας) είναι θεός". Και κάτι τέτοια. Μόνο που δεν τέλειωσε ένα πράγμα! Δε της είπα ποτέ την αλήθεια αλλά την άφησα να ψάχνει ένα τραγούδι που δεν υπήρχε. Χιχιχιχι!
Κατέληξα στο συμπέρασμα φίλε αναγνώστη, ότι φτάνει να είσαι όνομα. Αν είσαι όνομα, όποιο και αν είναι το έργο σου, θα είναι αναγνωρίσιμο. Δε μπα να γράφεις ασυναρτησίες σε ένα ποίημα, δε μπα να κάνεις δυο γραμμές σε έναν πίνακα. Όλοι θα γίνουν της κουλτούρας οπαδοί και θα λένε εικασίες για το βαθύτερο σκεπτικό του έργου ή ότι δεν είναι ό,τι βλέπεις αλλά κάτι άλλο που μόνο με δέκα μπάφους το βλέπεις (μαζί με πολλά άλλα που θα ανακαλύψεις ενώ δεν υπάρχουν.
Έτσι είμαι στην περήφανη θέση φίλε αναγνώστη να το παίξω και 'γω κουλτούρα και να παρουσιάσω ένα ποίημα που έγραψα πίνοντας μόνο κόκα-κόλα, λόγω αντιβίωσης. Το ποίημα αυτό, ελευθέρου μέτρου και σταθμών, 12 κύλινδρο σε διάταξη V με 60 βαλβίδες και twin turbo, είναι αφιερωμένο στην Κ. ως προείπα και θα συμπεριληφθεί στην ποιητική μου συλλογή με τίτλο "Ο ξεβράκωτος με τα χέρια στις κολότσεπες".

Η Δέσπω και η τσιπούρα

Ω! Ω! Ω! Α! Α! Α!
Χτυπήματα στην πόρτα απανωτά.
Διατρανώνω λόγια μυστικά,
κατατρύχω όρη και βουνά.

Κοίτα το ψάρι. Γαλήνια πετά,
πάνω σε σύννεφα του βυθού,
και κάπου εκεί το χαιρετά,
με χάρη περίσια η Μισιρλού.

Δεν ήταν πολύφερνο διόλου,
φτωχό ήτο θαρρώ ταμάλα,
παιχνίδι κοινό μπλε διαόλου,
παιχνίδι κοινό σαν τραμπάλα.

Πες μου, ω! πες μου δεσποσύνη,
θες ευθύς να σου το βάλω;
Μήτε στάλα βαζελίνη;
Αν κολλήσει τι θα κάνω;

Το υπόθετο σου δείχνω
μα συ σκέφτεσαι καυλί.
Και το ψάρι ατενίζει,
είναι πλέον σαν πουλί.

Φληνάφημα θα αρχινίσω,
με την άρκτο τη μικρή.
Το υπερπέραν θα ατενίσω
να μη βλέπω τη βροχή.

Ω! Χερουβείμ χαίρεστε
και Νεφελίμ κοιμάστε.
Λιακόπουλο μόνο βλέπετε,
το τέλος σας επέρχεται.

Δεσποσύνη, κοίτα το ψάρι,
πετα ψηλά, κοντά φεγγάρι.
Εκεί δεν φτάνει ανθρώπου μάτι.
Μα φτάνει θαρώ ένα παπάρι.

Ο βυθός του ουρανού μες τον χιονιά.
Τα φύλλα ανθίζουν, καρπούζια ξανά.
Δεσποσύνη ξεφεύγω, δεν στέκω ορθά,
ο κορσές με στενεύει και πίνω κρασιά.

Να τη πετιέται, να τη, να τη, πετιέται.
εκθέτης σε ένα όνειρο κι η πρώην μου γαμιέται.
Το γνέσιμο γλυκόπικρο, το βλέπω μα διστάζω,
σε πάρτυ με ούζα δε θα μπω, προσέχω που τη βάζω.

Το ψάρι ατενίζει, γρήγορα πετά,
σπινιάρει στο γιαούρτι, μασάει ταραμά,
το γλέιφει το γραμματόσημο, γοργά παεί το γράμμα.
Μια κατσαρίδα χέστηκε και μας χαλά το δράμα.

