Και το μουσικό ταξίδι στον χρόνο ξεκινά...

Εγώ ο πρίγκιπας. Ω ναι! Όχι ο μικρός πρίγκιπας, που ταξίδευε από πλανήτη σε πλανήτη. Με αυτόν είμαστε ξαδέρφια μακρινά, με μοναδικό κοινό μας στοιχείο την μοναξιά μας. Εγώ δεν ταξίδεψα. Έμεινα στάσιμος στο βασίλειό μου. Στο βασίλειο της μοναξιάς της ψυχής μου. Συντοφιά μου, τα γκαντεμόνια και τα μιζερόνια. Αόρατα σωματίδια που με περιβάλλουν σε αυθονία, και δυστυχώς τα μεταδίδω σε όποιον λαθεμένα με πλησιάσει. Ζητώ συγγνώμη από όλους όσους με έχουν αγγίξει, γιατί να ξέρουν ότι τα δεινά που συνέβησαν στη ζωή τους, ήταν δική μου ευθύνη. Δεν το ήθελα ποτέ βέβαια. Έλεγα μήπως κάποτε τελειώσει αυτή η υποχθόνια κατάσταση εκ της οποίας διέπομαι, αλλά μάταια. Θα μείνω Loner at loosends, για το καλό της ανθρωπότητας. Ας βάλω ένα ποτάκι ακόμα και ας συνεχίσω... (Αυτό είναι πρόλογος μεν, αλλά δεν θα ήθελα σχόλια σε αυτό. Μόνο στο κυρίως θέμα μας!)

Και κάπως έτσι, φίλε αναγνώστη, θα σε βάλω στο σπίτι μου, στην καρδιά μου, στις σκέψεις μου. Κάθε Παρασκευή, θα σου φτιάχνω ένα μικρό μουσικό προγραμματάκι για να σου κάνει παρέα το Σαββατοκύριακο. Δεν θα είναι για στροφές, δεν θα είναι για τραπέζια. Θα είναι απλά λόγια που μερικές φορές, ενδέχεται να σε συγκινήσουν.

Μόνο έτσι θα με καταλάβεις. Στα λόγια δε τα πάω καλά, άρα θα αφήσω άλλους να μιλήσουν για μένα. Και πού ξέρεις. Ίσως να έχουμε βρεθεί στις ίδιες καταστάσεις, και κάποιο τραγούδι να το έχουμε συνδιάσει με αυτές.

Κάθε βδομάδα (είναι πολύωρο για να φτιάχνω κάθε μέρα), και μια νέα χρονιά. Νέα τραγούδια, νέες θλίψεις, νέες σκέψεις, νέες ανάγκες για ένα ξέσπασμα. Όλα τα τραγουδάκια είναι μισά, για να χωρέσω όσο περισσότερα γίνεται. Και στο τέλος κάθε εκπομπούλας, θα είναι και το τραγούδι της ημέρας μου. Ίσως και της δικιάς σου. Αβέβαιο.

Αν δεν γουστάρεις, απλά κλείστο. Είναι τόσο απλό...

Σε ευχαριστώ.

Τι θα πει τόλμη;

Καλησπέρα φίλε αναγνώστη. Κανονικά θα έπρεπε να γράψω για τα πράγματα που μισώ, όπως είχα υποσχεθεί, όταν έγραφα για τα ελαττώματά μου. Απλά θα το αναβάλω λίγο, λόγω του γεγονόντως ότι επειδή θα είναι καυστική ανάρτηση, μπορεί κάποιος να το συγκεκριμενοποιήσει αυτήν την περίοδο. Πράγμα που το απεύχομαι.
Έτσι, για να γελάσει λίγο το χειλάκι σου, σου παρουσιάζω ένα mail που ήρθε από μια φίλη, σχετικά με το τι είναι τόλμη!

