Τι κάνεις όταν σου αλλάζουν την ζωή;

Εκτάκτως και χωρίς πάθος φίλε αναγνώστη, θα σου πω μία ιστορία. Αλλά πρόσεξε. Η ιστορία είναι αληθινή, αλλά εσύ θα μπεις φανταστικά στον ρόλο του πρωταγωνιστή επειδή σε εκλιπαρώ για την απάντησή σου.

Πάμε μερικά χρόνια πίσω. Στο 2006 (και όχι 2005!). Κάθεσαι στην αγαπημένη σου καφετέρια. Γράφεις στίχους σε πρόχειρα χαρτιά, όπως άλλωστε κάνεις μια ζωή. Εδώ και αρκετό καιρό όμως έχεις μία σκέψη στο μυαλό. Λες αφού το 2005, η Ευσταθία με το "Ξένο ρούχο" (βλέπε ζαμπόν χωρίς λιπαρά και του κόλου ειδύλλια) κέρδισε το 3ο βραβείο στο φεστιβάλ Θεσ/νίκης, γιατί δεν δοκιμάζεις και 'συ την τύχη σου; Σκέφτεσαι επομένως και αντί να προτιμήσεις να πας μόνος, αποφασίζεις να δημιουργήσεις μια μπάντα με αυτό το σκοπό. Τιμής ένεκεν σε παλιότερες μπάντες που είχαν εμφανιστεί στο φεστιβάλ. Δηλαδή Poll, Charms και Νοστράδαμος.

Και όπως είσαι ακόμα στην καφετέρια και πίνεις τις μπυρούλες σου, σηκώνεις το τηλέφωνο και παίρνεις τον αδερφικό σου φίλο που παίζει κιθάρα ή κατ' ανάγκη μπάσο και του λες την ιδέα σου. Στην αρχή νομίζει ότι κάνεις πλάκα και γελάει με το αυθόρμητο σκεπτικό σου, αλλά μόλις καταλαβαίνει ότι είσαι σοβαρός, συμφωνεί μαζί σου. Κλείνεις το τηλέφωνο και νιώθεις μια πρωτόγνωρη γαλήνη. Σαν τα πάντα να δημιουργούνται από αυτή τη στιγμή.

Λίγες ώρες αργότερα πας στο βραδινό σου στέκι, ένα rock bar απέναντι από την καφετέρια που ήσουν. Έχει έρθει και ο φίλος σου και συζητάτε ιδέες για το ποιοί άλλοι θα απαρτίσουν την μπάντα. Ο φίλος σου, σου προτείνει δύο ονόματα και εσύ επειδή είσαι και δεκτικός χαρακτήρας, αποδέχεσαι την πρόταση του. Έτσι η μπάντα είναι έτοιμη.

Κάνετε κάποιες ηχογραφήσεις και στέλνετε ένα κομμάτι για το φεστιβάλ αλλά δεν γίνεται δεκτό. Στενοχωριέσαι αλλά λες μέσα σου, δεν πειράζει. Και προτείνεις να αρχίσετε να το ψάχνετε για κανά live. Συναντάς άρνηση. Προτιμούν να βρισκόσαστε στο studio και απλά να περνάτε καλά. Δεν σε γεμίζει και σε συνδιασμό με κάποια πράγματα που παρεξήγησες (προσωπικού επιπέδου) αποφασίζεις να αποχωρήσεις. Αλλά δε φεύγεις με μίσος. Βλέπεις τους άλλους ακόμα. Πίνετε μαζί. Η μπάντα πλέον αλλάζει όνομα.

Λίγο καιρό αργότερα και φυσικό επακόλουθο, κάποιος άλλος παίρνει την θέση σου. Σύντομα μετά από αυτό ο drumer απολύεται (δεν αποχώρησε. Έχει διαφορά μεγάλη). Τσακώθηκε με τους άλλους επειδή τον διώξανε. Ήθελαν κάποιον καλλίτερο για να αρχίσουν ζωντανές εμφανίσεις. Εσύ, σαν χαζός ειρηνοποιός πας να εκφέρεις άποψη αν και δε σου πέφτει λόγος, αφού έχεις μόνος σου αποχωρήσει. Αλλά επειδή θεωρείς τον εαυτό σου φίλο, ρωτάς. Ρε παιδιά πως και αλλάξατε ξαφνικά γνώμη και τώρα θέλετε live; Η απάντηση ήταν άμεση. Δεν σου πέφτει λόγος να ασχολείσαι με τα της μπάντας. Δεν το συνεχίζεις και δεν δίνεις σημασία. Έχεις πιο σοβαρά πράγματα να κάνεις άλλωστε στη ζωή σου.

Φτάνουμε στην σημερινή ημερομηνία που γράφεται αυτή η ανάρτηση. Μέχρι και δυο μέρες πριν έχεις δει όλους τους πρώην συναδέλφους σου και όλα καλά. Φιλαράκια, φιλαράκια. Και λίγα λεπτά νωρίτερα πέφτει το μάτι σου σε αυτό εδώ:

........... Is A Classic Rock Band From Greece. The band was founded in Patras (Greece) in the year 2005 by .............. and ........... along with two former members of the band.In 2006 the former singer left the band and was replaced by ............... in March 2007 .The same happened with the former drummer who was replaced by ............. in January 2008.