Δεσποσύνη τη βεντάγια σου, κούνα πια με χάρη,
αέρια μας σκέπασαν που ήρθαν απ' τον Άρη.
Αρειανοί μας κλάσανε, μας κλέψαν και τις μάσκες,
χάνουν οι μάνες τα παιδιά και τα παιδιά τις μάνες.

Στην σιγαλιά της σκοτεινής, αφαιμασμένης νύχτας,
σκιά θανάτου, κάνει ντου με τη μορφή ρουφήχτρας.
Ω! Φύγε Μητσοτάκη! Σε ξορκίζω. Ω! Φύγε μακριά!
Λεπτό κοντά σου δε θ' αντέξω. Δε την μπορώ την γκαντεμιά.

Μια ιαχή ακούγεται. Καλεί εσένα ψάρι.
Κανείς άλλος δε μπόρεσε τον Κώστα να τον πάρει.
Ουλαμαγός στον θάνατο και όλοι μαζί σου,
αυτός εστί ο λόγος της ιδίας ύπαρξης σου.

Δεσποσύνη με ρωτάς, to be or not to be?
και 'γω μονολογώ αν του μπει, πώς θα του βγει;
Ωωωωωωωωωωωωω, αααααααααααααααα!!!
Είμαι ο John και μόλις άρχισαααααααααααα!!!

John The Tall

Μην κάνεις έρωτα μόνος σου. Αρκετούς μαλάκες έχει ο κόσμος.

Αυτό τελικά δεν είναι θέμα. Μαλακία θέμα είναι! Όλα ξεκίνησαν από την απορία μου, γιατί η θάλασσα να είναι τόσο αλμυρή... Η απάντηση είναι... γεννετικό υλικό, σπέρμα, αλλιώς δε το λέω! Αλάτι σου λένε οι αφελείς επιστήμονες! Για πείτε μου βρε παλικάρια. Τόσα θαλάσσια όντα που αναπαράγωνται, που τελειώνουν; Μέσα στο άλλο ψάρι θα μου πείτε. Ναι μεν, αλλά μεγάλη ποσότητα βγαίνει και προς τα έξω όσο είναι "ανοιχτό" το θυληκό! Πόσες φάλαινες υπάρχουν ακόμα στο πλανήτη; Πολλές ε; Φαντάσου το τι βγάζει μια φάλαινα!
Φυσικά έχουμε και το ζώο που λέγεται άνθρωπος. Σε αυτό το ζώο αρέσει η σεξουαλική ποικιλία! Φαντάσου φίλε αναγνώστη επομένως τι γίνεται το καλοκαιράκι και εκεί που εσύ κολυμπάς αμέριμνος, με τι μπορεί να συναντηθείς! Μη το πιείτε, λουστείτε ένα πράγμα.
Και κάπως έτσι καταλήγω και στον μαλάκα... Ο τύπος που είναι στη τουαλέτα του σπιτιού του και "ανακουφίζεται" να πω; Ξέρεις που καταλήγει ε; Θάλασσα!
Μα και αυτός και γω και συ και όλοι. Τι κακό μας πιάνει ώρες ώρες να "παίζουμε"; Αγχολυτικό είναι λένε πάλι οι επιστήμονες. Αυτούς δηλαδή πρέπει να τους έχει φάει κανονικά η μαλακία! Και αναρωτιέμαι; Ποιός ο λόγος ο κάθε άντρας και η κάθε γυναίκα να βασανίζει μόνος/η το επίμαχο σημείο ενώ υπάρχουν κάτι δισεκατομμύρια άνθρωποι που μπορούν να κάνουν τη δουλειά αυτή! Και η απόλαυση είναι μεγαλύτερη, και ευτυχισμένοι τις περισσότερες φορές και οι δύο.
Τρανταχτό παράδειγμα προς μίμηση είναι οι πολιτικοί. Αυτοί δεν το παίζουν! Νομίζεις ότι το παίζουν αλλά κάνεις λάθος. Αυτοί έχουν την πιο ολοκληρωμένη σεξουαλική ζωή. Ας είμαστε καλά εμείς που στρωνόμαστε και μας πηδάνε κάθε μέρα!
Βέβαια τη σημερινή εποχή είτε το παίζεις είτε όχι, όπου και να πας μαλάκα θα σε πουν. Και όχι μόνο αυτό. Υπάρχουν και υποκατηγορίες που λίγο πολύ όλοι ξέρουμε. Μερικές που μου έρχονται στο μυαλό είναι οι εξής:
Ο βαθμοφόρος: "Αρχιμαλάκας"
Ο αγνοούμενος: "Πού 'σαι ρε μάλακα;"
Ο Νικολουλικός: "Χάθηκες μαλάκα"
Ο Tefal: "Ξεκόλλα ρε μαλάκα"
Ο βλαχομουσικός: "Beat για beat μαλάκας"
Ο υποψιασμένος: "Λες ρε μαλάκα;"
Ο ανεπιβεβαίωτος: "Μα είσαι μαλάκας;"
Ο επιβεβαιωμένος: "Είσαι μαλάκας τελικά"
Ο αμφισβητούμενος: "Τι μαλάκας είσαι 'συ;"
Ο συγκριτικός: "Μα τόσο μαλάκας"
Ο υπέρμετρος: "Ένας μαλάκας και μισός"
Ο βιολογικός: "Μαλακοπίτουρας"
Ο πληθωρικός: "Μαλακομαλάκας"
Ο αθηναίος: "Έλα ρε μαλάκα"
Ο σαλονικιός: "Τι με λες ρε μαλάκα;" (δεν έχουμε ακόμα μπουγάτσα με μαλάκα)
Ο πατρινός: "Μινάρας"

