Έψαξα τη συλλογή μου και βρήκα αυτό το δισκάκι. Έχει 2 τραγούδια που έγραψε ο μεγάλος έλληνας rocker Robert Williams. Τα τραγουδάει μαζί με την Μπέσσυ Αργυράκη, η οποία μαζί με την μέγιστη Ελπίδα, είναι για μένα οι πιο rock γυναικείες ελληνικές φωνές που έχουν βγει ως τώρα. Το τραγούδι "Σαν ένα όνειρο" είχε κερδίσει το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1975 καθώς και το ειδικό βραβείο ερμηνείας. Ήταν ακόμα οι εποχές που κέρδιζαν στίχοι σαν αυτούς που αναφέρω παραπάνω. Συναίσθημα και απλά λόγια. 2 τετράστιχα είναι αρκετά αν καταφέρουν να σε γεμίσουν. Για αυτό στεναχωριέμαι όταν μετά από κάτι τέτοιο, καταλήγω σε ζαμπόν χωρίς λιπαρά, σκύλους που χορεύουν ταγκό και λοιπά... αντρικά μόρια μπλε χρώματος...
Καλημέρα σου... Η μελαγχολία μελαγχολία, αλλά το σχολιάκι στο τέλος δεν άντεξες... φάει και εσύ με όλα του τα λιπαρά να βρεις την υγειά σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μην ξενχάς ότι η εποχή μας βοηθάει κάτι ατάλαντους ανθρώπους να γράφουν τις υπέρτατες βλακίες και εμείς να τους θεοποιούμε. Σαφώς υπάρχουν ελληνικά μαλακοτράγουδα που μας αρέσουν γιατί κάποια στιγμή σημάδεψαν μια κατάσταση και είναι εντελώς ψυχολογικό αλλά δεν παύουν να είναι μαλακοτράγουδα.
Εγώ εχθές άκουγα το εξομολόγηση των Ριφιφί και έπεσα σε κατάθλιψη. Τι να πεις? ήταν η μέρα χθες τέτοια.
Μα δεν κρατιέμαι να μη σχολιάσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ.χ. την ώρα που γράφω αυτό το σχόλιο μόλις τέλειωσα ένα προγραμματάκι μιάς ώρας με μπαλλάντες του '70. Μόλις έκλεισα τη μουσική, άκουσα απ' έξω Καλομοίρα...
Πώς να μη σχολιάσω, γ..ώ την τύχη μου, γ..ώ!
(Όσο για τους Ριφιφί έχω το album "Αμετανόητα τρελλός" (βινύλιο πάντα). Ψήνεσαι; lol)
Εύκολα. Και βινύλιο.... Η καλύτερη μου!!! Σε περίπτωση που δεν είδες το mail μου είναι anna_bethani@hotmail.com. Περιμένω να δω τις φωτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ! και μη ξανακούσω κακιά κουβέντα για το γλυκουλίνι το χαζοκαλομοιράκι γιατί θα σου στείλω ιό.... της Καλομοιρίτιδας....
Που είσαι σήμερα? Περιμένω καινόύρια ανάρτηση. Με έχεις κακομάθει....
ΑπάντησηΔιαγραφή