Παρεξηγημένος

Περπατώ, σας μαθαίνω και τον πόνο σας χαϊδεύω,
κάθε λύπη, κάθε πίκρα προσπαθώ να τη γιατρεύω.
Μα είμαι λάθος, δεν μπορώ, με τα λόγια να εκφραστώ,
σβήνω, πνίγομαι στο δίκιο και παρ' όλα αυτά σιωπώ.

Ένα μόνο μπορώ να φωνάξω,
μία κρίση για μένα αυτή.
Όσο κι αν θέλω, ποτέ δε θ' αλλάξω,
είναι αργά για καμμένο χαρτί.

Παρεξηγημένος,
μία λέξη δεν μπορώ σωστά να πω.
Είμαι χαμένος,
πείτε μου την λύση, πού να βρω;

Τι ανόητος; Χαζός. Να γυρεύω το καλό.
Μία πέτρα στο λαιμό μου κι αλμυρό, βαθύ νερό.
Και στον ουρανών τη χάρη, ίσως τότε ν' ακουστώ,
μέσα απ' όνειρα και σκέψεις, ταπεινά ν' αναστηθώ.

Ίσως τότε μπορώ να φωνάξω,
η κρίση να γίνει η νέα φωνή.
Δύναμη να 'χω τον κόσμο ν' αλλάξω,
να εμφανίσω κρυμμένο χαρτί.

Παρεξηγημένος,
μία λέξη δεν μπορώ σωστά να πω.
Είμαι χαμένος,
πείτε μου την λύση, πού να βρω;


©2009 Γιάννης Μαλισιάνος