Τι θα πει "τόλμη ";

Να τρέχεις με μονοθέσιο της Formula 1 με 320 χιλιόμετρα την ώρα; ---> ΟΧΙ

Να πας σε πάρτι μασκέ της Κου-Κλουξ-Κλαν ντυμένος νέγρος; ---> ΟΧΙ

Bungee-Jumping ---> ΟΧΙ

Να πετάς με μαχητικό αεροσκάφος πάνω από το Αιγαίο; ---> ΟΧΙ

Να έχεις χοληστερίνη στα ύψη και να τρως 7 κιλά παϊδάκια; ---> ΟΧΙ

Sky-Diving ---> ΟΧΙ

Να αρνηθείς να πας την πεθερά σου για ψώνια; ---> ΟΧΙ

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΛΜΗ!!!! ->

Παρεξηγημένος

Περπατώ, σας μαθαίνω και τον πόνο σας χαϊδεύω,
κάθε λύπη, κάθε πίκρα προσπαθώ να τη γιατρεύω.
Μα είμαι λάθος, δεν μπορώ, με τα λόγια να εκφραστώ,
σβήνω, πνίγομαι στο δίκιο και παρ' όλα αυτά σιωπώ.

Ένα μόνο μπορώ να φωνάξω,
μία κρίση για μένα αυτή.
Όσο κι αν θέλω, ποτέ δε θ' αλλάξω,
είναι αργά για καμμένο χαρτί.

Παρεξηγημένος,
μία λέξη δεν μπορώ σωστά να πω.
Είμαι χαμένος,
πείτε μου την λύση, πού να βρω;

Τι ανόητος; Χαζός. Να γυρεύω το καλό.
Μία πέτρα στο λαιμό μου κι αλμυρό, βαθύ νερό.
Και στον ουρανών τη χάρη, ίσως τότε ν' ακουστώ,
μέσα απ' όνειρα και σκέψεις, ταπεινά ν' αναστηθώ.

Ίσως τότε μπορώ να φωνάξω,
η κρίση να γίνει η νέα φωνή.
Δύναμη να 'χω τον κόσμο ν' αλλάξω,
να εμφανίσω κρυμμένο χαρτί.

Παρεξηγημένος,
μία λέξη δεν μπορώ σωστά να πω.
Είμαι χαμένος,
πείτε μου την λύση, πού να βρω;


©2009 Γιάννης Μαλισιάνος

Τα ελλατώματά μου

Φίλε αναγνώστη, ήρθε η ώρα και για μένα πιστεύω να δημοσιοποιήσω τα ελλατώματά μου. Θα μείνω σε αυτά και δε θα τα συγχήσω με πράγματα που απεχθάνομαι (αυτά θα είναι η επόμενη ανάρτηση).

Βασικά, ένα μόνο θεωρώ εγώ ότι αποτελεί σοβαρό ελλάτωμά μου. Η τάση μου να παραφράζω απλές προτάσεις ή λέξεις και να τους προσδίδω σεξουαλικό υπονοούμενο. Απλά για πλάκα.

Τώρα όμως θα πω τι θεωρούν οι άλλοι, αλλά δεν το αναγνωρίζω εγώ!