Συμπερασματικά... ας κόψουμε τις μαλακίες. Γεμίσαμε...

Βράδυ μοναξιάς

Σήμερα δε λέω λόγια. Σήμερα δε θα κάνω σχόλια. Όποιος θέλει ας κοιτάξει παλιότερες αναρτήσεις και θα καταλάβει. Ένα ποίημα θα γράψω που δεν κατάφερε για τον α ή β λόγο, να παρευρεθεί στη τελική φάση του φεστιβάλ Θεσ/νίκης το 2006.

ΒΡΑΔΥ ΜΟΝΑΞΙΑΣ - Ramblers
Μουσική: Παναγιώτης Βασιλόπουλος
Στίχοι: Γιάννης Μαλισιάνος

Βράδυ υγρό, παγωμένο,
βήματα μες στο κενό.
Και 'συ πουθενά για ν' ακούσεις
αυτά που τόσο θέλω να σου πω.

Πού νά βρω μια σταγόνα θάρρος,
ποιός θα μου δώσει φτερά.
Στον ουρανό σου να πετάξω,
εκεί που κρύβεις τη δική μου χαρά.

Ίσως χαθώ με τα όνειρά μου,
σ' ένα τοπίο μοναξιάς,
μα τ' όνομά σου πάντα θα 'ναι,
μέσα στους χτύπους της καρδιάς.

Κάθε ματιά σου ηλιαχτίδα,
κάθε σου λέξη μουσική.
Και 'γω να ζω με την ελπίδα,
πως ίσως κάποτε θα είμαστε μαζί.

Πώς να μπορέσω να φωνάξω,
μια λέξη που κρύβω καιρό.
Αφού τρέμω σαν παιδί μπροστά σου,
όταν πάω να σου πω πως σ' αγαπώ.

Ίσως χαθώ με τα όνειρά μου,
σ' ένα τοπίο μοναξιάς,
μα τ' όνομά σου πάντα θα 'ναι,
μέσα στους χτύπους της καρδιάς.

©2006 Ramblers
Κιθάρα: Παναγιώτης Βασιλόπουλος
Μπάσο: Βαγγέλης Παπαϊωάννου
Drums: Κώστας Γιαννίκος
Φωνητικά: Γιάννης Μαλισιάνος

Σαν ένα όνειρο... Πριν το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης γίνει...

Σήμερα μελαγχόλησα... Σε τέτοιες περιπτώσεις βάζω κάτι να ακούσω. Θέλω απλά λόγια. Λόγια που μιλάνε σε όσους ανθρώπους θεωρούν ότι έχουν καρδιά...