Δεν αναφέρεις ονόματα γιατί δεν θέλεις να θίξεις καταστάσεις, και το σημαντικότερο να μην δυσφημίσεις. Εδώ διαβάζεις λοιπόν ότι, οι "τάδε" (το όνομα που αποκτήσαν αφού έφυγες) δημιουργήθηκαν το 2005. Ούτε το '06, ούτε με το όνομα που ήσουν και 'συ! Παράσιτο ήσουν! Δημιουργήθηκαν από τους Α και Β. Ο Α είναι το 3ο μέλος που μπήκε και ήταν πρόταση του Β, όπως ξέρεις. Με δύο πρώην μέλη. Χωρίς τελίτσες γιατί ήταν ανώνυμοι! Το ένα μέλος είσαι εσύ. Δεν δημιούργησες τίποτα εσύ. Όλα ξεκίνησαν από τον Α και τον Β. Εσύ δεν ήσουν ποτέ στην καφετέρια, ούτε έγραφες στίχους! Επίσης διαβάζεις ότι εσύ, the former singer (και στιχουργός αλλά τι μας νοιάζει) έφυγες. Να και το πρώτο σωστό! Αλλά το ίδιο (;) συνέβη και στον drummer. Έφυγε. Βέβαια ήσουν μπροστά όταν τον έδιωξαν, αλλά έφυγε!

Καταλήγουμε σε αυτές τις γραμμές. Μήπως η ζωή σου δεν ήταν όπως την ήξερες; Μήπως άλλοι την ήξεραν για σένα; Και σε ρωτώ. Πώς θα αντιδράσεις; Θα με βοηθούσε και μένα η γνώμη σου.

Μην μιλάς σε ξένους....

Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, με την αγαπημένη μου φωνή του Ronnie James Dio.



Και οι στίχοι:

Don't talk to strangers
Mmmmh

Don't talk to strangers
'Cause they're only there to do you harm
Don't write in starlight
'Cause the words may come out real

Don't hide in doorways
You may find the key that opens up your soul
Don't go to heaven
'Cause it's really only hell

Don't smell the flowers
They're an evil drug to make you lose your mind
Don't dream of women
'Cause they only bring you down

Hey you, you know me, you've touched me, I'm real
I'm forever the one that lets you look and see and
Feel me
I'm danger - I'm the stranger

And I, I'm darkness, I'm anger, I'm pain
I am master
The evil song you sing inside your brain
Drive you insane
Don't talk

Don't let them inside your mind, yeah
Run away, run away, go!

No - no

Don't let them in your mind
Protect your soul

Don't dance in darkness
You may stumble and you're sure to fall
Don't write in starlight
'Cause the words may come out real

Don't talk to strangers [Don't talk to strangers]
'Cause they're only there to make you sad
Don't dream of women
'Cause they'll only bring you down
Yeah

Run, run, run, run away...

Video Games + Πειρατεία + Εκμετάλλευση + Δημοσιογράφοι + Ανημέρωτοι Γονείς = Ζήτω που χεστήκαμε!

Αφορμή για αυτό που θα διαβάσεις φίλε αναγνώστη μου, μου δώθηκε όταν αρχισυντάκτης εκπομπής, με πρόφαση λίγου εναπομείνωντα χρόνου, με εμπόδισε να παρέμβω σε εκπομπή για να βάλω τα πράγματα στη θέση τους. Στην ουσία ήθελα να καθυσηχάσω μια μητέρα που ήταν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, που οι δημοσιογράφοι της πάσαραν με τον γνωστό τρόπο τους.

Ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Ένα διαταραγμένο, αν το καλοσκεφτείς, παιδί στην Αμερική πήρε ένα όπλο και γάζωσε συμμαθητές του. Παρόμοια περιστατικά έχουν συμβεί όχι μόνο στην Αμερική αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου. Φυσικά, είναι κατακριτέα και λυπηρά.

Εδώ τώρα μπαίνει η ηλιθιότητα μερικών δημοσιογράφων. "Το παιδί είχε συλλογή όπλων(!!!, μα καλά! Γονείς είχε; Και οι δημοσιογράφοι γιατί δεν ασχολήθηκαν με το πόσο εύκολο είναι να βρεις ένα όπλο τη σημερινή εποχή;), έβλεπε θρίλερ μόνο και... έπαιζε counter strike (ή cs όπως το αναφέρουμε οι gamers στην γλώσσσα μας)".

Εγώ κατάλαβα με λίγα λόγια ότι το παιδί δεν έστεκε και πολύ στα καλά του. Τώρα αν οι γονείς του (που μάλλον δεν πρέπει να ασχολήθηκαν πολύ μαζί του) δεν είδαν κάποια δείγματα στην συμπεριφορά του, που προιδεάζουν για ξεσπάσματα βίας, είναι μια ιστορία που δεν μπορώ να απαντήσω. Δεν είμαι εγώ ψυχολόγος.