1. Άμα με πιάσει το νευρικό μου, γελάω σαν τον Γούντι τον τρυποκάρυδο!!!! (Αποστόλη μη γελάς!!!)
2. Όταν παίζω στον υπολογιστή κανά game, δεν θέλω να μου μιλάνε καν, γιατί χάνω την αυτοσυγκέντρωσή μου. Και είναι αναγκαία, ειδικά σε παιχνίδια εξομοίωσης οδήγησης, που λατρεύω.
3. Είμαι ψώνιο με τις επιδόσεις μου στα άνωθεν αναφερόμενα παιχνίδια. Ε, τι να κάνω; Π.χ. στο Test Drive Unlimited είμαι στην πρώτη εικοσάδα του κόσμου ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους και πρώτος στους έλληνες με τεράστια διαφορά.
4. Παλιπαιδίζω γενικά. Όταν με ρωτάνε πόσο είμαι, λέω 15 και πάω στα 12. Κακό είναι; Πριν από 3 χρόνια περίπου με ένα από τα 3 αδέρφια μου (όχι εξ' αίματος, αλλά ανώτεροι από φίλοι) πήραμε κανά 5άρι κουτάκια Playmobil. Ιππότες εγώ και Βίκινγκς ο αδερφός και παίζαμε. Προσπαθούσαμε να φτιάξουμε ένα rpg παιχνίδι που αντί για κάρτες θα χρηδιμοποιούσαμε 3D χαρακτήρες όπως τα Playmobil!
5. Όταν είμαι σε πόρωση και ακούω μουσική (τσίτα!!!) μη με ενοχλεί κανένας. Με τη μουσική ηρεμώ και ξεχνώ προβλήματα. Είναι σαν να μου κόβουν την ψυχανάλυση, όταν με διακόπτουν.
6. Παραείμαι ακραίος στις κοινωνικές επαφές μου. Μπορεί εύκολα να δεχτώ κάποιον σαν φίλο, αλλά στην πρώτη χοντρή που θα πράξει, θα ευχόταν να μην με είχε γνωρίσει.
7. Το κόλλημά μου με μελαχροινές με ίσιο μαλλί. Τώρα πώς ξανθιά μου έκανε ζημιά, δεν ξέρω!!! Ίσως επειδή το φυσικό της είναι μαύρο! Α ρε εσωτερικέ κόσμε, τι σαμποτάζ μου κάνεις!
8. Δεν ομιλώ πολύ τον πληθυντικό ευγενείας. Μόνο σε περιπτώσεις δικαιολογημένου σεβασμού, όπως οι οικογένειες των αδερφών μου. Σε καμιά περίπτωση σε καραβανάδες και πολιτικούς. Ίσα ίσα αυτοί θα έπρεπε να μου μιλούν, σαν υπηρέτες που είναι αλλά δεν το έχουν καταλάβει!
9. Δεν θέλω να αγοράσω κανένα αυτοκίνητο, για να κάνω την "δουλειά" μου, αν δε πάρω αυτό που θέλω. Αλλά το γ.......ο κράτος που ζω, με τους παράνομους τελωνειακούς δασμούς, θέλει να πληρώσω 24.900 ευρώ για κάτι που θα πάρω στην Αγγλία με 15.000 ευρώ περίπου. Η σούμα θα φτάσει δηλαδή σκάρτα 40 χιλιάρικα! Έλεος! Δε πληρώνω τις τσέπες των πολιτικών, αλλά εγώ θα το φέρω. Έτσι για να τους κάτσω στο λαιμό!
10. Δεν θέλω να μου ακουμπούν τους δίσκους μου, χωρίς έγκριση. Μου ανεβένει το αίμα στο κεφάλι. Με cd δεν έχω πρόβλημα!
11. Μπορεί να αρχίσω μια δουλειά, και πρωτού την τελειώσω να κάνω άλλες 4 ταυτόχρονα! Αυτό πρέπει να το παραδεχτώ πως είναι!
12. Δεν μπορώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, στα περί τέχνης και "τέχνης". Όχι επειδή ένας Καρυωτάκης (π.χ.) έγινε όνομα, να πρέπει να αναγνωρίσω ντε και καλά, όλο το έργο του, που συμπεριλαμβάνει και....πιπεριές με πράσινα μαλλιά (ξέρω boubou ότι έχω κόλλημα). Φυσικά, αυτό το ελλάτωμα περιλαμβάνει όλες τις μορφές τέχνης. Δεν μπορώ να το παίζω ψευτοκουλτούρα.

Αυτά μου ήρθαν τώρα! Αν θυμηθώ κι άλλα, θα σε ενημερώσω φίλε αναγνώστη.