Έψαξα τη συλλογή μου και βρήκα αυτό το δισκάκι. Έχει 2 τραγούδια που έγραψε ο μεγάλος έλληνας rocker Robert Williams. Τα τραγουδάει μαζί με την Μπέσσυ Αργυράκη, η οποία μαζί με την μέγιστη Ελπίδα, είναι για μένα οι πιο rock γυναικείες ελληνικές φωνές που έχουν βγει ως τώρα. Το τραγούδι "Σαν ένα όνειρο" είχε κερδίσει το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1975 καθώς και το ειδικό βραβείο ερμηνείας. Ήταν ακόμα οι εποχές που κέρδιζαν στίχοι σαν αυτούς που αναφέρω παραπάνω. Συναίσθημα και απλά λόγια. 2 τετράστιχα είναι αρκετά αν καταφέρουν να σε γεμίσουν. Για αυτό στεναχωριέμαι όταν μετά από κάτι τέτοιο, καταλήγω σε ζαμπόν χωρίς λιπαρά, σκύλους που χορεύουν ταγκό και λοιπά... αντρικά μόρια μπλε χρώματος...

Χρόνιο πρόβλημα δυσκοιλιότητας; Όχι πια. Σας παρουσιάζουμε το Tigrex.

Κυρίες και κύριοι, είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι εμείς θα βάλουμε τέλος στο πρόβλημα της δυσκοιλιότητάς σας. Σε 100% φυσικό περιβάλλον με 100% φυσικό τρόπο, θα σας βοηθήσουμε να αποβάλλετε ό,τι αρνείται πεισματικά να βγει από μέσα σας και μένει εκεί προκαλώντας σας πόνο και αδιαθεσία.

Ξεχάστε τα καθαρτικά και άλλες χημικά σκευάσματα. Αφεθείτε στα χέρια μας και στην μητέρα φύση και το πρόβλημα θα λυθεί οριστικά και αμετάκλητα. Tigrex και αντίο στη δυσκοιλιότητα.

Χιλιάδες ασθενείς που προτίμησαν τη μέθοδο Tigrex, μας ευχαριστούν τώρα για την ανακούφιση που τους προσφέραμε. Διάσημοι και μη, όλοι βρήκαν τη λύση στο πρόβλημά τους. Ανάμεσά τους, γνωστή τραγουδίστρια που προτίμησε εμάς να βγάλουμε το σφηνομένο μπουκάλι από τον ποπό της, καθώς και πρώην βουλευτής που έκανε τον μηχανοδηγό και ήθελε να απαλλαγεί από το βαγόνι πίσω του!!!

Παρακάτω θα δείτε μια επεξήγηση της μεθόδου μας για να σας πείσουμε ότι όλα γίνονται με φυσικό τρόπο.

Α. 100% φυσικό περιβάλλον ώστε ο ασθενής να αισθάνεται γαλήνια και χαλαρωτικά.

Β. Τελευταία λέξη της επιστήμης για χρήση μετά την θεραπεία. Απαλότητα χωρίς προήγουμενο.

Γ. Η ασθενής κυρία Σφιχτοκολίδου κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Κοιτάξτε πόσο αμέριμνη νοιώθει στον χώρο της θεραπείας της.

Δ. Εδώ εστιάζεται το πρόβλημα της. Χρόνια δυσκοιλιότητα, που κάνει την ζωή της δύσκολη.

Ε. Ο εξειδικευμένος συνεργάτης μας καθώς προσέρχεται για την θεραπεία. Μέθοδος 100% αποτελεσματική. Ό,τι δεν έβγαινε μέχρι τώρα, θα βγει... μονοκόματο.

Δοκιμάστε και εσείς το Tigrex τώρα!

Ένα τραγούδι για φεστιβάλ...

Θα μπορούσα να πω ότι με μερικά τραγούδια που ακούω τον τελευταίο καιρό, πραγματικά μου σηκώνεται κατακόρυφα και έτσι μεγαλόπρεπα ορθή στέκει, η κάθε τρίχα που έχω πάνω μου. Ναι, ναι! Μη γελάτε! Τι περιμένατε να ακούσετε; Ο,τιδήποτε άλλο καταρακώνεται και έχει τη τάση να φθείνει σε σημείο εξαφάνησης. Και φυσικά περί του ηθικού μου ο λόγος! Το διευκρινίζω γιατί πάλι γελάκια ακούω.
Τέλος πάντων, για να μην λέω πολλά και για να αφήσω την "τέχνη" μου να μιλήσει, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα τραγουδάκι μου, το οποίο εμπνεύστηκα από το διαιτολόγιο της Ευσταθίας, τον παλιό σκύλο του Νίκου Καρβέλα, τον νέο σκύλο του Αλέξανδρου Γούδα, τις ενδυματολογικές ανησυχίες του Φοίβου, το σταύρωμα της 7εκατομύρια 300 χιλιάδες ευρώ και από την πίπα της Ειρήνης.......εεεε, με συγχωρείτε, του Μιχάλη Εμιρλή εννοούσα. Τέλος εμπνεύστηκα πολύ και τον ευχαριστώ για αυτό από τον χασάπη της γειτονιάς. Αν το κρέας δεν ήταν ληγμένο, δε θα πέρναγα τόση ώρα στην τουαλέτα για να ολοκληρώσω το μεγαλούργημα αυτό, ούτε το άλλο που ταυτόχρονα κατέθετα! Thanx Μήτσο.
ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΟΝΟΜΑΤΑ Ή ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ!!! Όχι τίποτα άλλο, μην αποκτήσω καμιά ομοιότητα με τον Τζιμάκο και με κυνηγάει κανένας άλλος Νταλάρας. Είναι και πολλοί βλέπετε!!!! Πληροφοριακά δεν έχω περιουσιακά στοιχεία και δυστυχώς ούτε δουλειά!

