tag:blogger.com,1999:blog-89261902046527300562024-03-13T06:35:02.324+02:00ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΔΗ ΑΝΟΙΞΑΝ, Ο ΚΕΡΒΕΡΟΣ ΠΕΙΝΑΕΙ...Και τωρα χαος...Unknownnoreply@blogger.comBlogger40125truetag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-91696910930122048662010-07-01T17:16:00.001+03:002010-07-01T21:21:14.146+03:00Ευρώπη θέλατε;Τελικά είναι τόσα πολλά αυτά με τα οποία κάποιος μπορεί να ασχοληθεί τον τελευταίο καιρό. Η γενικότερη κατάσταση που επικρατεί, εκμηδενίζει τις ελπίδες πολλών, και ειδικότερα της νέας γενιάς, για ένα καλλίτερο αύριο.<br />
Τώρα είναι πλέον η κατάλληλη στιγμή, ώστε πολλοί να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και όχι απαραίτητα με κομψό τρόπο. Είπα για τη νέα γενιά. Μήπως πρέπει να αρχίσουν οι γονείς να λένε, τι τους τράβαγε τόσα χρόνια σε έναν γαμημένο δικομματισμό καθώς και σε μία ανύπαρκτη και ουτοπική αντιπολίτευση; Μήπως πρέπει να απολογηθούν πού έδωσαν την ευκαιρεία σε ολοστρόγγυλα μηδενικά, να αυτοαποκαλούνται πολιτικοί ηγέτες;<br />
Εγώ έχω κουραστεί εδώ και πολλά χρόνια το μοτίβο σας ρε κουτσαβάκια. Ποτέ μου δεν θα μπορούσα να κάνω ήρωα έναν μαλάκα που είναι ντε και καλά απόφοιτος του Πρίνστον ή αναλόγου ιδρύματος. Έναν μαλάκα που ήταν τόσο στόκος, για να μιλώ και λαϊκά, που ο πατερούλης του με τα λεφτά του ελληνικού λαού, τον έστειλε εκεί για να πάρει με την "αξία" του, ένα πτυχίο. Ένιαξε κανέναν;<br />
Κοιτάτε ποιοί είναι μέσα στη βουλή. Αυτοί που παίρνουν πίπες στα αμερικανάκια, αυτοί που στρώνουν κώλο στους γερμανούς, αυτοί που ηδονίζονται στη σκέψη ότι ο Μαρξ ζει, αυτοί που μπερδεύουν την βούρτσα με τη πούτσα και νομίζουν ότι ο φασισμός είναι δημοκρατία και άλλα διάφορα ανωμαλιάρικα τσουτσέκια, που εσύ μαλάκα έλληνα, τους έχεις δώσει με την ιερή ψήφο σου, το δικαίωμα να αρμενίζουν ανέμελα και να σε πηδάνε με τόση ευγένεια που να λες και ευχαριστώ.<br />
Πότε θα ξυπνήσεις καλό μου ζώο; Αλήθεια πες μου πότε; Δεν έχεις κουραστεί ακόμα να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου με φρούδες ελπίδες και να λες, υπομονή, θα περάσει και αυτό. Γιατί να περάσει και αυτό και να μη τους περάσεις όλους αυτούς ένα χεράκι, ή έστω να τους διαολοστείλεις; Γιατί χαλαρώνεις στην ιδέα ότι εσύ αύριο-μεθαύριο θα πεθάνεις; Τα παιδιά που τόσο πολύ βεβιασμένα και απερίσκεπτα διάλεξες να κάνεις, τα σκέφτηκες καθόλου; Διανοήθηκες ότι αυτά όχι θα πληρώσουν μόνο, θα φτύσουν αίμα για να ξεπληρώσουν τις μαλακίες του κολλημένου εγκεφάλου σου;<br />
Πάρε χαμπάρι κάτι. Όποιος παίρνει 8 και 10 χιλιάρικα τον μήνα, χέστηκε για το αν εσύ δεν έχεις να πιείς έναν καφέ. Ξέρει ότι τα μέτρα όλα επιβαρύνουν εσένα. Αλλά αυτός θα παίρνει από σένα και άλλα, γιατί εσύ είσαι το κεφάλαιό του. Η επένδυσή του.<br />
Και για να θυμηθώ και τους στίχους του ποιητή, λιώσε μικρό ανόητο εξάρτημα της χρηματογέννας μηχανής τους. Λιώσε. Αλλά δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις το παιδί σου ανταλλακτικό αυτής...Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-75347263070830445082010-02-15T22:24:00.002+02:002010-02-15T23:53:19.112+02:00To broadcast or not to broadcast?...ιδού η απορία. Για όσους δεν γνωρίζουν, εδώ και πάρα πολύ καιρό ασχολούμαι κατά διαστήματα, με ραδιοφωνικές εκπομπές μέσω διαδικτίου.<br />Θα ήθελα να γράψω (για να τα βλέπω εγώ), τι με οδήγησε σε αυτό το "project", τι συνάντησα και που κατέληξα. Τονίζω ότι τα γράφω για μένα, άρα δεν χρειάζεται να προσθέσετε σχόλια, όσοι τυχαία διαβάσετε αυτές τις γραμμές.<br />Έχουμε και λέμε. Θα αρχίσω με το πώς μεγάλωσα σε σχέση με τη μουσική, και θα βγάλω το καταπιεσμένο ψώνιο από μέσα μου, γιατί στο φινάλε πολλή αξία έδωσα σε μερικούς που δεν αξίζουν μισή δεκάρα μπροστά μου.<br />Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η πιο μεγάλη στιγμή για μένα καθημερινά ήταν όταν ο πατέρας μου τοποθετούσε έναν δίσκο βινυλίου στο πικάπ και εγώ καθόμουν, και παρακολουθούσα με θρησκευτική ευλάβια το ταξίδι της βελόνας μέσα σε εκείνο το αυλάκι της επιφάνειας που μυστηριωδώς είχε αποτυπωμένες πάνω του, τις μελωδίες που με μεγάλωσαν. Αγαπημένο μου παιχνίδι ήταν να βάζω διασκάκια 45 στροφών σε πλατώ από juke-boxes, και να τραγουδώ για ώρες. Σωστή ιεροτελεστία...<br />Σε ηλικία 6 ετών, και ενώ τα playstation δεν υπήρχαν και τα pc ήταν απλησίαστα, ζήτησα για δώρο γενεθλίων ένα πικάπ με 2 ηχεία. Ήταν το Philips RB5500. Εννοείται ότι αυτό το "παιδικό" παιχνίδι μου το έχω ακόμα. Επείδη βλέπετε η μουσική είναι η αιώνια ερωμένη μου, συνεπάγεται ότι δένομαι συναισθηματικά και με ότι συσχετίζεται άμεσα με αυτή.<br />Χρόνια αργότερα, το 1995, και έχοντας στα χέρια μου τον πρώτο μου σχετικά "σοβαρό" υπολογιστή, άρχισα διάφορους πειραματισμούς. Ποτέ μου δε ζήτησα δάφνες ή σκεφτόμουν ότι πρωτοτυπούσα, γιατί πολύ απλά γούσταρα ό,τι έκανα. Βέβαια αργότερα άλλοι δοξάστηκαν...<br />Πιο αναλυτικά, σε μία εποχή που δεν υπήρχαν τα mp3 (αλλά τα πρώιμα mp2 και μικρές χωρητικότητες σκληρών δίσκων) και τα cd players ήταν πανάκριβα, ήμουν ο πρώτος, και το λέω περήφανα και καθυστερημένα, που έπαιξα επαγγελματικά μουσική χρησιμοποιώντας υπολογιστή. Και μιλάω τουλάχιστον για την ευρύτερη περιοχή των Πατρών. Στα πάρτυ πιο πολύ χάζευαν με το πρωτότυπο θέαμα που αντίκρυζαν παρά με λοιπά τεκτενόμενα!!! Το επόμενο ή το μεθεπόμενο καλοκαίρι, αν θυμάμαι ορθώς, ανοίγει ένα θερινό club στο Ρίο, ονόματι Extos που θεωρήθηκε το πρώτο club στην Πάτρα με πρόγραμμα απευθείας από τον υπολογιστή. Έτσι εγώ δεν έγινα ποτέ γνωστός.<br />Φτάνουμε στο 2000. Ήδη οι δίσκοι μου, 33 και προπάντων 45 στροφών, ανέρχονται ήδη σε αρκετές χιλιάδες. Αρχίζει μια επίμονη και επίπονη προσπάθεια καταγραφής τους καθώς και ψηφοποίησης τους. Πράγμα όχι εύκολο τότε, γιατί δεν υπήρχαν τα φτηνιάρικα usb πικάπ που τα συνδέεις και τελείωσες. Αυτά εμφανίστηκαν τα τελευταία 3 χρόνια στην ελληνική αγορά. Εγώ εδώ και 10 χρόνια διατηρώ την ίδια ακριβώς δικτίωση και φυσικά πλέον δεν την αναφέρω γιατί και τότε δεν πήρα εγώ δάφνες και κέρδη. Αλλά γνωστός μου που του έδειξα πώς να κάνει την εγγραφή και την αποθορυβοποίηση, κονόμησε χοντρά αφού πλέον δήλωνε με πινακίδα στο κατάστημά του, ότι σας κάνω μετατροπή από δίσκους βινυλίου σε cd...<br />Πριν από 3 χρόνια φτάνουμε στο σημείο από το οποίο άρχισα. Είπα αφού έχω περάσει τόσα τραγούδια σε μορφή mp3, γιατί να μη διαφωτίσω λίγο τον κόσμο; Σαν αρχές των μουσικών μου εκπομπών (όσο αφορά το ελληνικό πρόγραμμα κυρίως) είχα τις εξής:<br /><ol><li>Να ακουστούν τραγούδια σπάνια από τις 45 στροφές. Μερικά εκ των οποίων δεν κυκλοφόρησαν καν σε δίσκους βινυλίων, πόσο μάλλον σε cd!</li><li>Να υπάρχει μια σχετικότητα στις αλλαγές από κομμάτι σε κομμάτι. Όχι από μια ηχογράφηση του '35 να πάμε σε μία του '80!</li><li>Να τονίσω τις αυθεντικές εκτελέσεις, γιατί σε αυτές αξίζουν οι δάφνες. Προσωπικό μου βίωμα πλέον! "Μη φεύγεις" και σου λένε ότι είναι Παπαρίζου και όχι Βούλα Γεωργούτη πχ.</li><li>Διασκευές από σχετικούς καλλιτέχνες με βάση τη χρονολογία κυκλοφορίας της 1ης εκτελέσεως. Όχι άλλο Νταλάρα σε όλα τα ρεμπέτικα πχ. Τόσους ελαφρολαϊκούς ύμνους έχει πει και είναι υπεραρκετό και αξιόλογο. Δεν χρειάζεται και στα ρεμπέτικα.</li><li>Να μη βάζω μόνο τα σουξέ. Να ακουστούν και τραγούδια για πρώτη φορά. Πού ξέρεις βρε ακροατή; Μπορεί να πεις: "Ρε συ! Καιρό που είχα να το ακούσω αυτό".</li><li>Κατά καιρούς να κάνω αφιερώματα σε συνθέτες και στιχουργούς, που συνήθως είναι οι αφανείς ήρωες πίσω από διαχρονικές επιτυχίες.</li><li>Να ακουστεί και το δημοτικό τραγούδι καθώς και το ποντιακό που σχεδίαζα να προσθέσω αν συνέχιζα τις εκπομπές.</li></ol><p>Αυτά και μερικά άλλα δευτερεύουσας σημασίας είχα κατά νου. Βέβαια οι εκάστοτε σεβαστοί ακροατές συνήθως είχαν άλλη άποψη. Και αυτό συμβαίνει πάντα σε ζωντανές εκπομπές. Υπάρχουν 2 στρατόπεδα. Το 1ο αποτελείται από αυτούς που γουστάρουν τους άνωθεν κανόνες μου και εκτιμούν ότι ακούν και περιορίζονται μόνο σε συγχαρητήρια email, και το 2ο που δεν τους νοιάζουν καν οι κανόνες αλλά επιμένουν να ακούν ότι θα άκουγαν και στο σπίτι τους ανά πάσα ώρα και στιγμή και τίποτα παρά πέρα.</p><p>Ένα βράδυ πριν από χρόνια και ενώ έπαιζα μουσική σε ένα rock bar της πόλης, ένας θαμώνας με είχε φτάσει στο αμήν με τις μουσικολογικές απόψεις του. Τα λόγια που του είπα τότε, θα τα πω και τώρα. <strong>"Ο καλλίτερος dj για τον κάθε ακροατή είναι ο εαυτός του. Ούτε εγώ, ούτε εσύ. Το μόνο που δεν αλλάζει για όταν παίζεις επαγγελματικά είναι μερικοί βασικοί κανόνες"</strong>.</p><p>Επειδή με κούρασε λοιπόν όλη αυτή η ιστορία, θα αναφέρω μόνο το τελευταίο μου επίτευγμα. Πριν από μερικές μέρες και με 1 μάρτυρα έσπασα το ρεκόρ γκίνες που κατείχε ο Αλιάγας κάνοντας 24 ώρες σερί εκπομπή. Έκανα 25 και κάτι, αλλά κανείς δε θα το μάθει ποτέ. Θα το μάθουν μόνο όταν κάνω τις 48 ώρες με καλεσμένους από τις 45 στροφές. Γιατί μπορώ άνετα. Δεν ίδρωσα ούτε έπεσα μετά από τις 25 ώρες. Ίσα ίσα χόρεψα και το "ένας αετός γκρεμίστηκε" με τον Στράτο Διονισίου. Γιατί αν αγαπάς πραγματικά την μουσική και την έχεις μέσα στο αίμα σου, δε σε κουράζει ΠΟΤΕ.