Αλλά επειδή είμαι gamer, εδώ και 16 περίπου χρόνια, μπορώ να εκφέρω μία άποψη για το cs. Με λίγα λόγια, είναι ένα παιχνίδι με 2 ομάδες οπλισμένες και σκοπός είναι η μία ομάδα να εξοντώσει την άλλη. Είναι παιχνίδι, όχι πραγματικότητα όπως οι βομβαρδισμοί ειρήνης στο όνομα της δημοκρατίας, που δεν ασχολούνται σοβαρά οι κ.κ. δημοσιογράφοι. Όταν η εκπομπή, και με αφορμή τον νεαρό που σκόρπισε τον θάνατο, έδειξε στιγμιότυπα από το παιχνίδι, μια μάνα πανικόβλητη πήρε τηλέφωνο και έλεγε "Σοκαρίστηκα, έχω δει το παιδί μου να πάιζει αυτό το παιχνίδι στον υπολογιστή του" (Το έλεγε με έναν τρόπο λες και το παιδί της θα γινόταν serial killer σίγουρα). Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω με τον παραλογισμό που άκουγα. Ένας δημοσιογράφος πετάγεται και λέει την απίστευτη ατάκα. "Μισό λεπτό κυρία μου γιατί είναι συγκλονιστικό αυτό που μας λέτε. Το παιδί σας παίζει αυτό το παιχνίδι;" Τα σχόλια φίλε αναγνώστη τα αφήνω σε σένα. Εγώ προσπάθησα να παρέμβω αλλά δεν ακούστηκα.

Εδώ βλέπεις ένα βίντεο από το "κακό" παιχνίδι!


Άρα θέλω τώρα να πω μερικά πράγματα σε γονείς. Πρώτον, "κακά" παιχνίδια που μετατρέπουν τα αγγελούδια σας σε δολοφόνους δεν υπάρχουν. Αλλά οφείλετε να γνωρίζετε μερικούς κανόνες, επειδή εσείς κατά βάση πληρώνετε για τα παιχνίδια.

1ον. Κάθε παιχνίδι, πριν βγει στην αγορά περνάει από μια επιτροπή, για να αξιολογηθεί το περιεχόμενο του. Η επιτροπή αυτή λέγεται PEGI (Pan European Game Information) και ο δικτυακός τόπος της είναι στο www.pegi.info . Αφού ελεγχθεί κάθε παιχνίδι, η εταιρεία που θα το εκδόσει, είναι υποχρεωμένη να αναγράφει ευκρινώς στο μπροστινό μέρος της θήκης, από τι ηλικία και πάνω το παιχνίδι επιτρέπεται. Ενώ στο πίσω αναγράφονται και λεπτομέρειες σχετικά με το περιεχόμενο. Αν δηλαδή περιέχει σκηνές βίας, σεξουαλικό περιέχομενο, χρήση ναρκωτικών και άλλα. Πηροφοριακά το Counter Strike είναι κατάλληλο για νέους άνω των 16 σε όλη την ευρώπη, εκτός από την Φιλανδία που είναι από 15.

2ον. Εδώ μπαίνει η πειρατεία. Αν ένα παιχνίδι είναι πειρατικό αντίγραφο δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά σε τι ηλικίες αναφέρεται. Αν κάποιος γονιός επομένως δε θέλει να πάρει ένα φρέσκο παιχνίδι για το παιδί του με 50 euro αλλά με 5, καλό θα ήταν να επισκεφτεί το PEGI για να ελέγξει τον τίτλο. Πάντως αν πληρώνετε 15 και 20 ευρώ για ένα cd μουσικής διάρκειας 50 λεπτών, σκεφτείτε ότι σε ένα game πληρώνετε με 50 την δουλειά κατά μέσο όρο 150 ανθρώπων για κάτι που διαρκεί ακόμα και 2 με 6 μέρες για να το ολοκληρώσει κάποιος! Αν και στην ουσία ποτέ δεν τελειώνει ένα παιχνίδι. Αυτό για να δεις φίλε ανγνώστη πόσο κλέβει η μουσική βιομηχανία!

3ον. Τα net cafe, έχουν σουξέ με το cs. Δεν νομίζω όμως να κοιτάει κανείς από τους υπεύθυνους των χώρων αυτών, την ηλικία των θαμώνων. Άρα τους νοιάζει μόνο το χρήμα και έτσι εδώ μπαίνει ο παράγων εκμετάλλευση!

Ελπίζω να σου έδωσα φίλε αναγνώστη μία γενική εικόνα, για άλλη μία μεγαλοποίηση γεγονότων από τους δημοσιογράφους. Η μόνη συμβουλή μου είναι αν είσαι γονιός μίλα με τα παιδιά σου, μην τα αφήνεις να αποξενώνονται. Οι ανθρώπινες πιέσεις δημιουργούν ψυχικές καταστάσεις με απρόσμενα ξεσπάσματα και αποτελέσματα. Και το πιο σημαντικό, μην νομίζεις ότι μόνο με υλικά αγαθά μπορείς να κερδίσεις ένα παιδί. Σημαντικότερο είναι το πνεύμα. Άσε να σου μιλήσει. Βρες τον χρόνο.