Και το κομμάτι με τίτλο "Ο Μπουτς" αρχίζει. Είναι hardcore χασάπικο σε λα δίεση με ρεφραίν σε trance ζεϊμπέκικο και bridge σε στυλ προεκλογικής εκστρατείας με σιγόντο απελπισίας. Για δεδομένη επιτυχία θέλησα να το τραγουδήσει το διάσημο νεανικό κουαρτέτο Κώστας, Ντίνος, Μήτσος και Τάκης αλλά λόγω υποχρεώσεων σε ποικίλες κομπίνες αυτό δε κατέστη δυνατόν.

Γλυκέ μου Μπούτς, το καφέ το τρίχωμά σου,
μου έχει λείψει 'δω και κάμποσο καιρό.
Κοιτώ το μπολ, πού 'βαζα τα κοκκαλά σου
και το ψημένο δίχως λιπαρά ζαμπόν.

Ούτε η πίπα που η Ειρήνη μου 'χε πάρει,
πέρσι για δώρο στη δική μου τη γιορτή,
κι αν τη γεμίζω με καπνό που με μεθάει,
η θύμησή σου, δε μπορεί να ξεχαστεί.

Α ρε Μπουτς, κι αν είσαι πούστ, (*)
καθόλου δε πειράζει.
Οι τρελλίτσες μας κι οι αγκαλίτσες μας,
το μόνο που με νοιάζει.

Θυμάμαι νύχτες που κρυώναμε κι οι δύο,
και ζεσταινόμασταν χορεύοντας ταγκό.
Καλέ μου φίλε, πώς μου είπες το αντίο;
Ποιό μίσος είχες, μες στην σκέψη σου κρυφό;

Μήπως για τότε, που το Gucci δε σου πήρα,
γιατί μου έπεφτε στη τσέπη ακριβό.
Ή μήπως που στους Μασάι δε σε πήγα,
γιατί φοβόμουν μη τη πέσεις στον αρχηγό.

Α ρε Μπουτς, κι αν είσαι πούστ, (*)
καθόλου δε πειράζει.
Οι τρελλίτσες μας κι οι αγκαλίτσες μας,
το μόνο που με νοιάζει.

Μα βρήκα λύση που νομίζω θα σ' αρέσει,
artist να γίνω, έστω κι αν δε μπορώ.
Ύστερα μύνηση σε όποιον δε μ' αρέσει,
να ένας τρόπος να ρέει το ρευστό.

Και στο απόγειο της δόξας της μεγάλης,
σε ένα θρόνο, Μπουτς, εσύ και γώ,
θα κοροϊδεύω το λαό της βιοπάλης,
πάνω σε ψήφους θα ζητώ να σταυρωθώ.

Α ρε Μπουτς, κι αν είσαι πούστ, (*)
καθόλου δε πειράζει.
Οι τρελλίτσες μας κι οι αγκαλίτσες μας,
το μόνο που με νοιάζει.


(*) Πούστ: καμία σχέση με το κοσμιτικό νεοελληνικό επίθετο. Είναι λόγια λέξη, από το χωριό Άνω προς τα δεξιά Κιπιστράκι και σημαίνει τραμπαλοκουνιστός. (Όχι τίποτα άλλο, αλλά έχουμε και ένα επίπεδο)

Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας! John The Tall

Να και ο Μπουτς!