</p><p>Και για να τελειώσω, θα πω σε πολλούς ραδιοφωνικούς (ή μάλλον ραδιοφΟνικούς) μάγκες, ότι εγώ δεν είχα ποτέ δισκοπωλείο, δεν ήμουν ραδιοφωνικός παραγωγός στα 18 μου (νέα μόδα αυτό), ούτε είχα τα λεφτά που θα ήθελα για να πάρω όσους δίσκους θα ήθελα και τέλος, δεν έχω φάει ατελείωτες ώρες να κατεβάζω mp3 και μετά αυτομάτως να αυτοαποκαλούμαι και dj. Ό,τι παίζω ρε μαγκάκια, τιμή μου και καμάρι μου και το έχω και σε βινύλιο. Εσείς ας μου κλάσετε μια μάντρα. Τα μόνα που έχω καταγράψει μέχρι τώρα είναι τα ελληνικά 45άρια που ανέρχονται σε 3.795 δισκάκια. Κάποια στιγμή θα τελειώσω και με τα ξένα 45άρια. Και με τους 33άρηδες και 78άρηδες.</p><p>Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω για την αφιλοκερδή προσφορά τους, τον πατέρα μου Σταύρο Μαλισιάνο, για την μύηση μου στην μουσική και την έναρξη της συλλογής δίσκων. Την Ελπίδα για την μεγάλη συνεισφορά της με δίσκους 33 στροφών. Την ανώνυμη κυρία που συναντηθήκαμε τυχαία σε έναν κάδο την ώρα που πήγαινε να πετάξει(!!!) 72 δίσκους 33 στροφών.</p><p>Επίσης κάθε ιδιώτη και επαγγελματία που έναντι αμοιβής ή ανταλλαγής συνείσφερε στην συλλογή μου.</p><p><span style="font-family:arial;font-size:130%;"><em>J</em></span><span style="color:#ff0000;">TT</span> Music</p>Unknownnoreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-26434518443950988782010-02-11T23:19:00.002+02:002010-02-11T23:25:58.041+02:00Σιχαμάρα ή ανωτερώτητα;Ναι, ξέρω. Πάει καιρός... Αλλά... Πρέπει να μαζευτούν πολλές άσχημες συγκυρίες για να δώσουν έναυση. Όπως το μπουζί στον κύλινδρο. Χωρίς την κατάλληλη τάση, δε θα προκαλέσει ανάφλεξη.<br />Μαλακίες κοινώς, όπως πάντα.<br />Τέσπα ή ως κοινώς θα έπρεπε να ειπωθεί, τέλος πάντων... Δε θα ασχοληθώ με μικρότητες. Του τέστειν: μίλα μου για την μπάντα σου να σου πω ποιός είσαι. Πες μου για το πως κάνεις κάτι, για να το κάνω και έπειτα δε σε ξέρω αφού μου είσαι περιττός.<br />Μικροί κοινοί θνητοί άνθρωποι... Οι πύλες της κολάσεως άνοιξαν... Ο θεριστής θα κόψει τις ώριμες ψυχές... Τα καζάνια πρέπει να γεμίσουν... Και από αύριο τα λοιπά...<br />;)Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-15458849661947240052009-06-08T12:37:00.003+03:002009-06-08T13:05:16.675+03:00Ραδιοφωνικό πρόγραμμα εβδομάδας (8/6-14/6)Συντονισμός εδώ: <a href="http://loneratloosends.listen2myradio.com/">http://loneratloosends.listen2myradio.com/</a><br />Παραγγελίες, αφιερώσεις και σχόλια με msn εδώ: <a href="mailto:fallen_but_not_dead@yahoo.gr">fallen_but_not_dead@yahoo.gr</a><br /><br /><br />Πρόγραμμα:<br />17:00 Ballads<br />19:00 Classic & Hard Rock<br />22:00 Παλιά ελληνική μουσική από τις 45 στροφές ('55-'80)<br /><br /><br />Ελληνικά αφιερώματα της εβδομάδας σε συνθέτες:<br />Δευτέρα 8/6: Μανώλης Χιώτης<br />Τρίτη 9/6: Μάρκος Βαμβακάρης<br />Τετάρτη 10/6: Μίκης Θεοδωράκης<br />Πέμπτη 11/6: Μίμης Πλέσσας<br />Παρασκευή 12/6: Μίμης Χριστόπουλος (22:00-23:00), Μπάμπης Μαρκάκης (23:00-23:45), Νάκης Πετρίδης (23:45)<br />Σάββατο 13/6: Λεόναρδος Μπουρνέλης*<br />Κυριακή 14/6: Νίκος Δαλέζιος<br /><br />Καλή ακρόαση.<br /><br />( * εξ' αναβολής αφιέρωμα)Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-52861319920697798562009-06-01T19:21:00.004+03:002009-06-08T13:02:23.851+03:00Ραδιοφωνικό πρόγραμμα εβδομάδας (1/6 - 7/6)Συντονισμός εδώ: <a href="http://loneratloosends.listen2myradio.com/">http://loneratloosends.listen2myradio.com/</a><br />Παραγγελίες, αφιερώσεις και σχόλια με msn εδώ: <a href="mailto:fallen_but_not_dead@yahoo.gr">fallen_but_not_dead@yahoo.gr</a><br /><br />Πρόγραμμα:<br />17:00 Ballads<br />19:00 Classic & Hard Rock<br />22:00 Παλιά ελληνική μουσική από τις 45 στροφές ('55-'80)<br /><br />Ελληνικά αφιερώματα της εβδομάδας σε συνθέτες:<br />Δευτέρα 1/6: Γιώργος Μητσάκης<br />Τρίτη 2/6: Γιώργος Χατζηνάσιος<br />Τετάρτη 3/6: Γρηγόρης Μπιθικώτσης<br />Πέμπτη 4/6: Δήμος Μούτσης (22:00 - 23:30), Ηλίας Μεγαλούδης (23:30)<br />Παρασκευή 5/6: Θόδωρος Δερβενιώτης<br />Σάββατο 6/6: Λεόναρδος Μπουρνέλης<br />Κυριακή 7/6: Μάνος Λοΐζος (22:00 - 23:40), Μάνος Χατζηδάκις (23:40)<br /><br />Καλή ακρόαση.<br /><br />ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Λόγω τεχνικών δυσκολιών το αφιέφωμα που ήταν προγραμματισμένο για το Σάββατο 6/6, θα μεταφερθεί το Σάββατο 13/6.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-62862424268269968372009-05-25T11:41:00.003+03:002009-05-25T12:07:48.874+03:00Ραδιοφωνικό πρόγραμμα εβδομάδαςΣυντονισμός εδώ: <a href="http://loneratloosends.listen2myradio.com/">http://loneratloosends.listen2myradio.com/</a><br />Παραγγελίες, αφιερώσεις και σχόλια με msn εδώ: <a href="mailto:fallen_but_not_dead@yahoo.gr">fallen_but_not_dead@yahoo.gr</a><br /><br />Πρόγραμμα:<br />17:00 Ballads<br />19:00 Classic & Hard Rock<br />22:00 Παλιά ελληνική μουσική από τις 45 στροφές ('55-'80)<br /><br />Ελληνικά αφιερώματα της εβδομάδας σε συνθέτες:<br />Δευτέρα 25/5: Βασίλης Καραπατάκης (22:00 - 23:10), Γιάννης Παπαϊωάννου (23:10 - 01:30)<br /><br />Τρίτη 26/5: Γιάννης Καραμπεσίνης (22:00 - 02:10)<br /><br />Τετάρτη 27/5: Γιάννης Μαρκόπουλος (22:00 - 23:00), Γιώργος Κατσαρός (23:00 - 1:20)<br /><br />Πέμπτη 28/5: Γιάννης Σπανός (22:00 - 23:40), Γιώργος Βασιλόπουλος (23:40 - 00:30)<br /><br />Παρασκευή 29/5: Γιώργος Ζαμπέτας (22:00 - 02:30), Γιώργος Μπούρας (02:30 - 04:00)<br /><br />Σάββατο 30/5: Γιώργος Κοινούσης (22:00 - 00:00), Γιώργος Μανισαλής (00:00 - 05:10)<br /><br />Κυριακή 31/5: Γιώργος Λαύκας (22:00 - 23:50), Γιώργος Μαριωλάς (23:50 - 01:00)<br /><br />Καλή ακρόαση.Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-30259456657716198502009-05-19T17:39:00.002+03:002009-05-19T17:58:16.346+03:00Τα μουσικά δρώμενα κοντά σας, το μπινελίκι αργότερα...Το ράδιο ήδη άνοιξε και πάλι.<br />Συντονισμός εδώ: <a href="http://loneratloosends.listen2myradio.com/">http://loneratloosends.listen2myradio.com</a><br />Παραγγελίες, αφιερώσεις και σχόλια με msn εδώ: <a href="mailto:fallen_but_not_dead@yahoo.gr">fallen_but_not_dead@yahoo.gr</a><br />(Δεν είναι κενά ανάμεσα στις λέξεις αλλά κάτω παύλες (_).<br /><br />Πρόγραμμα:<br />17:00 Ballads<br />19:00 Classic & Hard Rock<br />22:00 Παλιά ελληνική μουσική από τις 45 στροφές ('55-'80)<br /><br />Ελληνικά αφιερώματα της εβδομάδας σε συνθέτες:<br />Τρίτη 19/5: Αντώνης Κατινάρης (22:00), Αντώνης Ρεπάνης (23:30)<br />Τετάρτη 20/5: Βαγγέλης Ατραΐδης & Γιάννης Βασιλόπουλος (22:00)<br />Πέμπτη 21/5: Βαγγέλης Πιτσιλαδής (22:00), Βαγγέλης Σούκας (23:00)<br />Παρασκευή 22/5: Βασίλης Βασιλειάδης (21:00 - 04:00)<br />Σάββατο 23/5: Βασίλης Τσιτσάνης 1ο μέρος (20:00 - 04:00)<br />Κυριακή 24/5: Βασίλης Τσιτάνης 2ο μέρος (20:00 - 04:00)<br /><br />Καλή ακρόαση.Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-46620773765781904432009-05-10T03:16:00.003+03:002009-05-10T03:21:41.195+03:00ΤέλοςΕυχαριστώ άπαντες για την ανάγνωση των, αμφιβόλου ποιότητος, αναρτήσεών μου.<br /><br />Ευχαριστώ άπαντες για την ακρόαση των, αμφιβόλου ποιότητος, εκπομπών μου.<br /><br />Ευχαριστώ άπαντες για την αποδοχή των, αμφιβόλου ποιότητος, συναισθημάτων μου.<br /><br />Τα σκατά είναι σκατά, και εκεί ανήκω. Μην κοροϊδεύω άλλο εαυτόν, ότι είμαι άνθρωπος.<br /><br />Υγεία και μακροζωία σε όλους. (και συγγνώμη που δεν σας γράφω αναλυτικά αλλά δεν μπορώ)Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-43053161424098696862009-05-09T19:50:00.003+03:002009-05-09T20:18:58.064+03:00Ανεκπλήρωτος έρωτας...Δε θα θάψω, δε θα βρίσω, δε θα απαγγείλω ποίηση. Απλά θα γράψω για εκείνον, εμένα, εσένα... Δεν είμαι καλά.<br /><br />"Πάει και η σημερινή παράσταση. Κάπου εδώ τελείωσε. Η αυλαία κατέβηκε και ο πρωταγωνιστής θαύμαζει το μεγαλείο του. Μία ψυχρή μοναξιά που απλώνεται γύρω του. Οι θεατές έφυγαν. Κατάλαβε ότι είναι μόνος του. Πετάει το ψεύτικο χαμόγελο που φόραγε στην παράσταση, και πάει με βήμα αργό στο καμαρίνι του.<br /><br />Κάθεται και κοιτάει στον καθρέφτη. Βλέπει πως ο χρόνος έχει αρχίσει να τον σημαδεύει και αναπωλεί το παρελθόν του. Τι κατάφερε στη ζωή του; Να αποκτείσει χρήμα, δόξα; Να κάνει τους άλλους χαρούμενους; Ναι; Τι έκανε για την ψυχή του; Τι έκανε για την καρδιά του; Τίποτα. Αράχνες άπλωσαν τους περίτεχνους ιστούς τους, σε αυτό που κάποτε χτύπαγε γεμάτο δίψα για έρωτα και αγάπη. Η μοναξιά του παρόντος το αποδεικνύει περίτρανα.<br /><br />Χρόνια και χρόνια χαμένα και σπαταλημένα με τον χειρότερο τρόπο. Πάντα νόμιζε ότι νύχτες σαρκικής απόλαυσης ήταν ευτυχία. Αλλά δεν γνώριζε νέος, ότι θα τον γεράσουν οι φευγαλέες ηδονές. Μεγάλωνε συνεχώς και τελικά του έλειπε ένα χάδι στοργής, μια φωνή που θα τον προσφωνούσε αγάπη μου, μια ζεστή αγκαλία που θα τον αλάφρωνε από τον φόρτο της ημέρας. Κάποτε αισθανόταν περήφανος για τις κατακτήσεις του, θαύμαζε τον εαυτό του για όλες τις παρορμητικές του πράξεις. Τώρα απλά βρίζει και κατηγορεί το μυαλό του, που άργησε να ωριμάσει. Για τα χρόνια που σπατάλησε σε κρύες αγκαλιές. Για τα χρόνια που χαράμισε σε γυναίκες που δεν του γέμισαν ούτε την καρδιά, μήτε το μυαλό.