Trade Mark, Copyright & Registered

Ή με άλλα λόγια, τα σύμβολα TM, © και ®.
Το ΤΜ ή αλλιώς σήμα κατατεθέν δηλώνει ότι ο συγκεκριμένος σχεδιασμός ενός λογοτύπου ή εμβλήματος συγκεκριμένης εταιρείας, δεν μπορεί να αντιγραφεί ή να χρησιμοποιηθεί από 3ους άνευ χορήγησης σχετικής αδείας. Αυτό δεν μας απασχολεί στην προκειμένη. Αλλά, αν θέλετε να φτιάξετε το προσωπικό λογότυπό σας για το blog σας. Φροντίστε να το κατοχυρώσετε, έτσι ώστε μην το πάρει κάποιος άλλος και το εμφανίσει για δικό του. Θα σας ζητηθεί μετά να τοποθετήσετε και την ένδειξη tm σε εμφανές σημείο.
Τα άλλα δύο σύμβολα είναι για μένα, και βάση προσωπικής εμπειρίας, τα πιο σημαντικά. Είναι και υπέυθυνα για πολλές διαμάχες δικαστικές. Στο copyright material, συμπεριλαμβάνεται και η πνευματική ιδιοκτησία. Και επειδή έχω δει πολλούς να βάζουν αμέριμνα ποιήματά τους, τραγούδια καθώς και λοιπά πνευματικά έργα. Οφείλω να τους ενημερώσω ότι διατρέχουν κινδύνους.
Ας πάρω για παράδειγμα, το έργο ζωής μου (δε θέλω γέλια) "Η Δέσπω και η τσιπούρα". Ένας στίχος λέει: "Μια κατσαρίδα χέστηκε, και μας χαλά το δράμα". Αυτός ο στίχος από μόνος του, αν και αποτελεί χαρακτηριστική μου ατάκα, ΔΕΝ μπορεί να κατοχυρωθεί. Ο λόγος είναι ότι αποτελεί σύντομο μέρος λόγου και δεν αποδεικνύεται ότι όσοι ομιλούν την ελληνική γλώσσα, δεν θα μπορούσαν να πουν κάτι ανάλογο. Ανέξάρτητα αν με ξέρουν ή όχι. Και ανεξάρτητα πάλι, αν το ίδιο θα μπορούσε να είχε ειπωθεί και δεκάδες χρόνια πριν ή μετά από μένα. Άρα οιοσδήποτε χαρακτηρισμός, ότι είναι δικός μου στίχος, απλά δεν στέκει. Φαντάσου τον πρώτο αγγλόφωνο που είπε bull shit αντί για shit. Τα δις ανθρώπων πλέον που ομιλούν την αγγλική θα ήταν σαν να κλέβουν την δικιά του πρωτότυπη ιδέα. Αλλά δυστυχώς δεν στέκει. Όπως και το διαχρονικό παράδειγμα αττικής σύνταξης: "Τα παιδία παίζει".
Για να επανέλθω λοιπόν, αναφέρω ότι ακόμα και ένας στίχος μπορεί να κατοχυρωθεί, εφ' όσον αποτελεί αναπόσπαστο μέρος ενός μεγαλυτέρου έργου. Η Δέσπω, παράδειγμα, και η τσιπούρα, που είναι κατοχυρωμένο κομμάτι (για πλάκα βέβαια, αλλά ποτέ δεν ξέρεις) έχει δικλίδες ασφαλείας που δρουν αποτρεπτικά στο να χρησιμοποιηθεί μέρος ή ολόκληρο το δημιούργημα.
Παγκοσμίως υπάρχουν πολλές εταιρείες, με πιο αναγνωρισμένες τις εκ των Η.Π.Α. προερχόμενες, που με το ποσό των περίπου 80$ ανά κομμάτι, κατοχυρώνουν παγκοσμίως τα πνευματικά δικαιώματα του δημιουργού. Ένας πιο απλός τρόπος, και διαδεδομένος είναι και μέσω των ΕΛ.ΤΑ.. Με συστημένη επιστολή, στέλνετε έναν φάκελο με το έργο, από εσάς προς εσάς. Ο φάκελος είναι σφραγισμένος και ΔΕΝ πρέπει να τον ανοίξετε παρά μόνον στην περίπτωση που καταλάβετε ότι κάποιος κακοήθης σας πήρε τους στίχους ή το εκάστοτε κείμενο. Το αρνητικό αυτής της διαδικασίας, είναι ότι το δικαστήριο παραδέχεται την ιδιοκτήσία σας στο ασφαλισμένο κομμάτι αλλά όχι το πνευματικό δικάιωμα. Παλιότερα υπήρχε και ένας παρόμοιος τρόπος, μέσω της εθνικής βιβλιοθήκης, αλλά σε πρόσφατες συζητήσεις μου, μου ανέφεραν πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Φιλική συμβουλή μου λοιπόν, πριν δημοσιοποιήτε οποιοδήποτε δημιούργημά σας, έχετε στον νου σας, ότι αύριο μπορεί να το πασάρουν σαν δημιούργημα άλλου και εσείς να μην έχετε το παραμικρό όφελος από αυτό. Κρίμα είναι.