<br /><br />Ένα δάκρυ που αργά κυλάει στο μέτωπο του, του θυμίζει ότι είναι ακόμα ζωντανός. Αλλά το καμαρίνι ψυχρό σαν τάφος. Ξαφνικά μια ηλιαχτίδα ξεπροβάλει και τον τυφλώνει. Είναι μια φωτογραφία στην πάνω γωνία του καθρέφτη. Είναι μια κοπέλα. Σαν πριγκίπισσα που δραπέτευσε από τις σελίδες παραμυθιού. Σαν άγγελος που κατέβηκε από τον παράδεισο. Την κοιτάει καλά. Την θυμάται ακόμα. Είναι αυτή που κάποτε είχε γνωρίσει μέσα στο χάος της ύπαρξής του. Αυτή που του έδωσε κουράγιο, αυτή που τον γέμισε με την χαρά που δεν είχε γνωρίσει, αυτή που τον γέμισε με την σκέψη της και τον χαρακτήρα της, αυτή που τον μάγεψε με το χρώμα του ουρανού στα μάτια της.<br /><br />Αυτή ήταν η μία και μοναδική που πραγματικά ερωτεύτηκε με την αλοκληρωτική έννοια της λέξης, και όχι σαν τις αυταπάτες του παρελθόντος. Φίλησε απαλά την φωτογραφία της, την καληνύχτησε και σηκώθηκε να φύγει. Έπρεπε να σκεφτεί την αυριανή παράσταση. Προχώραγε μόνος στον βρεγμένο και σκοτεινό δρόμο για το σπίτι του. Αλλά πλέον δεν τον έννοιαζε ούτε η μοναξιά του. Η καρδιά του είχε μείνει στο καμαρίνι, στον καθρέφτη, στην φωτογραφία της... "<br /><br /><br /><strong>©2009 John The Tall</strong>Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-38471253728159124662009-05-07T12:58:00.002+03:002009-05-07T13:24:48.956+03:00Περί δεσμών γάμου ο λόγος!Καλησπέρα φίλε αναγνώστη. Με αφορμή έναν γαμό που έγινε το Σάββατο από ανάγκη, θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτή την περίεργη κατ' εμέ έννοια.<br />Αν παντρευόμουν ποτέ, θα ήταν μόνο αν θέλαμε να αποκτήσουμε παιδί. Με την έννοια της επισιμοποίησης της σχέσης. Αλλιώς και η συγκατοίκηση, μια χαρά είναι.<br />Προσωπικά είμαι υπέρ των πολιτικών γάμων. Και πιο οικονομικοί (σημαντικός παράγων στις μέρες μας), αλλά και επειδή έχω πρόβλημα στη μέση με την πολύωρη ορθοστασία χωρίς να κινούμαι, καθώς και με πειράζει πολύ το λιβάνι, σε επίπεδο σκοτοδίνης.<br />Αυτό όμως με το οποίο ποτέ μου δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ, έστω και σε εκκλησία, είναι ντε και καλά το στερεότυπο του ντυσίματος. Μα αφού δεν μπορώ, τα κουστούμια. Πρέπει να φορέσω; Με πιάνει φαγούρα με υφασμάτινα παντελόνια. Άσε που θα ήμουν και ψεύτικος, και σίγουρα όχι ο εαυτός μου. Δηλαδή αν φοράω τζινάκι ή έστω δερμάτινο, δεν θα ισχύει ο γάμος; Με δουλεύεις;<br />Τώρα βέβαια εσύ, φίλε αναγνώστη, θα μου πεις. Ναι σιγά. Κι άλλοι τα είπαν πριν από σένα, αλλά δες τους τώρα. Να σου πω και κάτι άλλο που λέγανε κάποιοι, κάποτε; Λέγανε ότι θα μείνουν μαλλιάδες. Κουνιόσαντε και το 'παίζαν ιστορίες. Χωρίς να κατανοήσουν την ιδεολογία και τρόπο έκφρασης, που αντιπροσωπεύει το μαλλί. Όλοι αυτοί, οι "γνήσιοι", μόλις απολύθηκαν από φαντάροι, αντίο μαλλάκια, γιατί φοβήθηκαν τον εργασιακό τομέα. Όχι ρε λαμόγια, να μάθουμε τους εργοδότες να αλλάξουν. Γιατί να αλλάξουμε εμείς για αυτούς; Εγώ λοιπόν, ενημερώνω ότι και μετά την απόλυση μου από τον στρατό, μαλλιάς έμεινα, μαλλιάς θα μείνω, και καλλίτερα να κόψω το κεφάλι μου, παρά τα μαλλιά μου. Άρα μην νομίσεις να αλλάξω και άποψη ενδυματολογική, για να παντρευτώ.<br />Στο άλλο άκρο, ο γάμος που σας ανέφερα του Σαββάτου. Ζευγάρι και κουμπάρος από τον χώρο της black metal μουσικής, σε μπάντα γαμπρός και κουμπάρος, με στίχους που βρίζουν τα ιερά των πολλών, "μυστήρια" για τους πολλούς σύμβολα κτλ. Και την μέρα του γάμου... καλέ!!! Τα αγιόπαιδα που έκρυβαν μέσα τους ξεπήδησαν! Γάμος σε εκκλησία, τα παιδιά σε σταυροκόπημα και κουστουμάκια! Χαχαχαχαχα! Πω πω πω τι κακά παιδιά! Ανατρίχιασα...<br />Όχι ρε, θα μείνω πάντα ο εαυτός μου... Πάντως να ζήσουν τα παιδιά, και κάθε ευτυχία!Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-18669781775966445602009-05-03T12:48:00.002+03:002009-05-03T13:18:24.538+03:00Υπέρ πίστεως... (2ο μέρος)Σε όλους τελικά σας ήρθε στον νου ο Χριστός. Με εξαίρεση τον Αποστόλη, που θυμήθηκε τον Βαγγέλη!!!<br />Συνεχίζω τώρα και σας λέω τα εξής. Αν πριν από 300 χρόνια σας έκανα αναφορές για αεροπλάνα, διαστημόπλοια, υπολογιστές, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, τηλέφωνα και χιλιάδες άλλα πράγματα, θα με λέγατε τρελλό. Σημασία όμως θα είχε, ότι θα είχα δικαιωθεί από την ιστορία.<br />Και τώρα θα πω κάτι άλλο τρελλό, συνέχεια από το 1ο μέρος. Θέλω να μου πείτε ένα λόγο, γιατί να ΜΗΝ ισχύει. Θα απλοποιήσω όσο γίνεται την σκέψη μου, για να γίνω κατανοητός και σύντομος. Έστω λοιπόν στην απειρότητα του σύμπαντος, ότι υπάρχουν και οντότητες που μοιάζουν με εμάς. Να μοιάζουν εμφανισιακά μεν, αλλά να έχουν αναπτύξει τεχνολογία που θεωρούμε τρελλή να την διανοηθούμε καν. Και επίσης να έχουν ανωτερότητα στο πνεύμα και ειδικότερα ενδιαφέρον για τον συνάνθρωπο, και για τις ανώτερες αξίες και ιδανικά.<br />Αυτοί, λοιπόν, προσπαθώντας να βοηθήσουν όσο μπορούν την εξέλιξη και την δική μας, μία φορά αποφάσισαν να στείλουν ένα μέλος τους, να πει απλά και όμορφα πράγματα. Αλλά οι μικρόμυαλοι αποφάσισαν να τον θανατώσουν, γιατί στην ουσία τον θεώρησαν επικίνδυνο.<br />Μόλις τα πράγματα πήραν αυτή τη τροπή, οι εξελιγμένοι εξ' ουρανού φίλοι, ήρθαν να πάρουν το σώμα του. Έριξαν αναισθητικά αέρια, για να απαλλαγούν για λίγο από την ρωμαϊκή φρουρά, μετακίνησαν τον ογκόλιθο από τον τάφο με μηχανικό τρόπο και πήραν το σώμα που ήταν εύκολο να το ανανήψουν με τεχνολογία έξι χιλιάδων ετών μπροστά από μας.<br />Το ξέρω ότι όλο ακούγεται περίεργο, αλλά υπάρχει ένας λόγος, γιατί να μην ισχύει;;;Unknownnoreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-28246752944473496332009-04-29T15:55:00.003+03:002009-04-29T16:17:59.575+03:00Υπέρ πίστεως... (Μέρος 1ο)Χθες το απόγευμα είχα μια συζήτηση με έναν φίλο. Λέγαμε για μερικά πράγματα του παρελθόντος. Αν έγιναν, πώς έγιναν κι αν υπάρχει μία γενικότερη λογική εξήγηση.<br />Σε ένα σημείο, μου γεννήθηκε ένα περίεργο ερώτημα. Το ίδιο ερώτημα φίλε αναγνώστη, θα μεταφέρω και σε σένα. Έχει ως εξής:<br />"Υπέθεσε ότι εγώ, είμαι ένα παγκοσμίως γνωστός άνθρωπος. Όχι όμως πλούσιος. Είμαι ένας απλός ταξιδευτής, που γυρνάω ρακένδυτος από τόπο σε τόπο. Έχω μαζί μου και λίγους απλούς οπαδούς. Διδάσκω συνεχώς για ανώτερες αξίες και ιδανικά, που ξεφεύγουν από τα πλαίσια των υλικών απολαύσεων".<br />Μέχρι εδώ καλά. Συνεχίζω όμως με το σημείο κλειδί. Δηλαδή:<br />"Πες ότι συνόδευα την διδασκαλία μου, με "εφέ" ή αλλιώς τεχνάσματα που η επιστήμη θα μπορούσε να ανακαλύψει σε 6 χιλιάδες χρόνια μετά τον θάνατό μου. Αλλά ευλόγως άπαντες στο παρόν θα είχαν εντυπωσιαστεί. Οι οπαδοί μου θα αυξάνονταν δραματικά, οι πολιτικές ηγεσίες θα είναι ενοχλημένες και όλα θα τελειώσουν με διαταγή εξόντωσης μου, από μυστικές υπηρεσίες. Εξόντωση όμως που θα γίνει με παραδειγματικό τρόπο, έτσι ώστε οι οπαδοί μου να πανικοβληθούν".<br />Και το ερώτημα είναι, πώς θα με λέγανε; Ποιόν θα θύμηζα; Πες τη γνώμη σου φίλε αναγνώστη και στο 2 μέρος θα συνεχίσω με το πως εξήγησα πράγματα που συνέβησαν πριν από 2 χιλιάδες χρόνια.<br /><br />PS. Το ράδιο είναι ανοιχτό δοκιμαστικά κάθε μέρα από τις 17:00 και μετά.<br />Συντονίσου εδώ: <a href="http://loneratloosends.listen2myradio.com/">http://loneratloosends.listen2myradio.com</a><br />Για παραγγελίες και σχόλια, email ή msn στο <a href="mailto:fallen_but_not_dead@yahoo.gr">fallen_but_not_dead@yahoo.gr</a><br />Τα κενά είναι κάτω παύλες (_)Unknownnoreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-69450786503164716652009-04-27T17:38:00.002+03:002009-04-27T17:40:51.385+03:00Καλά νέα!Όπως δείχνουν τα δοκιμαστικά, φίλε αναγνώστη, θα γίνεις και φίλος ακροατής το Σάββατο από τις 18:00 και μετά.<br />Η δοκιμαστική εκπομπή λαμβάνει χώρα και αυτή τη στιγμή απροβλημάτηστα. Συντονίσου εδώ: <a href="http://loneratloosends.listen2myradio.com/">http://loneratloosends.listen2myradio.com</a> για μία πρώτη γεύση!Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-21424261778493473722009-04-26T18:28:00.002+03:002009-04-26T18:49:23.470+03:00ΈκτακτοΑπλά επείδη πήρε το αυτί μου, ότι ακόμα και στα τραγούδια που με εκφράζουν, έχω κάποιες αντιδράσεις σχετικά με τα σχόλιά μου. Θέλω να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα.<br />1ον. Στα αρνητικά σχόλια δεν αναφέρω ονόματα προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.<br />2ον. Επειδή ως τώρα έχω ζήσει μία ζωή, στον συναισθηματικό τομέα, πολύ έντονη, χωρίς να θέλω να περηφανευτώ (απεναντίας ντρέπομαι), θεωρώ αφελή οποιαδήποτε θα μπορούσε να εκλάβει όλα τα αρνητικά σχόλια πως αφορούν αυτή.<br />3ον. Πιο πολύ φαρμάκι έχω πιεί από μια σχέση 3 χρόνων (+1 1/2 για να το ξεπεράσω), παρά από μια σχέση 3 ημερών. Λογικό δεν είναι;<br />4ον. Υπάρχουν πολλές συνωνημίες επίσης. Για αυτό προτίμησα να μην γράψω ονόματα, αλλιώς θα έπρεπε να γράφω και πολλές εξηγήσεις για να μην γίνουν παρεξηγήσεις. Παράδειγμα αναφέρω, ότι ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου ήταν η Μαρίνα. Μαρίνα όμως λένε και μία πρώην μου που αυτή τη στιγμή είναι με τον 1 από τους 3 φίλους-αδερφούς μου. Εγώ άρα θα έπρεπε να γράψω ότι μιλάω για την Μαρίνα που ήταν ελληνοαυστραλέζα και την είχα δει μόνο μια βδομάδα, καλοκαίρι πριν από πολλά χρόνια.<br />5ον. Αν έγραφα το όνομα Άννα, θα αναφερόμουν σε 3 περιπτώσεις με αυτό το όνομα. Ευλόγως μπορεί να παρεξηγούταν η boubou. Για την οποία πήγαιναν 2 σχόλια, και κάθε άλλο παρά αρνητικά. Τα πιο πολλά αρνητικά όμως, που πήγαιναν σε Άννα, ήταν σε αυτή που στην ουσία χαράμισα 4 1/2 χρόνια της ζωής μου. Και έχω λόγους για την συγκεκριμένη καθώς και δικάιωμα να εκφράζομαι όπως θέλω. Η 3η Άννα ήταν ειδική περίπτωση και demi κατάσταση.<br />6ον. Όποιο μουνόδουλο πλάσμα σπεύδει για να το παίξει αντράκι σε μια παρεξηγημένη κατάσταση, έχει το ελεύθερο να την πει σε μένα. Αλλά πρόσωπο με πρόσωπο, γιατί εγώ καμάρια μου, δεν γεννήθηκα αδερφή του ελέους, ούτε έχω κάνει ποτέ μαύρα μάτια να δω τι έχουν οι γυναίκες ανάμεσα στα πόδια τους.<br />7ον. Επειδή δεν έχω taboo, ούτε κολλήματα και λέω τα πράγματα με το όνομα τους, όποιος θέλει να μάθει λεπτομέρειες για την ζωή μου, πρωτού μιλήσει, πολύ ευχαρίστως να του δώσω. Δεν θα πω όμως ανόματα τρίτων, που δεν θα είναι παρόντες. Και για το τι είμαι εγώ, θα κάνουμε μια βόλτα, θα ρωτάμε διάφορους ανθρώπους και θα λένε εκείνοι. Δεν μου αρέσει να περιαυτολογώ.<br />Υγεία...Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-86961692536181591562009-04-26T17:36:00.003+03:002009-04-26T18:13:42.488+03:00Trade Mark, Copyright & RegisteredΉ με άλλα λόγια, τα σύμβολα TM, © και ®.<br />Το ΤΜ ή αλλιώς σήμα κατατεθέν δηλώνει ότι ο συγκεκριμένος σχεδιασμός ενός λογοτύπου ή εμβλήματος συγκεκριμένης εταιρείας, δεν μπορεί να αντιγραφεί ή να χρησιμοποιηθεί από 3ους άνευ χορήγησης σχετικής αδείας. Αυτό δεν μας απασχολεί στην προκειμένη. Αλλά, αν θέλετε να φτιάξετε το προσωπικό λογότυπό σας για το blog σας. Φροντίστε να το κατοχυρώσετε, έτσι ώστε μην το πάρει κάποιος άλλος και το εμφανίσει για δικό του. Θα σας ζητηθεί μετά να τοποθετήσετε και την ένδειξη tm σε εμφανές σημείο.<br />Τα άλλα δύο σύμβολα είναι για μένα, και βάση προσωπικής εμπειρίας, τα πιο σημαντικά. Είναι και υπέυθυνα για πολλές διαμάχες δικαστικές. Στο copyright material, συμπεριλαμβάνεται και η πνευματική ιδιοκτησία. Και επειδή έχω δει πολλούς να βάζουν αμέριμνα ποιήματά τους, τραγούδια καθώς και λοιπά πνευματικά έργα. Οφείλω να τους ενημερώσω ότι διατρέχουν κινδύνους.<br />Ας πάρω για παράδειγμα, το έργο ζωής μου (δε θέλω γέλια) "Η Δέσπω και η τσιπούρα". Ένας στίχος λέει: "Μια κατσαρίδα χέστηκε, και μας χαλά το δράμα". Αυτός ο στίχος από μόνος του, αν και αποτελεί χαρακτηριστική μου ατάκα, ΔΕΝ μπορεί να κατοχυρωθεί. Ο λόγος είναι ότι αποτελεί σύντομο μέρος λόγου και δεν αποδεικνύεται ότι όσοι ομιλούν την ελληνική γλώσσα, δεν θα μπορούσαν να πουν κάτι ανάλογο. Ανέξάρτητα αν με ξέρουν ή όχι. Και ανεξάρτητα πάλι, αν το ίδιο θα μπορούσε να είχε ειπωθεί και δεκάδες χρόνια πριν ή μετά από μένα. Άρα οιοσδήποτε χαρακτηρισμός, ότι είναι δικός μου στίχος, απλά δεν στέκει. Φαντάσου τον πρώτο αγγλόφωνο που είπε bull shit αντί για shit. Τα δις ανθρώπων πλέον που ομιλούν την αγγλική θα ήταν σαν να κλέβουν την δικιά του πρωτότυπη ιδέα. Αλλά δυστυχώς δεν στέκει. Όπως και το διαχρονικό παράδειγμα αττικής σύνταξης: "Τα παιδία παίζει".<br />Για να επανέλθω λοιπόν, αναφέρω ότι ακόμα και ένας στίχος μπορεί να κατοχυρωθεί, εφ' όσον αποτελεί αναπόσπαστο μέρος ενός μεγαλυτέρου έργου. Η Δέσπω, παράδειγμα, και η τσιπούρα, που είναι κατοχυρωμένο κομμάτι (για πλάκα βέβαια, αλλά ποτέ δεν ξέρεις) έχει δικλίδες ασφαλείας που δρουν αποτρεπτικά στο να χρησιμοποιηθεί μέρος ή ολόκληρο το δημιούργημα.<br />Παγκοσμίως υπάρχουν πολλές εταιρείες, με πιο αναγνωρισμένες τις εκ των Η.Π.Α. προερχόμενες, που με το ποσό των περίπου 80$ ανά κομμάτι, κατοχυρώνουν παγκοσμίως τα πνευματικά δικαιώματα του δημιουργού. Ένας πιο απλός τρόπος, και διαδεδομένος είναι και μέσω των ΕΛ.ΤΑ.. Με συστημένη επιστολή, στέλνετε έναν φάκελο με το έργο, από εσάς προς εσάς. Ο φάκελος είναι σφραγισμένος και ΔΕΝ πρέπει να τον ανοίξετε παρά μόνον στην περίπτωση που καταλάβετε ότι κάποιος κακοήθης σας πήρε τους στίχους ή το εκάστοτε κείμενο. Το αρνητικό αυτής της διαδικασίας, είναι ότι το δικαστήριο παραδέχεται την ιδιοκτήσία σας στο ασφαλισμένο κομμάτι αλλά όχι το πνευματικό δικάιωμα. Παλιότερα υπήρχε και ένας παρόμοιος τρόπος, μέσω της εθνικής βιβλιοθήκης, αλλά σε πρόσφατες συζητήσεις μου, μου ανέφεραν πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει.<br />Φιλική συμβουλή μου λοιπόν, πριν δημοσιοποιήτε οποιοδήποτε δημιούργημά σας, έχετε στον νου σας, ότι αύριο μπορεί να το πασάρουν σαν δημιούργημα άλλου και εσείς να μην έχετε το παραμικρό όφελος από αυτό. Κρίμα είναι.Unknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-34834230181093552142009-04-24T20:32:00.004+03:002009-04-25T00:15:38.555+03:00Λίγα (;) κομμάτια από το 1970!!!Φίλε αναγνώστη, έγραφα τραγούδια από το 1970 (την χρονιά και όχι τη δεκαετία) αλλά ξεχάστηκα και μου βγήκε λίγο τεράστιο.<br /><br />Ας με συγχωρέσουν οι φίλοι δημιουργοί που αυτή τη φορά δε θα τους αναφέρω, αλλά θα χρειαστώ τόμους για να γράψω τους πάντες.<br /><br />Και καθώς μου βγήκε τόσο, σκέφτηκα κάτι άλλο να σου προσφέρω. Είσαι έτοιμος για ένα ζωντανό ραδιοφωνικό μαραθώνιο;;; Καλά άκουσες! Κοίτα τι έχω κατά νου.<br /><br />Το άλλο Σάββατο να κάνω ένα προγραμματάκι. Αλλά ζωντανό. Να έχουμε και καλλίτερη ποιότητα ήχου, ολόκληρα τραγούδια, ζωντανά σχόλια και σαρδάμ, να επικοινωνείς και συ είτε με mail, είτε με msn για τις παραγγελίες, τα σχόλια και τα σχολιανά! Τι λες;;; Πες μου μόνο τι ώρες είσαι σε έναν υπολογιστή, να ρυθμίσω την ώρα έναρξης! Λήξη θα αργήσει.<br /><br />Προσανατολίζομαι σε 3 ώρες με ξένη μουσική του παρελθόντος. Ροκ, παρακλάδια της και μπαλλάντες. Και έπειτα ελληνικό ρεπερτόριο. Χωρίς φραγμούς χρονιάς, αλλά θα μείνουμε στα παλιά χρόνια και από το '80 και πίσω. Και θα σου βάλω και τραγούδια εύθυμα να ανεβείς στο τραπέζι, θα σου βάλω και ζεϊμπεκιές να πάρεις καμιά στροφή. Και θα πιείς ελπίζω και ένα ποτηράκι μαζί μου. Και δύο, και τρία!<br /><br />Προς το παρόν άκου το 1970 και ενημέρωσέ με για τις ώρες.<br /><br /><br /><br /><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxd-eoUApuqJ4svTITzwgZN4WJI1Y_uvu4iibafouCGV42GrZSAGGFgLSSTaMF-7H1WXw99NEgHEITO3rchaw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe>Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-30910483438262570552009-04-22T15:33:00.006+03:002009-04-22T18:19:43.555+03:00Και τώρα το 1969<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwpDwrKWEWbjhmf9A4Lv_HXMZNTQwXqCdhkQVTh_JUJvV4haxm7tib4VnkoEooBdP6yVZCeEihKS8wzhYHX6g' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe><br />Φτάσαμε στην 3η εκπομπή. Έκπληξη! Δεν είναι Παρασκευή!!! Βρήκα έναν πιο σύντομο και ξεκούραστο τρόπο. Όλα τα στοιχεία θα είναι γραμμένα σαν κείμενο, μαζί με σύντομα σχολιάκια σχετικά με μένα και τα συγκεκριμένα τραγούδια. Επίσης, πέρα από τα γενικά σου σχόλια φίλε αναγνώστη, αν θες μπορείς να πεις κάτι συγκεκριμένο σε όσα τραγούδια θες, απλά γράφοντας το νούμερο κάθε τραγουδιού και το σχόλιο σου δίπλα. Ύστερα θα τα εντάξω στο αρχικό κέιμενο της ανάρτησης. Σίγουρα κάτι θα θυμίζουν από καταστάσεις, κάποια κομμάτια.<br />Ζητώ συγγνώμη που ακόμα χρωστάω μια ανάρτηση σχετικά με πράγματα που σιχαίνομαι. Θα γίνει και αυτό!<br /><br />Και να η λίστα με το τι ακούς:<br /><br /><strong>1. Αγγελική<br /></strong>Charms<br />(Μάικ Ροζάκης)<br /><br />Αφιερωμένο στις Αγγελικές. Κατ’ επέκταση στις αγγελικές ψυχές.<br /><br /><strong>2. Εκείνο το πρωί στην Κηφησιά</strong><br />Δάκης<br />(Μίμης Πλέσσας, Δημήτρης Ιατρόπουλος)<br /><br />Από τα αγαπημένα του πατέρα μου.<br /><br /><strong>3. Πικρό παράπονο<br /></strong>Τώνης Στρατής<br />(Αλέκος Σπάθης)<br /><br />1ο βραβείο φεστιβάλ Θες/νίκης 1969.<br /><br /><strong>4. Σε ζητώ<br /></strong>Fefe Aliberti<br />(Σταύρος Ξαρχάκος, Γιώργος Παπαστεφάνου)<br /><br />Από την ταινία «Κορίτσια στον ήλιο»<br /><br /><strong>5. Μια φορά μοναχά (io che ho te)</strong><br />Idols<br />(D. Adamo, De Scalzi, Di Palo, Γιώργος Παπαστεφάνου)<br /><br />Η μια φορά που περιμένω…<br /><br /><strong>6. Περνούν τα χρόνια<br /></strong>Olympians<br />(Πασχάλης Αρβανιτίδης)<br /><br />Πώς γερνάμε;;;<br /><br /><strong>7. Ανναμπέλ</strong><br />Μαρία Δημητριάδη<br />(Σταύρος Ξαρχάκος, Γιώργος Παπαστεφάνου)<br /><br />Από την ταινία «Κορίτσια στον ήλιο»<br /><br /><strong>8. Όταν σε κοιτώ (so afraid)<br /></strong>Sounds<br />(Chesnut, Άκος Δασκαλόπουλος)<br /><br />Πόσες φορές έχουμε νιώσει ένα κάτι στην καρδιά μας, που μας κάνει να μην μπορούμε να βγάλουμε μιλιά;<br /><br /><strong>9. Με ξέχασες (applausi)<br /></strong>Up tight<br />(Beretta, Cavallaro, Λευτέρης Κογκαλίδης)<br /><br />Για τα δάκρυα του παρελθόντος.<br /><br /><strong>10. Τον ήλιο που 'χες μες στα χέρια<br /></strong>Βίκυ Μοσχολιού<br />(Βαγγέλης Πιτσιλαδής, Γιάννης Κιούρκας)<br /><br />Για όσες ξεχνούν. Εύκολα.<br /><br /><strong>11. Λείπει εκείνη<br /></strong>Γιάννης Καλατζής<br />(Γιώργος Κατσαρός, Πυθαγόρας)<br /><br />Πόσο άσχημο είναι ένα πρωινό ξύπνημα, όταν δεν βλέπεις το πρόσωπο μιας αγάπης, δίπλα σου;<br /><br /><strong>12. Έπεφτε βαθιά σιωπή</strong><br />Γιάννης Πουλόπουλος<br />(Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος)<br /><br />Όλα αλλάζουν. Πάνε τα χρόνια της αθωότητας.<br /><br /><strong>13. Η φαντασία<br /></strong>Γιώργος Νταλάρας & Καίτη Αμπάβη<br />(Απόστολος Καλδάρας)<br /><br />Εξαιρετικά αφιερωμένο σε μια καρδιά, με όλο το νόημα.<br /><br /><strong>14. Τα ρολόγια<br /></strong>Γρηγόρης Μπιθικώτσης<br />(Σταύρος Ξαρχάκος, Ιάκωβος Καμπανέλης)<br /><br />Μια φορά, μια ψυχή μου είχε πει: "χθες το βράδυ όταν κοιμηθήκαμε δεν με φίλησες". Πού να ήξερε ότι μέσα μου τραγούδαγα αυτό το κομμάτι…. Ήξερα ότι την επόμενη θα έφευγε...<br /><br /><strong>15. Το άλλοθι (ballade pour un baiser)<br /></strong>Κλειώ Δενάρδου<br />(Jean-Pierre Calve, P. Cour, Σώτια Τσώτου)<br /><br />Αν κάνουμε τον κύριο, κυρία, μια χαρά είμαστε!<br /><br /><strong>16. Στέλλα (είναι νωρίς για δάκρυα)<br /></strong>Κώστας Βενετσάνος<br />(Γιώργος Κριμιζάκης, Σώτια Τσώτου)<br /><br />Για τις Στέλλες. Όσο για τους άλλους μας… μακάρι κάποια στιγμή να μάθω πως παίζεται το παιχνίδι της αγάπης.<br /><br /><strong>17. Ποιά είσαι συ;<br /></strong>Λευτέρης Μυτιληναίος<br />(Αντώνης Ρεπάνης, Παναγιώτης Καμηλιέρης)<br /><br />Έχω κακό παρελθόν. Και μάλλον δύο μοναξιές δεν ταιριάζουν. Για να θυμηθώ και μία πρόσφατη ανάρτηση και να αλλάξω το σχόλιό μου.<br /><br /><strong>18. Αδυναμία μου μεγάλη<br /></strong>Λευτέρης Ψιλόπουλος<br />(Μίμης Χριστόπουλος, Σάκης Καπίρης)<br /><br />Αφιερωμένο σε όσους έχουν βρει την αγάπη της ζωής τους.<br /><br /><strong>19. Πες μου πού πας;<br /></strong>Λουΐζα & Βούλα Γεωργούτη<br />(Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ελένη Λιάκου)<br /><br />Ειδικά αφιρωμένο σε μια ψυχή που με άφησε τόσο εύκολα, όσο με λάτρεψε. ΑΝ με λάτρεψε τελικά!<br /><br /><strong>20. Απόψε σε θέλω<br /></strong>Μαρινέλλα<br />(Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος)<br /><br />Άλλο το τι θέλω, άλλο το τι έχω.<br /><br /><strong>21. Αιχμάλωτός σου</strong><br />Μπάμπης Τσετίνης<br />(Απόστολος Καλδάρας, Μάρω Μπιζάνη)<br /><br />Αφιρωμένο στην Ευαγγελία. Την μοναδική γυναίκα που δεν μου έκανε ποτέ τίποτα, αλλά της φέρθηκα απαίσια.<br /><br /><strong>22. Τα ζάρια<br /></strong>Πόλυ Πάνου<br />(Μιχάλης Καρράς, Κώστας Κινδύνης)<br /><br />Αφιερωμένο σε ένα πλάσμα του… βούρκου.<br /><br /><strong>23. Και τώρα μ' αφήνεις<br /></strong>Ρένα Ντάλμα & Μάνος Παπαδάκης<br />(Θόδωρος Δερβενιώτης, Στ. Παπαδάκος)<br /><br />Να τι είχε κάνει για μένα, και γω την έδιωξα. Η Ευαγγελία που είπα από πάνω. Συγγνώμη και πάλι. Όχι πως θέλω να είμαι ξανά μαζί της, αλλά τα λάθη μου τα παραδέχομαι. Δεν μπορώ να παραδεχτώ απλά λάθη που δεν έχω κάνει. Πόσο μάλλον αυτά που είναι δημιουργήματα αρρωστημένων φαντασιών!<br /><br /><strong>24. Σ’ αγαπώ</strong><br />Τζένη Βάνου<br />(Νίκος Μαμαγκάκης)<br /><br />Ποιος δεν το ξέρει αυτό το τραγούδι;<br /><br /><strong>25. Εκείνη<br /></strong>Τόλης Βοσκόπουλος<br />(Τόλης Βοσκόπουλος, Ηλίας Λυμπερόπουλος)<br /><br />Στο όνειρό μου που δεν βγήκε τελικά αληθινό. Δεν υπάρχει λέμε…<br /><br /><strong>26. Πόσο θέλω<br /></strong>Φίλιππος Νικολάου<br />(Φίλιππος Νικολάου)<br /><br />Θέλω να φανεί, αλλά δεν φαίνεται!!!<br /><br /><strong>27. Τι σου 'φταιξαν τα νιάτα μου;<br /></strong>Βίκυ Μοσχολιού<br />(Γιάννης Σπανός, Λευτέρης Παπαδόπουλος)<br /><br />Σε αυτή που χαράμησε 3 χρόνια από την ζωή μου.<br /><br /><strong>28. Κλείσαν οι δρόμοι με βροχή<br /></strong>Γιάννης Πουλόπουλος<br />(Κώστας Καπνίσης, Μιχάλης Παπανικολάου)<br /><br />Για την καρδιά μου. Την δική μου. Αυτή που χτυπάει ακόμα.<br /><br /><strong>29. Αύριο πάλι<br /></strong>Γρηγόρης Μπιθικώτσης<br />(Δήμος Μούτσης, Νίκος Γκάτσος)<br /><br />Κι όμως δεν θα έρθω.<br /><br /><strong>30. Πού να 'ν' ο ίσκιος σου Θεέ;<br /></strong>Κλειώ Δενάρδου<br />(Ζακ Ιακωβίδης, Μιχάλης Γαβριηλίδης)<br /><br />1ο βραβείο φεστιβάλ ολυμπιάδος τραγουδιού 1969. Και ένα τέλειο ερώτημα.<br /><br /><strong>31. Πώς πίστεψες στον άνεμο;<br /></strong>Λευτέρης Μυτιληναίος<br />(Αντώνης Ρεπάνης, Μιχάλης Τουτουντζής)<br /><br />Για τις… ευκολόπιστες!<br /><br /><strong>32. Πάλι θα κλάψω<br /></strong>Μαρινέλλα<br />(Νάκης Πετρίδης, Σέβη Τηλιακού)<br /><br />Η καθημερινή μου συνήθεια…<br /><br /><strong>33. Δίχως καληνύχτα<br /></strong>Τόλης Βοσκόπουλος<br />(Στέλλα Βοσκοπούλου, Ηλίας Λυμπερόπουλος)<br /><br />Τι να την κάνεις μια «καληνύχτα», αφού θα είναι άσχημη;<br /><br /><strong>34. Αγάπη φθινοπωρινή (φύλλα φθινοπωρινά)</strong><br />Φίλιππος Νικολάου<br />(Φίλιππος Νικολάου)<br /><br />Για όσους αισθάνονται μόνο άνοιξη και καλοκαίρι. Ας μάθουν και κάτι άλλο.<br /><br /><strong>35. Απελπισία<br /></strong>Βίκυ Μοσχολιού<br />(Γιώργος Κατσαρός, Πυθαγόρας)<br /><br />Επάγγελμα απελπισμένος<br /><br /><strong>36. Μια γυναίκα φεύγει<br /></strong>Γρηγόρης Μπιθικώτσης<br />(Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ελένη Λιάκου)<br /><br />Πόσο καλλίτερα να ζωγραφιστεί ο πόνος του χωρισμού;<br /><br /><strong>37. Λυπάμαι<br /></strong>Τόλης Βοσκόπουλος<br />(Βασίλης Βασιλειάδης, Κώστας Βίρβος)<br /><br />Αφιερωμένο εξαιρετικά. Αχ, τρελλή!!!<br /><br /><strong>38. Το πεπρωμένο</strong><br />Βάννα Μαρία<br />(Κάρμεν Μουρτζίνου)<br /><br />…φυγείν αδύνατον.<br /><br /><strong>39. Παίρνει τους δρόμους η καρδιά<br /></strong>Βίκυ Μοσχολιού<br />(Γιάννης Σπανός, Λευτέρης Παπαδόπουλος)<br /><br />Αχ, καημένες καρδιές.<br /><br /><strong>40. Ήρθες στον ύπνο μου και χθες<br /></strong>Γιάννης Ντουνιάς<br />(Νάκης Πετρίδης, Σέβη Τηλιακού)<br /><br />Από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Για τα όνειρα μου. Μόνο εκεί ξεχνιέμαι.<br /><br /><strong>41. Ξημερώνει Κυριακή<br /></strong>Γιάννης Πουλόπουλος<br />(Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος)<br /><br />Να το ακούσετε ξημερώματα Κυριακής. Αν είναι όμορφη η ζωή, το λέμε μετά!<br /><br /><strong>42. Την αγάπη παίξαμε στα ζάρια<br /></strong>Γιώργος Γερολυμάτος<br />(Κώστας Σεϊτανίδης, Χρ. Κυριακού, Παύλος Πρόγιας)<br /><br />Δε τα πάω καλά με τζογαδόρους συναισθημάτων φαίνεται!<br /><br /><strong>43. Ο ουρανός φεύγει βαρύς</strong><br />Γιώργος Νταλάρας<br />(Σταύρος Κουγιουμτζής, Άκος Δασκαλόπουλος)<br /><br />Από τα αγαπημένα μου και πάλι. Όταν ήταν Νταλάρας, και όχι ακατανόμαστος!<br /><br /><strong>44. Στο παλιό μου το σεντούκι<br /></strong>Δημήτρης Ευσταθίου<br />(Θόδωρος Δερβενιώτης, Κώστας Βίρβος)<br /><br />Αφιερωμένο σε αυτή που με έκανε να βγάλω την κιθάρα μου από το σεντούκι.<br /><br /><strong>45. Άνθρωποι είμαστε</strong><br />Δούκισσα & Γιώργος Κοινούσης<br />(Γιώργος Κοινούσης)<br /><br />Άνθρωπος είμαι και είχα ερωτευτεί τον αλάθητο θεό!!! Τρομάρα μου…<br /><br /><strong>46. Σε κάθε λιμάνι<br /></strong>Λίτσα Διαμάντη<br />(Πάνος Πετσάς)<br /><br />Για όσες έχουν μεγαλόπνοα σχέδια.<br /><br /><strong>47. Στο πρωινό ξημέρωμα</strong><br />Μανώλης Αγγελόπουλος<br />(Μίμης Χριστόπουλος, Μ. Μάνεσης)<br /><br />Είπα, καλά τα όνειρα. Όταν ξυπνάω όμως;<br /><br /><strong>48. Όπου κι αν πας θα με ζητάς<br /></strong>Μιχάλης Μενιδιάτης<br />(Ηλίας Μεγαλούδης)<br /><br />Και επειδή έχω πήξει στα ψώνια, θα φερθώ ανάλογα. Μετά από μένα το χάος λέμεεεεεεε…..<br /><br /><strong>49. Δως μου φαρμάκι για να πιω</strong><br />Μπάμπης Τσετίνης & Λίτσα Διαμάντη<br />(Γιώργος Μητσάκης)<br /><br />Αντί για φαρμάκι, το ουίσκυ μου παρακαλώ<br /><br /><strong>50. Είναι το παιδί πιωμένο<br /></strong>Ρένα Κουμιώτη<br />(Γιάννης Γλέζος, Λευτέρης Παπαδόπουλος)<br /><br />Μόνο έτσι ξεχνάω. Πιωμένος. Και ας με κατηγορήσετε.<br /><br /><strong>51. Σε ικετεύω<br /></strong>Τόλης Βοσκόπουλος<br />(Θόδωρος Δερβενιώτης, Κώστας Βίρβος)<br /><br />Τι να ικετεύεις βράχους;;;<br /><br /><strong>52. Η αγάπη μας χωρίζει<br /></strong>Γιάννης Καλατζής & Λίτσα Διαμάντη<br />(Γιώργος Κατσαρός, Πυθαγόρας)<br /><br />Αααααχ…<br /><br /><strong>53. Το σακάκι μου κι αν στάζει</strong><br />Γιώργος Νταλάρας<br />(Σταύρος Κουγιουμτζής, Άκος Δασκαλόπουλος)<br /><br />Καμιά δεν θέλει πάντως πλέον έναν βρεγμενό. Βρεγμένο είτε από βροχή ή από δάκρυα.<br /><br /><strong>54. Η δουλειά κάνει τους άντρες<br /></strong>Δημήτρης Ευσταθίου<br />(Μάνος Λοΐζος, Λευτέρης Παπαδόπουλος)<br /><br />All-time classic κομμάτι. Η δουλειά κάνει τους άντρες…..και την Μάρθα Βούρτση;;;; Anyway, I love you all, I love you Greek mousaka and I love planet earth! Next please….<br /><br /><strong>55. Είναι κρίμα<br /></strong>Μπάμπης Τσετίνης & Λίτσα Διαμάντη<br />(Γιώργος Μητσάκης)<br /><br />Για πάρτυ σου…παρτάκια! :P<br /><br /><strong>56. Δώσε μου το στόμα σου<br /></strong>Ρένα Κουμιώτη<br />(Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος)<br /><br />Υπάρχει πλέον άραγε γυναίκα που να μπορεί να πει αυτούς τους στίχους και να τους εννοεί;<br /><br /><strong>57. Με πήρε η νύχτα αγκαλιά<br /></strong>Γιάννης Καλατζής, Απόστολος Καλδάρας & Λίτσα Διαμάντη<br />(Απόστολος Καλδάρας)<br /><br />Η 2η γυναίκα της ζωής μου μετά την μουσική. Η νύχτα. Που με έχει δει σε όλες μου τις φάσεις.<br /><br /><strong>58. Να 'τανε το '21<br /></strong>Γιώργος Νταλάρας<br />(Σταύρος Κουγιουμτζής, Σώτια Τσώτου)<br /><br />Να ‘ταν;<br /><br /><strong>59. Μη φεύγεις<br /></strong>Βούλα Γεωργούτη<br />(Λάκης Καρνέζης, Τάσος Παρισινός)<br /><br />«Κομματάρα δικέ μου! Παπαρίζου είναι! Τι περίμενες;» Σχόλιο κάτω από site με στίχους του κομματιού!<br />«Παπαρίζου;;;; Ναι. Σίγουρα. Χαλάω χατήρι;» Σχόλιο δικό μου.<br /><br /><strong>60. Για λίγες σταγόνες ευτυχίας<br /></strong>Γιώργος Αιγύπτιος & Λουκία Λάη<br />(Σταύρος Κάξος)<br /><br />Αφιερωμένο στα τσουλάκια που μετρούν τον αντρισμό και την ευτυχία σε ευρώ (χωρίς λεπτά). Στην καταστροφή τους όμως, όταν η ομορφιά τους θα αρχίζει να ξεφτίζει, θα αναθεωρήσουν. Μα θα είναι αργά να βρουν τον δρόμο της επιστροφής.<br /><br /><strong>61. Δεν μπορώ ν' αλλάξω την καρδιά μου<br /></strong>Λευτέρης Μυτιληναίος<br />(Τάκης Σούκας, Ηρακλής Παπασιδέρης)<br /><br />Δεν μπορώ να αλλάξω. Έτσι μαλάκας θα ψοφήσω. Τουλάχιστον έχω αυτογνωσία.<br /><br /><strong>62. Εσύ που μου λείπεις<br /></strong>Λίτσα Διαμάντη<br />(Απόστολος Καλδάρας)<br /><br />Ως πότε να καρτερώ;<br /><br /><strong>63. Ζητώ να βρω παρηγοριά<br /></strong>Λουΐζα & Βούλα Γεωργούτη<br />(Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Βασίλης Γιαννακόπουλος)<br /><br />Παρηγοριά σε ένα χωρισμό, πολλές φορές μπορεί να είναι μια απλή απάντηση στο γιατί.<br /><br /><strong>64. Στις 16 Μάη μήνα<br /></strong>Σταμάτης Κόκοτας<br />(Βαγγέλης Πιτσιλαδής, Γιάννης Κιούρκας)<br /><br />Πόνος vs. Σνομπαρία 0-1 (απόδοση 1,25)<br /><br /><strong>65. Δεν ξέρω</strong><br />Τόλης Βοσκόπουλος & Βασίλης Βασιλειάδης<br />(Βασίλης Βασιλειάδης, Κώστας Βίρβος)<br /><br />Αλήθεια. Δεν ξέρω. Θα ήμουν ευτυχής αν μπορούσα να απαντήσω.<br /><br /><strong>66. Ας παν στην ευχή τα παλιά</strong><br />Στέλιος Καζαντζίδης & Απόστολος Καλδάρας<br />(Απόστολος Καλδάρας)<br /><br />Αχ καημένη καρδιά μου. ΧXL.<br /><br /><strong>67. Πήρα τα μάτια μου<br /></strong>Στράτος Διονυσίου<br />(Άκης Πάνου)<br /><br />Σε όσους γνώρισαν ξενητιά.<br /><br /><strong>68. Η κουρελού</strong><br />Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Βούλα Γκίκα<br />(Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Ελένη Λιάκου)<br /><br />Απλότης!!! Μια κουρελού είναι καλλίτερη από κάποιες καρδιές…<br /><br /><strong>69. Οι αλυσσίδες<br /></strong>Μιχάλης Μενιδιάτης & Βούλα Γεωργούτη<br /><br />(Κώστας Καρουσάκης, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου)<br /><br />Για την καρδιά μου και πάλι.<br /><br /><strong>70. Η θεατρίνα<br /></strong>Στέλιος Καζαντζίδης & Λίτσα Διαμάντη<br />(Χρήστος Νικολόπουλος, Στέλιος Καζαντζίδης, Κώστας Βίρβος)<br /><br />Αφιερωμένο στην μεγάλυτερη θεατρίνα που γνώρισα. Καθώς και όσκαρ υποκρισίας για τον γενικό ρόλο της που ερμηνεύει στην ζωή της. Εύγε! Αχ, πτωχοί θεαταί...<br /><br /><strong>71. Φεύγω<br /></strong>Στράτος Διονυσίου & Βούλα Γκίκα<br />(Άκης Πάνου)<br /><br />Αφιερωμένο σε ψυχρά χείλη.<br /><br /><strong>72. Νυχτοπούλι έγινα<br /></strong>Φωτεινή Μαυράκη<br />(Νίκος Μυλωνάς)<br /><br />Εγώ.<br /><br /><strong>73. Έκλεισε μια ιστορία<br /></strong>Στέλιος Καζαντζίδης<br />(Μπάμπης Μπακάλης, Δημήτρης Γκούτης)<br /><br />Η ιστορία τέλειωσε. Προσοχή στους στίχους. Τα λένε όλα και ακριβώς.<br /><br /><strong>74. Μπορεί<br /></strong>Μπάμπης Τσετίνης & Λίτσα Διαμάντη<br />(Θόδωρος Δερβενιώτης, Κώστας Βίρβος)<br /><br />Άκου τα…<br /><br /><strong>75. Πάρε μελάνι και χαρτί<br /></strong>Γιώργος Ταλιούρης<br />(Λεόναρδος Μπουρνέλης)<br /><br />Και καλό ταξίδι στον δρόμο σου… αφού με «αγαπάς» και τόσο…<br /><br /><strong>76. Πάρε τα ‘χνάρια μου<br /></strong>Στέλιος Καζαντζίδης & Λίτσα Διαμάντη<br />(Θόδωρος Δερβενιώτης, Κώστας Βίρβος)<br /><br />Ο μόνος τρόπος να με βρει κάποιος…<br /><br /><strong>77. Τι κι αν πέρασαν τόσα χρόνια;<br /></strong>Μπάμπης Τσετίνης & Λίτσα Διαμάντη<br />(Χρήστος Νικολόπουλος, Κώστας Βίρβος)<br /><br />Για όποιον/α περιμένει κάποιον/α από το παρελθόν.<br /><br /><strong>78. Ντροπή</strong><br />Στέλιος Καζαντζίδης & Λίτσα Διαμάντη<br />(Βασίλης Βασιλειάδης, Βιβή Κανουσοπούλου)<br /><br />Λέξη προς λέξη εγωιστικό και καταστροφικό πλάσμα για σένα. Αυτό είναι και το συμπέρασμα της σημερινής εκπομπής.Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-19330772625916449552009-04-14T19:53:00.003+03:002009-04-17T21:26:10.893+03:00Μουσικό ταξίδι στο 1968<p><br /><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyo7Ft7lFjYyXiwUrqry2tgowVrPY_U83H7zA8BNvlAtTvAz-ad5yoVu-nvhCpbmOh3bgnh5nxntOTGPr5C2g' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></p><p>Και το μουσικό ταξίδι συνεχίζεται. Καλή... διασκέδαση(;)</p><p>Πάντως όποιος αντέξει να το ακούσει ολόκληρο, έχει τα συγχαρητήριά μου!</p>Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-7967391798822927552009-04-13T13:32:00.002+03:002009-04-13T15:48:38.184+03:00Οικονομική κρίση και παραμύθια της ΧαλιμάςΦίλε αναγνώστη, για άλλη μια φορά σε προσκαλώ να διαβάσεις τις αφελείς σκέψεις μου. Σκέψεις απλής και χαζής λογικής, εκ της οποίας διακατέχομαι. Δεν είμαι ούτε οικονομολόγος βλέπεις, μήτε μαθηματικός.<br />Μια φορά και έναν καιρό, έγινα μαζί με σένα, καθώς και με τους άλλους ανθρώπους του ελλαδικού χώρου, ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ! Βέβαια, πάντα αισθανόμουν ότι έβαζα το εύρος και οι έταιροι πολιτικοί μου βάζανε το πέος.<br />Παράδειγμα 1ον. Θυμάσαι όταν είχαμε τη δραχμούλα; Ένα μπουκαλάκι νερό 500ml (μισό λίτρο) κόστιζε 50 δρχ., λίγο πριν το euro μπει στη ζωή μας. Λίγες μέρες αργότερα, το ίδιο μπουκαλάκι, χωρίς ανακοίνωση αυξήσεων, κόστιζε 50 λεπτά (0,50 euro). Δυστυχώς, κανείς δεν έδειξε την πρέπουσα προσοχή σε αυτήν την αύξηση, γιατί πολύ απλά πιαστήκαμε στον ύπνο. Ας το αναλύσουμε μαθηματικά (με τα γελοία και απλοϊκά, δικά μου μαθηματικά). Η ισοτιμία τότε ήταν 1euro=340,75 δραχμές. Το νεράκι δηλαδή πήγε από τις 50 δραχμές, στις 170,38 δρχ!!! Με τις 170,38 δραχμές, κάποτε θα πέρναμε 3 μπουκαλάκια νερό και θα έμεναν και άλλες 20 δρχ. !!! Αυτό συνεπάγεται με μία αύξηση της τάξης του 340,76%!!!!! Και ερωτώ εγώ ο χαζός; Πήρες εσύ φίλε αναγνώστη, αύξηση 340,76% στον μισθό πείνας ή στην σύνταξή σου; Η απάντησή σου είναι "όχι", νομίζω.<br />Παράδειγμα 2ον. Είπανε οι αγαπητοί δημοσιογράφοι, ότι κάποιοι golden boys και κάποιες golden sluts, κάνανε ατυχείς επενδύσεις και διαλύσανε το οικονομικό σύστημα. Δεν είπαν όμως σε ποιά εξωτικά νησιά κάνουν διακοπές τώρα, ούτε που πήγαν τόσα δις. Και αυτό γιατί τα λεφτά, δεν είναι κουραμπιέδες. Δεν γίνεται να χαθούν. Απλά κάποιοι τα έχουν και σίγουρα τους περισεύουν για μίζες "κουκουλώματος. Ποιός έχασε πάλι; Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που χάσαν τη δουλειά τους, τα σπίτια τους και λυπούνται να κοιτάξουν τα παιδάκια τους στα μάτια, ενώ τα χρυσόπουλα βρίσκονται σε εξωτικές παραλίες με χαβιάρι και παγωμένη σαμπάνια.<br />Παράδειγμα 3ον. Έχεις την απορία και το γαμώτο στο στόμα σου. Λες "μα κανείς από όσους έχουν εξουσία, δεν νοιάζεται;" Και σου απαντώ. Γιατί να νοιαστούν; Όταν αυτοί που κυβερνούν, δεν ξέρουν πόσα ακίνητα έχουν, όταν τα δηλωμένα τους εισοδήματα (τα "bonus" τα ξέρουμε) είναι το λιγότερο 10πλάσια από τον μισθό ενός ανειδίκευτου εργάτη, όταν παίρνουν σύνταξη μετά από 8 χρόνια βουλευτικού ξυσίματος, ποιός ο λόγος να νοιαστούν για σένα; Ξέρεις μόνο πότε θα νοιάζονταν; Αν γινόμουν πρωθυπουργός εγώ. Να άλλαζα αυτά τα μισθολόγια και να έλεγα ότι οι μισθοί των όσων θα είμαστε μέσα στη βουλή, γιατί τώρα δεν έχουν καταλάβει ότι πρέπει να υπηρετούν το λαό, θα είναι ίσοι με τους μισθούς των ανειδίκευτων εργατών. Αλλιώς να κάνουν άλλη εργασία. Γιατί αν δεν περνάς ότι ο κόσμος, δεν μπορείς να καταλάβεις, πως να βοηθήσεις. Εδώ θα βάλω πάλι απλά μαθηματικά. Έστω ότι έχουμε 300 γαιδούρια με μισθό 5.000 ευρώ μηνιαίως (και καλά!). Αν αυτά παίρνανε 800 ευρώ, θα γλυτώναμε στο κάθε γαιδουροκέφαλο 4.200 ευρώ το μήνα. Συνεπάγεται κάθε μήνα 4.200*300=1.260.000 ευρώ!!! Ή αλλιώς, ετησίως, το ποσό των 15.120.000 ευρώ. Ένα καθόλα σεβαστό ποσό νομίζω, που μπορεί να είναι μια μικρή αρχή για βελτίωση της υπάρχουσας κατάστασης! Και να σου πω και το άλλο; Πόσοι εποχικοί πυροσβέστες (ήρωες για μένα) είναι απλήρωτοι και με τον φόβο της απόλυσης; Δεν είναι πιο σεβαστό να διακυνδινεύει κάποιος τη ζωή του για σένα και την περιουσία σου, από το να κάθεται και να ξύνει τα μπαλάκια του στο έδρανο της βουλής; Πάνω σε αυτό, πάντα είχα την απορία αν ο Πάγκαλος τα βρίσκει!!!<br /><br />Συμπέρασμα: Κράτα ό,τι θες από αυτά που διάβασες. Εγώ θα πω λευτεριά στις συντρόφισσες πουτάνες, που περνάνε δύσκολους καιρούς και αυτές. Και δεν ομιλώ δια των επί χρήμασι εκδιδομένων γυνών. Αυτές είναι γνήσιες και αυθεντικές. Πουλάνε το κορμί τους και το παραδέχονται. Ομιλώ δια τα τσουλάκια εκείνα, που σου αναφέρουν λόγια ποιητικά, που σου λένε 23 ώρες το 24ώρο για αγνά συναισθήματα και το νόημα της αγάπης, αλλά αν διαπιστώσουν πως δεν έχεις κάτι από Mercedes και πάνω, αν δεν έχεις μία πενιχρή έστω βίλλα με πισινούλα πάνω σε καμμένο δάσος, αν το μισθολόγιο σου δεν ξεπερνά τα 3 χιλιάρικα το μήνα, τότε σε βρίσκουν πτωχό τω πμεύματι! Και λέω ότι αυτές περνούν κρίση επίσης, γιατί κρίση περνούν και οι μαλάκηδες που τα σκάνε! Βλέπεις, φίλε αναγνώστη, αν δεν υπήρχαν αυτοί οι μαλάκες με τα ακριβά δωράκια, αυτές δε θα ήσαντε τσουλάκια πολυτελείας (και αδήλωτα). Υπάρχουν και οι άλλες βέβαια έξυπνες! Βλέπε Σαρρή! Να νομίζει ότι είναι κάποια, να με εξοργίζει με την φαεινή ιδέα που είχε να γίνει και βουλευτής! Και να κάνει μύνηση για ψιλοδεκάρες (7.800.000) στον Λαζόπουλο, ο οποίος είπε αυτά που θα ήθελα να της πω εγώ, καθώς και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι. Βρε μήπως να της κάνω μύνηση για τον ψυχολογικό βιασμό που μου κάνει, κάθε φορά που εμφανίζεται στο γυαλί και ανοίγει το ρημάδι της; Δεν αντέχω μωρήηηηηηηηηη............... Μα έλεος πια, εδώ χανόμαστε μέρα με την ημέρα, και το κάθε iq ραδικιού και ενίοτε μπιφτεκιού ζωό, βγαίνει δημοσίως λέει ό,τι παπαριά έχει στο κούφιο και εγκατελειμένο από κύτταρα κεφάλι, και τα κονομάει από αυτό. Ε Λ Ε Ο Σ. Όχι άλλο κάρβουνο. Και δεν το λέω για μένα. Αλλά για τη φουκαριάρα την μάνα μου. Που με βλέπει να χτυπάω το κεφάλι μου στο τοίχο...Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-59833116606043444932009-04-10T20:17:00.004+03:002009-04-10T21:41:10.254+03:00Και το μουσικό ταξίδι στον χρόνο ξεκινά...<p><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzFY9W7ignQreApgTvwRpz53pfi6vzBSObvFXfvyvhN7_aAaxcJod1l-s1AwR6XLkFDwPQs8plY76KaSEH89w' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></p><p>Εγώ ο πρίγκιπας. Ω ναι! Όχι ο μικρός πρίγκιπας, που ταξίδευε από πλανήτη σε πλανήτη. Με αυτόν είμαστε ξαδέρφια μακρινά, με μοναδικό κοινό μας στοιχείο την μοναξιά μας. Εγώ δεν ταξίδεψα. Έμεινα στάσιμος στο βασίλειό μου. Στο βασίλειο της μοναξιάς της ψυχής μου. Συντοφιά μου, τα γκαντεμόνια και τα μιζερόνια. Αόρατα σωματίδια που με περιβάλλουν σε αυθονία, και δυστυχώς τα μεταδίδω σε όποιον λαθεμένα με πλησιάσει. Ζητώ συγγνώμη από όλους όσους με έχουν αγγίξει, γιατί να ξέρουν ότι τα δεινά που συνέβησαν στη ζωή τους, ήταν δική μου ευθύνη. Δεν το ήθελα ποτέ βέβαια. Έλεγα μήπως κάποτε τελειώσει αυτή η υποχθόνια κατάσταση εκ της οποίας διέπομαι, αλλά μάταια. Θα μείνω Loner at loosends, για το καλό της ανθρωπότητας. Ας βάλω ένα ποτάκι ακόμα και ας συνεχίσω... (Αυτό είναι πρόλογος μεν, αλλά δεν θα ήθελα σχόλια σε αυτό. Μόνο στο κυρίως θέμα μας!)</p><p>Και κάπως έτσι, φίλε αναγνώστη, θα σε βάλω στο σπίτι μου, στην καρδιά μου, στις σκέψεις μου. Κάθε Παρασκευή, θα σου φτιάχνω ένα μικρό μουσικό προγραμματάκι για να σου κάνει παρέα το Σαββατοκύριακο. Δεν θα είναι για στροφές, δεν θα είναι για τραπέζια. Θα είναι απλά λόγια που μερικές φορές, ενδέχεται να σε συγκινήσουν.</p><p>Μόνο έτσι θα με καταλάβεις. Στα λόγια δε τα πάω καλά, άρα θα αφήσω άλλους να μιλήσουν για μένα. Και πού ξέρεις. Ίσως να έχουμε βρεθεί στις ίδιες καταστάσεις, και κάποιο τραγούδι να το έχουμε συνδιάσει με αυτές.</p><p>Κάθε βδομάδα (είναι πολύωρο για να φτιάχνω κάθε μέρα), και μια νέα χρονιά. Νέα τραγούδια, νέες θλίψεις, νέες σκέψεις, νέες ανάγκες για ένα ξέσπασμα. Όλα τα τραγουδάκια είναι μισά, για να χωρέσω όσο περισσότερα γίνεται. Και στο τέλος κάθε εκπομπούλας, θα είναι και το τραγούδι της ημέρας μου. Ίσως και της δικιάς σου. Αβέβαιο.</p><p>Αν δεν γουστάρεις, απλά κλείστο. Είναι τόσο απλό...</p><p>Σε ευχαριστώ.</p>Unknownnoreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-79014776778509285082009-04-09T22:07:00.003+03:002009-04-09T22:16:13.359+03:00Τι θα πει τόλμη;Καλησπέρα φίλε αναγνώστη. Κανονικά θα έπρεπε να γράψω για τα πράγματα που μισώ, όπως είχα υποσχεθεί, όταν έγραφα για τα ελαττώματά μου. Απλά θα το αναβάλω λίγο, λόγω του γεγονόντως ότι επειδή θα είναι καυστική ανάρτηση, μπορεί κάποιος να το συγκεκριμενοποιήσει αυτήν την περίοδο. Πράγμα που το απεύχομαι.<br />Έτσι, για να γελάσει λίγο το χειλάκι σου, σου παρουσιάζω ένα mail που ήρθε από μια φίλη, σχετικά με το τι είναι τόλμη!<br /><br />Τι θα πει "τόλμη ";<br /><br />Να τρέχεις με μονοθέσιο της Formula 1 με 320 χιλιόμετρα την ώρα; ---> ΟΧΙ<br /><br />Να πας σε πάρτι μασκέ της Κου-Κλουξ-Κλαν ντυμένος νέγρος; ---> ΟΧΙ<br /><br />Bungee-Jumping ---> ΟΧΙ<br /><br />Να πετάς με μαχητικό αεροσκάφος πάνω από το Αιγαίο; ---> ΟΧΙ<br /><br />Να έχεις χοληστερίνη στα ύψη και να τρως 7 κιλά παϊδάκια; ---> ΟΧΙ<br /><br />Sky-Diving ---> ΟΧΙ<br /><br />Να αρνηθείς να πας την πεθερά σου για ψώνια; ---> ΟΧΙ<br /><br />ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΛΜΗ!!!! -><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP9J1woAIzKJB1waOXt7GK8MSgin88m0bYQx5jjITulebxjEW11NdGnLN2x97RzlscpBsnMwncHnFWHYgYeWdEWclOEi8WsgyfS_EwH63LR9IzeinSHSiypU4gpKJ_-gKs-BRBYtawEto/s1600-h/%CE%A4%CF%8C%CE%BB%CE%BC%CE%B7.bmp"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5322770790633701058" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 400px; CURSOR: hand; HEIGHT: 300px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP9J1woAIzKJB1waOXt7GK8MSgin88m0bYQx5jjITulebxjEW11NdGnLN2x97RzlscpBsnMwncHnFWHYgYeWdEWclOEi8WsgyfS_EwH63LR9IzeinSHSiypU4gpKJ_-gKs-BRBYtawEto/s400/%CE%A4%CF%8C%CE%BB%CE%BC%CE%B7.bmp" border="0" /></a>Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-86883713921479992242009-04-08T01:26:00.003+03:002009-04-08T02:27:13.279+03:00ΠαρεξηγημένοςΠερπατώ, σας μαθαίνω και τον πόνο σας χαϊδεύω,<br />κάθε λύπη, κάθε πίκρα προσπαθώ να τη γιατρεύω.<br />Μα είμαι λάθος, δεν μπορώ, με τα λόγια να εκφραστώ,<br />σβήνω, πνίγομαι στο δίκιο και παρ' όλα αυτά σιωπώ.<br /><br />Ένα μόνο μπορώ να φωνάξω,<br />μία κρίση για μένα αυτή.<br />Όσο κι αν θέλω, ποτέ δε θ' αλλάξω,<br />είναι αργά για καμμένο χαρτί.<br /><br />Παρεξηγημένος,<br />μία λέξη δεν μπορώ σωστά να πω.<br />Είμαι χαμένος,<br />πείτε μου την λύση, πού να βρω;<br /><br />Τι ανόητος; Χαζός. Να γυρεύω το καλό.<br />Μία πέτρα στο λαιμό μου κι αλμυρό, βαθύ νερό.<br />Και στον ουρανών τη χάρη, ίσως τότε ν' ακουστώ,<br />μέσα απ' όνειρα και σκέψεις, ταπεινά ν' αναστηθώ.<br /><br />Ίσως τότε μπορώ να φωνάξω,<br />η κρίση να γίνει η νέα φωνή.<br />Δύναμη να 'χω τον κόσμο ν' αλλάξω,<br />να εμφανίσω κρυμμένο χαρτί.<br /><br />Παρεξηγημένος,<br />μία λέξη δεν μπορώ σωστά να πω.<br />Είμαι χαμένος,<br />πείτε μου την λύση, πού να βρω;<br /><br /><br /><strong><span style="font-size:130%;">©2009</span></strong> Γιάννης ΜαλισιάνοςUnknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-36533911260442989552009-04-07T13:09:00.002+03:002009-04-07T13:54:07.880+03:00Τα ελλατώματά μουΦίλε αναγνώστη, ήρθε η ώρα και για μένα πιστεύω να δημοσιοποιήσω τα ελλατώματά μου. Θα μείνω σε αυτά και δε θα τα συγχήσω με πράγματα που απεχθάνομαι (αυτά θα είναι η επόμενη ανάρτηση).<br /><br />Βασικά, ένα μόνο θεωρώ εγώ ότι αποτελεί σοβαρό ελλάτωμά μου. Η τάση μου να παραφράζω απλές προτάσεις ή λέξεις και να τους προσδίδω σεξουαλικό υπονοούμενο. Απλά για πλάκα.<br /><br />Τώρα όμως θα πω τι θεωρούν οι άλλοι, αλλά δεν το αναγνωρίζω εγώ!<br /><br /><ol><li>Άμα με πιάσει το νευρικό μου, γελάω σαν τον Γούντι τον τρυποκάρυδο!!!! (Αποστόλη μη γελάς!!!)</li><li>Όταν παίζω στον υπολογιστή κανά game, δεν θέλω να μου μιλάνε καν, γιατί χάνω την αυτοσυγκέντρωσή μου. Και είναι αναγκαία, ειδικά σε παιχνίδια εξομοίωσης οδήγησης, που λατρεύω.</li><li>Είμαι ψώνιο με τις επιδόσεις μου στα άνωθεν αναφερόμενα παιχνίδια. Ε, τι να κάνω; Π.χ. στο Test Drive Unlimited είμαι στην πρώτη εικοσάδα του κόσμου ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους και πρώτος στους έλληνες με τεράστια διαφορά.</li><li>Παλιπαιδίζω γενικά. Όταν με ρωτάνε πόσο είμαι, λέω 15 και πάω στα 12. Κακό είναι; Πριν από 3 χρόνια περίπου με ένα από τα 3 αδέρφια μου (όχι εξ' αίματος, αλλά ανώτεροι από φίλοι) πήραμε κανά 5άρι κουτάκια Playmobil. Ιππότες εγώ και Βίκινγκς ο αδερφός και παίζαμε. Προσπαθούσαμε να φτιάξουμε ένα rpg παιχνίδι που αντί για κάρτες θα χρηδιμοποιούσαμε 3D χαρακτήρες όπως τα Playmobil!</li><li>Όταν είμαι σε πόρωση και ακούω μουσική (τσίτα!!!) μη με ενοχλεί κανένας. Με τη μουσική ηρεμώ και ξεχνώ προβλήματα. Είναι σαν να μου κόβουν την ψυχανάλυση, όταν με διακόπτουν.</li><li>Παραείμαι ακραίος στις κοινωνικές επαφές μου. Μπορεί εύκολα να δεχτώ κάποιον σαν φίλο, αλλά στην πρώτη χοντρή που θα πράξει, θα ευχόταν να μην με είχε γνωρίσει.</li><li>Το κόλλημά μου με μελαχροινές με ίσιο μαλλί. Τώρα πώς ξανθιά μου έκανε ζημιά, δεν ξέρω!!! Ίσως επειδή το φυσικό της είναι μαύρο! Α ρε εσωτερικέ κόσμε, τι σαμποτάζ μου κάνεις!</li><li>Δεν ομιλώ πολύ τον πληθυντικό ευγενείας. Μόνο σε περιπτώσεις δικαιολογημένου σεβασμού, όπως οι οικογένειες των αδερφών μου. Σε καμιά περίπτωση σε καραβανάδες και πολιτικούς. Ίσα ίσα αυτοί θα έπρεπε να μου μιλούν, σαν υπηρέτες που είναι αλλά δεν το έχουν καταλάβει!</li><li>Δεν θέλω να αγοράσω κανένα αυτοκίνητο, για να κάνω την "δουλειά" μου, αν δε πάρω αυτό που θέλω. Αλλά το γ.......ο κράτος που ζω, με τους παράνομους τελωνειακούς δασμούς, θέλει να πληρώσω 24.900 ευρώ για κάτι που θα πάρω στην Αγγλία με 15.000 ευρώ περίπου. Η σούμα θα φτάσει δηλαδή σκάρτα 40 χιλιάρικα! Έλεος! Δε πληρώνω τις τσέπες των πολιτικών, αλλά εγώ θα το φέρω. Έτσι για να τους κάτσω στο λαιμό!</li><li>Δεν θέλω να μου ακουμπούν τους δίσκους μου, χωρίς έγκριση. Μου ανεβένει το αίμα στο κεφάλι. Με cd δεν έχω πρόβλημα!</li><li>Μπορεί να αρχίσω μια δουλειά, και πρωτού την τελειώσω να κάνω άλλες 4 ταυτόχρονα! Αυτό πρέπει να το παραδεχτώ πως είναι!</li><li>Δεν μπορώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, στα περί τέχνης και "τέχνης". Όχι επειδή ένας Καρυωτάκης (π.χ.) έγινε όνομα, να πρέπει να αναγνωρίσω ντε και καλά, όλο το έργο του, που συμπεριλαμβάνει και....πιπεριές με πράσινα μαλλιά (ξέρω boubou ότι έχω κόλλημα). Φυσικά, αυτό το ελλάτωμα περιλαμβάνει όλες τις μορφές τέχνης. Δεν μπορώ να το παίζω ψευτοκουλτούρα.</li></ol><p>Αυτά μου ήρθαν τώρα! Αν θυμηθώ κι άλλα, θα σε ενημερώσω φίλε αναγνώστη.</p>Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-74768673720662398512009-03-31T16:51:00.004+03:002009-03-31T17:06:23.113+03:00Και η απάντησή μου...Αυτή είναι η προσωρινή απάντησή μου, σχετικά με το προηγούμενο θέμα. Σύντομα θα ακολουθήσει και το δικό μου τραγούδι, καυστικό όπως πάντα και άνευ λογοκρισίας!<br /><br />Αξίζει να ενημερώσω ότι σε επαφή που είχα με τους Α και Β, ο Α στάθηκε μόνο στο γεγονός της "απόλυσης" του drummer, λέγοντας μου "και σένα τι σε νοιάζει;"!!!! Για μένα δεν ανέφερε τίποτα. Με τον Β μιλήσαμε απλά τηλεφωνικά και του είπα ότι δεν θα τον βρίσω, απλά τα σχόλια στο blog μου είναι όλα δικά τους. Μου είπε χαρακτηριστικά ότι για να μου λές κάτι τέτοιο έχεις πρόβλημα με μένα και με τον Α, αλλά δεν καταλαβαίνω τι;<br /><br />Το δεδομένο είναι ότι το πρόβλημα είναι με τους Α και Β. Τα άλλα παιδιά δεν τα ξέρω καν και δεν μου κάνανε και τίποτα.<br /><br />Σε αυτό το σημείο φίλε ανγνώστη, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για την συμμετοχή σου στην προηγούμενη ανάρτηση, καθώς και για το κουράγιο που μου έδωσες να συνεχίσω το τιποτένιο έργο μου.<br /><br />Σας βάζω και αυτό το τραγουδάκι λοιπόν, που είναι λέξη προς λέξη, η απάντηση μου. Ακόμα και η λέξη "μπόι"! Ε, 1,92 είμαι και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε!!! Χα χα χα!<br /><br /><br /><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dztI_OR2KfBplcILyBhTJfQv8l5DXpp1trWkI2teQEDizyd_VC20f-3NLpRuK2tgoUsdJJC5kOczEuLc_s4uA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe>Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-8926190204652730056.post-21983177064039515872009-03-26T03:17:00.005+02:002009-03-26T04:39:49.303+02:00Τι κάνεις όταν σου αλλάζουν την ζωή;Εκτάκτως και χωρίς πάθος φίλε αναγνώστη, θα σου πω μία ιστορία. Αλλά πρόσεξε. Η ιστορία είναι αληθινή, αλλά εσύ θα μπεις φανταστικά στον ρόλο του πρωταγωνιστή επειδή σε εκλιπαρώ για την απάντησή σου.<br /><br />Πάμε μερικά χρόνια πίσω. Στο 2006 (και όχι 2005!). Κάθεσαι στην αγαπημένη σου καφετέρια. Γράφεις στίχους σε πρόχειρα χαρτιά, όπως άλλωστε κάνεις μια ζωή. Εδώ και αρκετό καιρό όμως έχεις μία σκέψη στο μυαλό. Λες αφού το 2005, η Ευσταθία με το "Ξένο ρούχο" (βλέπε ζαμπόν χωρίς λιπαρά και του κόλου ειδύλλια) κέρδισε το 3ο βραβείο στο φεστιβάλ Θεσ/νίκης, γιατί δεν δοκιμάζεις και 'συ την τύχη σου; Σκέφτεσαι επομένως και αντί να προτιμήσεις να πας μόνος, αποφασίζεις να δημιουργήσεις μια μπάντα με αυτό το σκοπό. Τιμής ένεκεν σε παλιότερες μπάντες που είχαν εμφανιστεί στο φεστιβάλ. Δηλαδή Poll, Charms και Νοστράδαμος.<br /><br />Και όπως είσαι ακόμα στην καφετέρια και πίνεις τις μπυρούλες σου, σηκώνεις το τηλέφωνο και παίρνεις τον αδερφικό σου φίλο που παίζει κιθάρα ή κατ' ανάγκη μπάσο και του λες την ιδέα σου. Στην αρχή νομίζει ότι κάνεις πλάκα και γελάει με το αυθόρμητο σκεπτικό σου, αλλά μόλις καταλαβαίνει ότι είσαι σοβαρός, συμφωνεί μαζί σου. Κλείνεις το τηλέφωνο και νιώθεις μια πρωτόγνωρη γαλήνη. Σαν τα πάντα να δημιουργούνται από αυτή τη στιγμή.<br /><br />Λίγες ώρες αργότερα πας στο βραδινό σου στέκι, ένα rock bar απέναντι από την καφετέρια που ήσουν. Έχει έρθει και ο φίλος σου και συζητάτε ιδέες για το ποιοί άλλοι θα απαρτίσουν την μπάντα. Ο φίλος σου, σου προτείνει δύο ονόματα και εσύ επειδή είσαι και δεκτικός χαρακτήρας, αποδέχεσαι την πρόταση του. Έτσι η μπάντα είναι έτοιμη.<br /><br />Κάνετε κάποιες ηχογραφήσεις και στέλνετε ένα κομμάτι για το φεστιβάλ αλλά δεν γίνεται δεκτό. Στενοχωριέσαι αλλά λες μέσα σου, δεν πειράζει. Και προτείνεις να αρχίσετε να το ψάχνετε για κανά live. Συναντάς άρνηση. Προτιμούν να βρισκόσαστε στο studio και απλά να περνάτε καλά. Δεν σε γεμίζει και σε συνδιασμό με κάποια πράγματα που παρεξήγησες (προσωπικού επιπέδου) αποφασίζεις να αποχωρήσεις. Αλλά δε φεύγεις με μίσος. Βλέπεις τους άλλους ακόμα. Πίνετε μαζί. Η μπάντα πλέον αλλάζει όνομα.<br /><br />Λίγο καιρό αργότερα και φυσικό επακόλουθο, κάποιος άλλος παίρνει την θέση σου. Σύντομα μετά από αυτό ο drumer απολύεται (δεν αποχώρησε. Έχει διαφορά μεγάλη). Τσακώθηκε με τους άλλους επειδή τον διώξανε. Ήθελαν κάποιον καλλίτερο για να αρχίσουν ζωντανές εμφανίσεις. Εσύ, σαν χαζός ειρηνοποιός πας να εκφέρεις άποψη αν και δε σου πέφτει λόγος, αφού έχεις μόνος σου αποχωρήσει. Αλλά επειδή θεωρείς τον εαυτό σου φίλο, ρωτάς. Ρε παιδιά πως και αλλάξατε ξαφνικά γνώμη και τώρα θέλετε live; Η απάντηση ήταν άμεση. Δεν σου πέφτει λόγος να ασχολείσαι με τα της μπάντας. Δεν το συνεχίζεις και δεν δίνεις σημασία. Έχεις πιο σοβαρά πράγματα να κάνεις άλλωστε στη ζωή σου.<br /><br />Φτάνουμε στην σημερινή ημερομηνία που γράφεται αυτή η ανάρτηση. Μέχρι και δυο μέρες πριν έχεις δει όλους τους πρώην συναδέλφους σου και όλα καλά. Φιλαράκια, φιλαράκια. Και λίγα λεπτά νωρίτερα πέφτει το μάτι σου σε αυτό εδώ:<br /><br />........... Is A Classic Rock Band From Greece. The band was founded in Patras (Greece) in the year 2005 by .............. and ........... along with two former members of the band.In 2006 the former singer left the band and was replaced by ............... in March 2007 .The same happened with the former drummer who was replaced by ............. in January 2008.<br /><br />Δεν αναφέρεις ονόματα γιατί δεν θέλεις να θίξεις καταστάσεις, και το σημαντικότερο να μην δυσφημίσεις. Εδώ διαβάζεις λοιπόν ότι, οι "τάδε" (το όνομα που αποκτήσαν αφού έφυγες) δημιουργήθηκαν το 2005. Ούτε το '06, ούτε με το όνομα που ήσουν και 'συ! Παράσιτο ήσουν! Δημιουργήθηκαν από τους Α και Β. Ο Α είναι το 3ο μέλος που μπήκε και ήταν πρόταση του Β, όπως ξέρεις. Με δύο πρώην μέλη. Χωρίς τελίτσες γιατί ήταν ανώνυμοι! Το ένα μέλος είσαι εσύ. Δεν δημιούργησες τίποτα εσύ. Όλα ξεκίνησαν από τον Α και τον Β. Εσύ δεν ήσουν ποτέ στην καφετέρια, ούτε έγραφες στίχους! Επίσης διαβάζεις ότι εσύ, the former singer (και στιχουργός αλλά τι μας νοιάζει) έφυγες. Να και το πρώτο σωστό! Αλλά το ίδιο (;) συνέβη και στον drummer. Έφυγε. Βέβαια ήσουν μπροστά όταν τον έδιωξαν, αλλά έφυγε!<br /><br />Καταλήγουμε σε αυτές τις γραμμές. Μήπως η ζωή σου δεν ήταν όπως την ήξερες; Μήπως άλλοι την ήξεραν για σένα; Και σε ρωτώ. Πώς θα αντιδράσεις; Θα με βοηθούσε και μένα η γνώμη σου.<br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5317320398017279890" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 150px; CURSOR: hand; HEIGHT: 150px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIUbQL8T80V4avQV9vIKM4kLlUxG50LLxF4-pv9lMA7nn9s-5Ki3tBnth0GbJZDJFORIuXmG0ZIh9MMQeJbZV0KeLCxceZsOjAUE7e5Di79IphoQKtoR6ib6NZvYui5psH6vrzJArj5hc/s400/logo.bmp" border="0" />Unknownnoreply@blogger.com14